Η Αμαλία Καβάλη και ο Γιάννης Σοφολόγης μιλούν για την παράσταση «Το πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη»
Έχοντας αναλάβει τη διασκευή, την πρώτη θεατρική μεταφορά, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία του έργου του Ιταλού συγγραφέα, δημοσιογράφου και χιουμορίστα Τζοβάνι Γκουαρέσκι, «Το πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη», οι ηθοποιοί και σκηνοθέτες Αμαλία Καβάλη και Γιάννης Σοφολόγης μάς μιλούν για την παράσταση.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
Πρόκειται για τη νικήτρια παράσταση του Scratch Night του Bob Theater Festival 2016, η οποία παρουσιάζεται στην ολοκληρωμένη για πρώτη φορά θεατρική εκδοχή της, στο Bios, έως τις 5 Φεβρουαρίου, στις 9 το βράδυ.
Η Αμαλία Καβάλη και ο Γιάννης Σοφολόγης διασκευάζουν το έργο του - γνωστού στο ελληνικό κοινό από τον «Δον Καμίλο» - Τζοβάνι Γκουαρέσκι, το οποίο αποτελεί μια παρωδία των ερωτικών μυθιστορημάτων του 19ου αιώνα, γεμάτη παρεξηγήσεις, απίθανες σκηνές δράσεις και έναν έρωτα κάθε άλλο παρά συνηθισμένο, και μιλούν για την παράσταση.
Τι σας προσέλκυσε στο συγκεκριμένο έργο, ώστε να το διασκευάσετε στην πρώτη του θεατρική μεταφορά;
Α. Κ.: Η ελαφρότητα. Δύο νέοι, τη στιγμή της ερωτικής εξομολόγησης, καταβάλλονται από έναν ανεξήγητο τρόμο και δεν τους βγαίνει όπως θα ήθελαν. Οι απανωτές παρεξηγήσεις τούς οδηγούν σε απρόβλεπτα δυσεπίλυτες καταστάσεις, και γίνεται ακατόρθωτο να συμφιλιωθούν. Ο Γκουαρέσκι αφηγείται με κωμική μαεστρία τα πάθη και την αγωνία τους, προσφέροντας τη δυνατότητα μιας φυγής από τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Έτσι, προσπαθήσαμε κι εμείς να στήσουμε ένα μικρό σκηνικό παιχνίδι.
Γ. Σ.: Πριν ξεκινήσω να διαβάζω το βιβλίο, διάβασα το οπισθόφυλλο, το οποίο με προκατέβαλε για μια απλή ερωτική περιπέτεια. Μπαίνοντας στην ανάγνωση, ανακάλυψα πως ο τρόπος που ο συγγραφέας επιλέγει να ξετυλίξει το νήμα της ιστορίας του, οι σουρεαλιστικές του σκηνές, τα απίθανα μέρη, το χιούμορ του, οι ανατροπές, αλλά και η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, την καθιστούν κάθε άλλο παρά μια απλή ερωτική ιστορία. Ήταν τρομερά προκλητικό για μας να καταφέρουμε να αφηγηθούμε στο θέατρο μια τόσο ωραία και δύσκολη ιστορία, και αυτό ήταν, που μας έκανε να ασχοληθούμε με αυτό. Έτσι, προσπαθήσαμε, με όπλα την απευθείας αφήγηση και τις διαλογικές σκηνές των χαρακτήρων, να είμαστε όσο πιο πιστοί γίνεται στον τρόπο του συγγραφέα, αλλά και στην ατμόσφαιρα της ιστορίας.
Σκιαγραφείστε μας τους χαρακτήρες που ενσαρκώνετε και τη μεταξύ τους σχέση.
Α. Κ.: Η Κλοτίλδη Τρολ και ο Φιλιμάριο Ντυμπλέ είναι δύο προνομιούχοι νέοι από φύση και από κοινωνική θέση. Επειδή, λοιπόν, είναι νέοι, όμορφοι και πλούσιοι, είναι και ανώριμοι, εγωιστές, κακομαθημένοι κ.ο.κ. Η σφοδρότητα του ερωτικού αισθήματος τούς αναχαιτίζει και φέρνει στην επιφάνεια, με τον χειρότερο τρόπο, όλα αυτά τα κομψά χαρακτηριστικά. Αν δεν υπερβούν τον εγωισμό τους, δεν θα καταφέρουν να σμίξουν, και κινδυνεύουν να γίνουν από χαριτωμένοι νέοι, αντιπαθείς ενήλικες. Μέσα από τη θυσία που απαιτεί ο έρωτας, θα περάσουν από την εφηβεία στην ενηλικίωση.
