Ο ΠΑΣΥΚΑΙΤ
απαντά στον Αμυρά για το μάθημα της Ιταλικής Γλώσσας
Ανακοίνωση
του Πανελλήνιου Συλλόγου Καθηγητών Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας
Η πληροφορία
ότι ο κύριος Αμυράς, σε ενημερωτική εκπομπή, δήλωσε ότι το μάθημα των ιταλικών,
το οποίο θα εξεταστεί στις 2 Ιουλίου, δεν είναι σημαντικό, δεν μας προξένησε
καμία έκπληξη. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε βιώσει με το χειρότερο τρόπο τις
«θυσίες» των μειοψηφιών για λόγους «δημοσίου συμφέροντος». Ας τα πάρουμε όμως
από την αρχή.
Οι σχέσεις
μας με τη γείτονα χώρα ήταν πάντα κάτι παραπάνω από στενές σε όλους τους τομείς
(γλώσσα, πολιτισμός, εμπόριο). Ακόμη και σήμερα η Ιταλία παραμένει πρώτος
προορισμός των ελληνικών εξαγωγών και η χώρα μας αποτελεί έναν από τους πιο
αγαπητούς τουριστικούς προορισμούς των Ιταλών.
Το 1960
ιδρύθηκε το τμήμα ιταλικής γλώσσας και φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης και το 1999, προφανώς επειδή κρίθηκε απαραίτητο, ιδρύθηκε το τμήμα
ιταλικών και ισπανικών σπουδών στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο, ενώ το τμήμα
ιταλικής γλώσσας και φιλολογίας ξεκίνησε τη λειτουργία του ως αυτοτελές το
2010.
Το 2004
ξεκίνησε πιλοτικό πρόγραμμα διδασκαλίας της ιταλικής γλώσσας στη δημόσια
δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η επιτυχία του οποίου οδήγησε στην εισαγωγή των
ιταλικών στο ωρολόγιο πρόγραμμα των γυμνασίων ως μαθήματος επιλογής. Παρά τον
κάτι παραπάνω από κακό προγραμματισμό εισαγωγής και ένταξης της γλώσσας, τις
αντιπαλότητες και τα εμπόδια, το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 η ιταλική γλώσσα
διδασκόταν σε περίπου 35.000 μαθητές σε περίπου 650 σχολεία στην Ελλάδα. Και
κάπου εκεί ήρθε η «κρίση».
Στα μέσα του
έτους κατά το οποίο τα ιταλικά έδειξαν ότι είναι ανάγκη, η τότε υπουργός
παιδείας, η κυρία Διαμαντοπούλου, αποφάσισε ότι οι καθηγητές των ιταλικών
περίσσευαν και έβγαλε υπουργική απόφαση με την οποία ουσιαστικά καταργούσε το
μάθημα από τα σχολεία και ανάγκασε τους μαθητές της Α’ και της Β’ Γυμνασίου που
είχαν επιλέξει τα ιταλικά να παρακολουθήσουν άλλη ξένη γλώσσα στην επόμενη
τάξη. Η προσφυγή των καθηγητών ιταλικής στο Συμβούλιο της Επικρατείας
απορρίφθηκε για λόγους δημοσίου συμφέροντος, παρότι ότι οι δικαστές αναγνώρισαν
ότι υφίσταται ανεπανόρθωτη ζημία για εκπαιδευτικούς και μαθητές. Οι αγωνιώδεις
προσπάθειές μας να πείσουμε για την αναγκαιότητα συνέχισης του μαθήματος στα
πλαίσια της πολλαπλογλωσσίας και της σύνδεσης του σχολείου με το Κρατικό
Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας έπεσαν στο κενό. Όσοι διαδέχτηκαν την κυρία
Διαμαντοπούλου διατήρησαν την υπουργική της απόφαση. Στα έδρανα της
αντιπολίτευσης μας άκουγαν με πολλή προσοχή και μας διαβεβαίωναν για το δίκαιο
του αιτήματός μας, αλλά όποιος ερχόταν στην κυβερνητική καρέκλα μάς ξεχνούσε
πάραυτα. Ήταν πάντα κάτι δίκαιο που ποτέ όμως δεν γινόταν πράξη.
Το ίδιο
συνέβη και με την ισπανική γλώσσα, η οποία εντάχθηκε το 2009 στο ωρολόγιο
πρόγραμμα των γυμνασίων. Τα ιταλικά και τα ισπανικά έπεσαν θύματα της κρίσης
και των κακών πρακτικών διαχείρισής της όπως και άλλα μειοψηφικά αλλά σημαντικά
κοινωνικά αιτήματα. Φυσικά η παιδεία στα χρόνια της κρίσης όχι μόνο δεν βελτιώθηκε,
αλλά υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο, με τις ανάλογες επιπτώσεις στην υγεία
του κοινωνικού ιστού. Η εμπειρία έδειξε ότι όσοι προσπαθούν να ικανοποιήσουν
τους «πολλούς» τελικά περνάνε στα αζήτητα. Απευθυνόμενοι, λοιπόν, στο κύριο
Αμυρά, σε όλους όσοι μας «έσωσαν» και σε αυτούς που θα μας «σώσουν» στο μέλλον,
τους συμβουλεύουμε να επανεξετάσουν τη σημαντικότητα του κάθε πράγματος καθώς
και την έννοια «δημόσιο συμφέρον», αφού η εμπειρία έχει δείξει ότι οι πολλές
ψήφοι όσο εύκολα αποκτώνται τόσο εύκολα χάνονται. Η ελληνική κοινωνία έχει
κουραστεί από τις αιώνιες πρακτικές που την έφεραν στο χείλος του γκρεμού και
εκεί την κρατάνε ακόμη, και επιθυμεί την ποιότητα έτσι ώστε να αποκτήσει ξανά
την κανονικότητα και την ευημερία που της αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου