Σε κάθε περίπτωση, η αύξηση του εθνικισμού είναι απόδειξη της συστημικής αποτυχίας, αλλά όλα αυτά είναι μια αλληλουχία όπως η νύχτα ακολουθεί την ημέρα.
Η Ιταλία είναι η μητέρα όλων των συστημικών απειλών προειδοποιεί η Mauldin Economics.
Η Ιταλία ήταν σε κρίση για τουλάχιστον 8 μήνες, αν και τα μέσα ενημέρωσης δεν την αναγνώριζαν μέχρι τον Ιούλιο του 2016.
Αυτή η κρίση δεν έχει τίποτα να κάνει με το Brexit αν και οι αντίπαλοι του Brexit θα το συνδέσουν.
Ακόμη και αν η Βρετανία είχε αποφασίσει να παραμείνει στην ΕΕ, η ιταλική κρίση δεν μπορεί να ανακοπεί.
Το υψηλό επίπεδο των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) έχει ένα πρόβλημα.
Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει τίποτα στην ιταλική οικονομία που να μπορεί να συμβάλλει στην μείωση των κόκκινων δανείων.
Μόνο μια εντυπωσιακή βελτίωση της οικονομίας θα επέτρεπε να αποπληρωθούν τα δάνεια αυτά και η οικονομία της Ευρώπης δεν μπορεί να βελτιωθεί αρκετά δραστικά για να συμβάλλει στην μείωση των NPLs.
Ήδη η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίση εδώ και αρκετό διάστημα.
Οι τράπεζες όλο αυτό το διάστημα είδαν τον όγκο των προβληματικών δανείων να αυξάνεται απόρροια της οικονομικής κρίσης.
Το 17% των δανείων της Ιταλίας δεν μπορεί να αποπληρωθεί.
Αυτή η εξέλιξη θα συντρίψει τους ισολογισμούς των ιταλικών τραπεζών και αυτό το σοκ δεν θα χτυπήσει μόνο την Ιταλία.
Τα ιταλικά δάνεια τιτλοποιούνται και πωλούνται ενώ οι ιταλικές τράπεζες λαμβάνουν δάνεια από άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες.
Με την σειρά τους οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν δανειστεί ενάντια στον ιταλικό χρέος.
Δεδομένου ότι η Ιταλία είναι η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη, είναι η μητέρα όλων των συστημικών απειλών.
Bail in ή Bail out;
Το πρόβλημα της Ιταλίας είναι ότι δεν είναι μόνο μέρος της ΕΕ, αλλά και μέρος της ευρωζώνης.
Ως εκ τούτου, η ικανότητά της Ιταλίας να βγει από την κρίση είναι περιορισμένη.
Επιπλέον, οι κανονισμοί της ΕΕ καθιστούν ανέφικτη την διάσωση των τραπεζών από τα κράτη λόγω state aid.
Η ΕΕ έχει θεσμοθετήσει το bail-in, που σημαίνει ότι οι καταθέτες και πιστωτές μιας τράπεζας θα χάσουν τα χρήματά τους αν δεν ανακεφαλαιοποιηθεί από μετόχους.
Αυτή την διαδικασία το bail in επέβαλλε η ΕΕ στην Κύπρο.
Στην Κύπρο, οι καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ κατασχέθηκαν για την κάλυψη των κυπριακών τραπεζικών χρεών.
Το bail-in είναι μια φόρμουλα για να διασωθεί μια τράπεζα.
Τα χρήματα που κατασχέθηκαν στην Κύπρο προήλθαν από συνταξιοδοτικά κεφάλαια και μισθοδοσίες.
Η Ιταλία θέλει να διασφαλίσει ότι οι καταθέτες δεν θα χάσουν τις καταθέσεις τους.
Μια κατάρρευση τράπεζας ή τραπεζών θα ανατρέψει την κυβέρνηση Renzi και θα επιτρέψει το κίνημα 5 Αστέρων να ενισχυθεί.
Ο κανόνας bail-in θεσμοθετήθηκε επειδή το Βερολίνο δεν θέλει να διασώσει τα τραπεζικά συστήματα που χρησιμοποιούν γερμανικά χρήματα.
Ήδη τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα κατά της Γερμανίας αυξάνονται και μαζί αυξάνεται η δύναμη του εθνικιστικού κινήματος Εναλλακτική για την Γερμανία AfD.
Οι Γερμανοί αισθάνονται ότι είναι δημοσιονομικά υπεύθυνοι και αγανακτούν να πληρώνουν την ανευθυνότητα των άλλων.
Ως εκ τούτου, τα χέρια της γερμανικής κυβέρνησης είναι δεμένα.
Δεν μπορεί η Γερμανία να δεχτεί ένα πανευρωπαϊκό σύστημα ασφάλισης των καταθέσεων, καθώς θα τεθούν τα γερμανικά κεφάλαια σε κίνδυνο.
Ούτε μπορεί να επιτρέψουν εκτύπωση νέων ευρώ θα ήταν ενάντια στην γερμανική οικονομική στρατηγική.
Οι Ιταλοί μπορούν να προσπαθήσουν μόνο να διαχειριστούν το πρόβλημα αγνοώντας τους κανόνες της ΕΕ.