Γ. Σ.: Η Κλοτίλδη Τρολ είναι μια πανέμορφη, εκκεντρική, πλούσια και περιζήτητη νύφη, που τη θέλουν όλοι από την πόλη της, το Νεβασλίπε, εκτός από έναν, τον Φιλιμάριο Ντυμπλέ, έναν ευγενή, εκκεντρικό και παρ’ ολίγον πλούσιο κόμη. Η ιστορία ξεκινάει, όταν ο Φιλιμάριο κληρονομεί από τη μητέρα του μια τεράστια περιουσία, με μοναδικό όρο να πιεί ένα ποτήρι ρετσινόλαδο, το οποίο σιχαίνεται. Έτσι, η Κλοτίλδη θα του σκαρώσει μια φάρσα, που θα ξεφύγει τελείως από τον έλεγχό της, θα μπλέξουν με πειρατές, όπιο, αστυνόμους, θα ταξιδέψουν μέχρι τη Νέα Υόρκη, θα ναυαγήσουν, μέχρι να καταλάβουν, τελικά, πως, μάλλον, αυτοί οι δυο δεν μπορούν παρά να είναι μαζί.
Τελικά, πόσο λεπτή είναι η γραμμή, που χωρίζει το μίσος από τον έρωτα;
Α. Κ.: Ο έρωτας πολιορκείται από την προδοσία. Η Κλοτίλδη λέει κάποια στιγμή: “Όταν βρίσκομαι μπροστά στον Φιλιμάριο Ντυμπλέ, τον αγαπώ και τον μισώ συγχρόνως. Αλλά, όταν βρίσκομαι μακριά του, τον αγαπώ μονάχα. Πώς γίνεται αυτό;”. Η ιδέα της ερωτικής απόρριψης την κινεί να περάσει σε αντίποινα. Ο Φιλιμάριο, από την άλλη, βλέπει μόνο τα αντίποινα. Πώς γίνεται να μη μισήσεις τον άνθρωπο, που, ασυλλόγιστα, εκθέτει τη ζωή σου σε κίνδυνο; Η ασυνεννοησία συνεχώς τους εκθέτει μία στο μίσος και μία στον έρωτα.
Γ. Σ.: Η σχέση των δυο βασικών ηρώων της ιστορίας μας βασίζεται σε ένα δίπολο. Η Κλοτίλδη μπορεί να έχει όποιον θέλει από την πόλη της, αλλά επιλέγει αυτόν, στον οποίο περνά εντελώς αδιάφορη, τον Φιλιμάριο. Εκεί, δηλαδή, που υπάρχει η μεγαλύτερη δυσκολία. Ο Γκουαρέσκι, εξιστορώντας μας αυτήν την ιστορία, μας διδάσκει συνεχώς πως το μίσος και ο έρωτας, όντας ακραία αισθήματα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και πως, στον έρωτα, όλοι γινόμαστε ξεροκέφαλα παιδιά. Και όταν το ερωτευμένο υποκείμενο προσδοκά από το αντικείμενο του πόθου του την επιβεβαίωση, και δεν τη λαμβάνει, περνά αυτομάτως στο άλλο άκρο, στο μίσος, γιατί, αν δεν περνούσε, μάλλον δεν θα ήταν ερωτευμένο.
Ταυτότητα παράστασης
Διασκευή - σκηνοθεσία - ερμηνεία: Αμαλία Καβάλη - Γιάννης Σοφολόγης, πρωτότυπη ζωντανή μουσική επί σκηνής: Gary Salomon, σκηνικά: Ζωή Μολυβδά - Φαμέλλη, κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου.
Πληροφορίες
Βιοs: Πειραιώς 84 - Αθήνα, τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3425335. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: 26 Ιανουαρίου έως 5 Φεβρουαρίου: Πέμπτη με Κυριακή: 21:00. Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά.
Τιμή ενιαίου εισιτηρίου: 10 ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου