Παρασκευή 8 Ιουλίου στο Ηρώδειο
Η δράση του ξετυλίγεται σε δάση όπου κυκλοφορούν ερωτευμένοι βοσκοί, παρθένες αμαζόνες, αλλά και άγρια θηρία, καθώς και μυθικά πρόσωπα όπως σάτυροι, δράκοι και θεοί του έρωτα! Οσο για το κείμενο καθ' αυτό, ακτινοβολεί μία αίσθηση εφηβικής δροσιάς με γοητευτικό χιούμορ και μια συναρπαστική γλώσσα. Ο λόγος για τον «Αμύντα» που ο σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος επέλεξε να παρουσιάσει για πρώτη φορά, την Παρασκευή 8 Ιουλίου στο Ηρώδειο, ένα κείμενο που τυπώθηκε ανώνυμα το 1745 στη Βενετία, ως ελεύθερη παράφραση στα ελληνικά της ομώνυμης κωμωδίας του μεγάλου Ιταλού ποιητή Τορκουάτο Τάσσο.
Μάλιστα, ήταν ο ίδιος ο Σπύρος Ευαγγελάτος που ανακάλυψε πριν από χρόνια, ότι πίσω από τον ανώνυμο συγγραφέα κρυβόταν ο επτανήσιος ιατροφιλόσοφος και ποιητής από τα Κύθηρα Γεώργιος Μόρμορης (1720-1790). Στην ουσία, ο «Αμύντας» εγκαινιάζει τις ονομαζόμενες «ποιμενικές κωμωδίες», είδος δημοφιλές που διαδόθηκε στην πανευρωπαϊκή δραματουργία.
Ποιητική φάρσα
Η σύνθεση της παράστασης επιδιώκει να αποδώσει κάτι από τη γεύση του ονείρου, που άλλοτε θα ρέπει προς έναν ευμενή εφιάλτη και άλλοτε θα εκτινάσσεται προς μια ποιητική φάρσα. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Φαίη Ξυλά, Βίκυ Βολιώτη, Θανάσης Κουρλαμπάς, Θανάσης Δήμου, Χριστιάννα Μαντζουράνη, Θωμάς Γκαγκάς, Γεράσιμος Σκαφίδας και ο μπασοβαρύτονος Μάριος Σαραντίδης.
Ο «Αμύντας» του Γεωργίου Μόρμορη είναι ένα κείμενο με αξιόλογες ποιητικές αρετές και με γλωσσικά, λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία που μας προσφέρουν ενδιαφέρουσες νύξεις για την εξέλιξη της νεοελληνικής δραματουργίας και του κοινωνικού βίου στα Επτάνησα του 18ου αιώνα. Ο Γεώργιος Μόρμορης έγραψε τον «Αμύντα» τέλη του 1744 για να τυπωθεί ένα χρόνο μετά. Ηταν τότε πιθανόν που επέστρεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Κύθηρα όπου εγκαταστάθηκε, διορίστηκε ως γιατρός και δραστηριοποιήθηκε.
Το έργο δεν αποτελεί ακριβή μετάφραση της ποιμενικής κωμωδίας του Tasso αλλά μια ελεύθερη απόδοση του έργου που εκτείνεται σε 3.852 δεκαπεντασύλλαβους στίχους- το αρχικό αποτελείται από 1.996 στίχους. Κάπως έτσι, ο Μόρμορης παίρνει το κορυφαίο έργο της όψιμης ιταλικής αναγέννησης διατηρώντας μόνο τη δομή, ενώ ουσιαστικά αλλάζει την μορφή και την αισθητική του έργου, μετατρέποντάς το σε ένα διδακτικό δράμα του διαφωτισμού. Η γλώσσα του έργου είναι κατά βάση λαϊκή με λίγες λόγιες παραχωρήσεις και αρκετούς κρητικούς και επτανησιακούς ιδιωματισμούς.
Σε κάθε περίπτωση, το έργο του Μόρμορη κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της νεοελληνικής δραματουργίας κατά τον 18ο αιώνα, και ιδιαίτερα στην πορεία της κρητο-επτανησιακής θεατρικής παράδοσης. Ιστορικά διαδραματίζει σημαντικότατο ρόλο στην εξέλιξη της νεοελληνικής δραματουργίας, ενώ τα γλωσσικά, λαογραφικά και ιστορικά του στοιχεία δίνουν πληροφορίες για τον κοινωνικό βίο των Επτανήσων τον 18ο αιώνα. Και, βέβαια, αποτελεί έργο-σταθμό αφού συνδέει την κρητική ακμή του νεοελληνικού θεάτρου -«Ερωφίλη», «Κατζούρμπος», «Θυσία του Αβραάμ»- όλα έργα επηρεασμένα από θέματα και μορφές του ιταλικής αναγέννησης, με το λαϊκό θέατρο των Επτανήσων - «Χάσης», «Φιορέντσα» και «Μοραΐτες».
Στον «Αμύντα» η μορφή, το θέμα, οι χαρακτήρες, οι ποιητικές εικόνες υποδηλώνουν την παρακμή του κρητικού θεάτρου αλλά βασισμένα στα δράματα του διαφωτισμού προετοιμάζουν το έδαφος για τις νέες αισθητικές μορφές του μελοδράματος.
Είναι επίσης ένα κείμενο που ακτινοβολεί μια παράξενη γοητεία, τη γοητεία του νεαρού ερασιτέχνη λογοτέχνη, που πασχίζει να οικοδομήσει έναν νεανικό ποιητικό κόσμο με ειλικρίνεια και τόλμη.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου