«INSENSO» του Δημήτρη Δημητριάδη στο θέατρο «Εύπολις-art» 17, 18, 19 Ιανουαρίου

Η ιστορία του Insenso  είναι εμπνευσμένη από την ταινία του Βισκόντι (Senso 1954). Κατά τα τέλη της αυστριακής κατοχής της Ιταλίας γύρω στα 1860 και ενώ μαίνεται το αντιστασιακό κίνημα της Βενετίας, η Κόμισα Λίβια Σερπιέρι ερωτεύεται έναν υπαξιωματικό του αυστριακού στρατού τον Φραντς Μάλερ. Τυφλωμένη από τον θυμό και την απελπισία όταν την εγκαταλείπει, τον καταδίδει για λιποταξία. Εκείνος συλλαμβάνεται και εκτελείται.

Παναγιώτης Μακρής, 8 Ιανουαρίου 2020

Ακυρωμένη από τον ματαιωμένο και ματωμένο ερωτά της, διασχίζει τους αιώνες χωρίς να αισθάνεται μεταμέλεια, ζωντανή-νεκρή θρηνώντας για τον ατελέσφορο έρωτα και την ανεκπλήρωτη δολοφονική φαντασίωση.

Εξιστορεί, συνομιλώντας πότε με την συνείδηση της και πότε με την εικόνα του Φραντς, την παραφροσύνη του έρωτα της, ενός έρωτα που καταργεί, κατέχει, διαρρηγνύει τα στεγανά της λογικής και οδηγεί την Λίβια στην υπέρβαση του φύλου της, στην κατάλυση του εγώ, στην νοητική κατάρρευση εκεί που οι διαζεύξεις ακυρώνονται και η Λίβια γίνεται οριστικά ένα με τον Φραντς.

Ταυτότητα παράστασης

Insenso

Συγγραφέας : Δημήτρης Δημητριάδης

Διασκευή : Κατερίνα Γεωργιάδου

Σκηνοθεσία και Ερμηνεία :

Κατερίνα Γεωργιάδου, Χρήστος Τσάκωνας

Κινησιολογία : Κατερίνα Γεωργιάδου

Μουσική επιμέλεια / Βίντεο : Χρήστος Τσάκωνας

Γλυπτό : Αλέξανδρος Κλωτσοτήρας

Πληροφορίες

Θέατρο Εύπολις-art (‘Εγγελη 10, Νέος Κόσμος)

Τηλέφωνα κρατήσεων: 2155451110 , 6980529535

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου στις 21.00

Σάββατο 18 Ιανουαρίου στις 21.00

Κυριακή 19 Ιανουαρίου στις 21.00

Τιμή εισιτηρίου: 8 ευρώ

Λίγα λογια για τον Συγραφέα

Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ’ το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, “Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά”, το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d’ Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το “Πεθαίνω σαν χώρα”, το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα “Κατάλογοι 1-4” και το 1983 το θεατρικό του έργο “Η νέα εκκλησία του αίματος”. Ακολούθησαν : “Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία” (πεζογράφημα), “Κατάλογοι 5-8” (1986-ποιητική ενότητα), “Το ύψωμα” (1990-θεατρικό έργο), “Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα” (1992-θεατρικό), “Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί” (1994-ποιητική ενότητα), “Η αρχή της ζωής” (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), “Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή” (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), “Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι” (2000 -ο μονόλογος “Λήθη” ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), “Κατάλογοι 10-12” (2002-ποιητική ενότητα), “Ανθρωπωδία 1” και “Ανθρωπωδία 7” (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), “Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών” (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις “Άγρα”, που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις “Σαιξπηρικόν” της Θεσσαλονίκης.

Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι:

http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com

https://www.maxmag.gr/theatro/prosechos/insenso-toy-dimitri-dimitriadi-sto-theatro-eypolis-art-17-18-19-ianoyarioy/