Η διάδοση της κρίσης
Περίπου το 50% της Γερμανικής οικονομίας προέρχεται από τις εξαγωγές.
Όλη η πειθαρχία και η λιτότητα των Γερμανών δεν μπορεί να κρύψει το εξής γεγονός….η ευημερία τους εξαρτάται από την ικανότητά τους να εξάγουν.
Η Γερμανία εξάγει σε μεγάλο βαθμό στην ΕΕ και η ιταλική κρίση θα μπορούσε να προκαλέσει μια πανευρωπαϊκή τραπεζική κρίση.
Αυτό θα προκαλούσε μεγάλη ζημία στις γερμανικές εξαγωγές, μειώνοντας το ΑΕΠ και αυξάνοντας την ανεργία.
Λογικά, οι Γερμανοί θα πρέπει να προσπαθήσουν απεγνωσμένα να αποτρέψουν μια ιταλική χρεοκοπία.
Αλλά η καγκελάριος Merkel της Γερμανίας δεν είναι πρόθυμη να ανακοινώσει προς το γερμανικό λαό ότι η οικονομία της Γερμανίας εξαρτάται από την ευημερία της Ιταλίας.
Σαφώς, οι γερμανικές επιχειρήσεις έχουν επίγνωση του κινδύνου.
Η παραγωγή κεφαλαιακών αγαθών στην Γερμανία μειώθηκε σχεδόν 4% εσχάτως.
Η Γερμανία έχει και ένα άλλο θέμα.
Το ΔΝΤ πρόσφατα τόνισε ότι η Deutsche Bank είναι η μεγαλύτερη τράπεζα στην Ευρώπη τόσο εκτεθειμένη σε συστημικό κίνδυνο.
Μια χρεοκοπία στην Ευρώπη θα πλήξει καίρια την Deutsche Bank.
Οι ΗΠΑ κομμάτι του παζλ
Ωστόσο, η πραγματική απειλή για τη Γερμανία είναι μια ύφεση στις ΗΠΑ.
Οι υφέσεις είναι φυσιολογικά, κυκλικά γεγονότα που είναι αναγκαία για τη διατήρηση της οικονομικής αποτελεσματικότητας.
Οι ΗΠΑ έχει ένα κατά μέσο όρο μία ύφεση κάθε έξι έως επτά έτη.
Η καμπύλη απόδοσης των επιτοκίων έχει αρχίσει να ισοσκελίζεται.
Πριν από κάθε ύφεση προηγείται μια ισχυρή πτώση στο χρηματιστήριο τρεις έως έξι μήνες.
Αυτό δεν θα συμβεί πιθανότατα το 2016, αλλά θα μπορούσε να συμβεί το 2017.
Με δεδομένη τη στασιμότητα στην Ευρώπη, η Γερμανία έχει μετατοπίσει τις εξαγωγές της σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα στις Η.Π.Α.
Εάν οι ΗΠΑ εισέλθουν στην ύφεση, η ζήτηση για γερμανικά προϊόντα, μεταξύ άλλων, θα υποχωρήσει.
Αλλά στην περίπτωση της Γερμανίας, 1% πτώση των εξαγωγών ισοδυναμεί με σχεδόν 0,5% πτώση του ΑΕΠ.
Με ελάχιστο ρυθμό ανάπτυξης η Γερμανία, θα μπορούσε να οδηγηθεί σε ύφεση και υψηλή ανεργία.
Η ύφεση των ΗΠΑ όχι μόνο θα πλήξει τη Γερμανία, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Πολλές χώρες εξάγουν προς τις ΗΠΑ, είτε άμεσα είτε μέσω παραγωγής εξαρτημάτων για τα γερμανικά και βρετανικά προϊόντα.
Οι ΗΠΑ είναι κάπως εκτεθειμένες σε χρεοκοπίες χωρών, αλλά δεν αρκεί για να πληγεί το αμερικανικό σύστημα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, με σχετικά χαμηλά ποσοστά εξαγωγών και χαμηλή έκθεση, μπορεί να αντέξουν τον κύκλο της ύφεσης.
Δεν είναι σαφές ότι μπορεί η Ευρώπη.
Η μεγάλη εικόνα
Η ΕΕ πρέπει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Ιταλίας και της Γερμανίας, αλλά και τους κανονισμούς της, που καθιστούν δύσκολες τις λύσεις.
Η κρίση ξέσπασε το 2008, αλλά δεν είναι μια κρίση του 2008.
Είναι πάνω από όλα μια πολιτική και διοικητική κρίση.
Το ευρωπαϊκό σύστημα δημιουργήθηκε για να διαχειριστεί την ειρήνη και την ευημερία, όχι να διαχειριστεί πολύπλοκες οικονομικές κρίσεις.
Είναι λύση ο διεθνισμός;
Μερικές φορές τα μεγάλα διεθνή συστήματα αποτυγχάνουν.
Οι συστημικές αδυναμίες οδηγούν ιστορικά σε πολιτική σύγκρουση και κρίση καθώς και σε αύξηση του εθνικισμού.
Σε κάθε περίπτωση, η αύξηση του εθνικισμού είναι απόδειξη της συστημικής αποτυχίας, αλλά όλα αυτά είναι μια αλληλουχία όπως η νύχτα ακολουθεί την ημέρα.
Πηγή: bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου