Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Λίγκας του Καμπραί οι Γαλλικές δυνάμεις συντρίβουν το ισπανοπαπικό στράτευμα.
Ο πόλεμος εντάσσεται σε μια αλυσίδα συγκρούσεων για τον έλεγχο των πλουσίων εδαφών της Ιταλίας αλλά και τον ανταγωνισμό εξουσίας μεταξύ των ισχυρών επικρατειών της Γαλλίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του ίδιου του Πάπα της Ρώμης, που πλέον είχε εξελιχθεί σε πολιτική φυσιογνωμία, με εδάφη, στρατό και στόλο αλλά και τεράστια δύναμη στο εσωτερικό των ξένων βασιλείων μέσω των καθολικών ιεροκηρύκων. Συχνά, ισχυροί ηγεμόνες εξεστράτευαν κατά της ιταλικής χερσονήσου για να αφαιρέσουν εδάφη (και άρα παραγωγική δύναμη και πλούτο) από τις παπικές επικράτειες, θυμίζοντάς του πως μπορεί να είναι είτε πνευματικός ηγέτης είτε πρίγκηπας αλλά όχι και τα δύο. Η αντίδραση των Παπών θα πυροδοτήσει πολλούς ευρωπαϊκούς πολέμους αλλά και αιματηρότατους θρησκευτικούς εντός των ίδιων των ευρωπαϊκών βασιλείων μέσα στα επόμενα 200 χρόνια.
Ο Ισπανός στρατηγός Ραμόν ντε Κόρντομπα, δεν είχε πολλές επιλογές. Συγκέντρωσε όσους μπορούσε και συνάντησε τον γαλλικό στρατό έξω από τα τείχη. Στη μάχη που ακολούθησε οι Ισπανοπαπικοί υπέστησαν συντριβή. Δυο στους τρείς σκοτώθηκαν και οι υπόλοιποι σκόρπισαν αλλά ο Γάλλος στρατηγός ντε Φουά -γνωστός ως “ο κεραυνός της Ιταλίας”- απομονώθηκε σε μια φάση της μάχης από εχθρούς και σφαγιάστηκε.
Η απώλεια του στρατηγού τους, έκανε τη θέση των Γάλλων επισφαλή. Αν και αδιαφιλονίκητοι νικητές, δεν κατόρθωσαν να παγιώσουν την κυριαρχία τους στο Βορρά και εγκατέλειψαν την Ιταλία τον Αύγουστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου