Βενετία 2017: Αυτές είναι οι 20 ταινίες που περιμένουμε σαν τρελοί!

 

Ο ψυχολογικός τρόμος του Ντάρεν Αρονόφσκι, ο σκληρός ρομαντισμός του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, η ανθρωπιστική ματιά του Αϊ Γουεϊγουέι, η αθυρόστομη ιδιοφυΐα του Μάρτιν ΜακΝτόνα είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που μας κάνουν να ανυπομονούμε για το 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

Δημήτρης Δημητρακόπουλος 

Κάθε φεστιβάλ κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις. Ταυτόχρονα όμως, κάθε φεστιβάλ έχει εξαρχής και τα δυνατά χαρτιά του. Και η φετινή κινηματογραφική Μόστρα της Βενετίας μπορεί να καυχιέται με σιγουριά τόσο για την πολυσυλλεκτικότητα του προγράμματός της όσο και για τις λαμπερές συμμετοχές που κατάφερε να εξασφαλίσει στο δεκαήμερο πρόγραμμά της.

Σκηνή από την «8η Ηπειρο» του Γιώργου Ζώη.

Ανάμεσα τους, βρίσκουμε και μια διακριτική αλλά σαφή ελληνική παρουσία. Αρχικά, ο Γιώργος Ζώης, παλιός γνώριμος του φεστιβάλ αφού τόσο οι δυο μικρού του μήκους «Casus Belli» και «Τίτλοι Τέλους» όσο και η πρώτη του μεγάλου μήκους «Interruption», συμμετείχαν στο φεστιβάλ το 2010, το 2012 και το 2015 αντίστοιχα, με την επιπλέον ιδιότητα φέτος του μέλους της κριτικής επιτροπής «Lion of The Future» που θα αναδείξει το καλύτερο ντεμπούτο της διοργάνωσης από όλα τα τμήματα, παρουσιάζει εκτός διαγωνισμού την «8η Ηπειρο», την τρίτη μικρού μήκους ταινία του, ως special screening στο τμήμα Orizzonti.

Σκηνή από το «Astrometal» του Ευθύμη Kosemund Σανίδη.

Ταυτόχρονα, στο διαγωνιστικό ταινιών μικρού μήκους του ίδιου τμήματος και λίγες βδομάδες μετά την συμμετοχή του φιλμ «Ακτιστο Φως» στο διαγωνιστικό μικρού μήκους του φεστιβάλ Σαράγεβο, μία ακόμα ταινία του Ευθύμη Kosemund Σανίδη, αυτή τη φορά το «Astrometal», πρόκειται να αναμετρηθεί για την κατάκτηση του μεγάλου βραβείου, επιπλέον των άλλων και με την μοναδική συμμετοχή της Κύπρου στην 74η Μόστρα, την «Αρια» της Μυρσίνης Αριστείδου, η οποία γυρίστηκε στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 2017. Και όλα αυτά όσο το «The Gulf»», μια συμπαραγωγή Τουρκίας, Γερμανίας και Ελλάδας, βρίσκει τη θέση του στο παράλληλο διαγωνιστικό τμήμα της Εβδομάδας Κριτικής, για να αφηγηθεί ένα ταξίδι στη σύγχρονη Σμύρνη μέσα από τις περιπέτειες του ήρωα του στους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης.

  

Ξεκοκαλίζοντας λοιπόν το επίσημο Διαγωνιστικό πρόγραμμα αλλά και όλα τα παράλληλα τμήματα της διοργάνωσης, αυτές είναι οι είκοσι ταινίες που θέλουμε να δούμε από τώρα σαν τρελοί, ποντάροντας ταυτόχρονα σε κινηματογραφικές εκπλήξεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς παίζουν πάντα καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία ή όχι ενός φεστιβάλ.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 30 Αυγούστου ως τις 9 Σεπτεμβρίου στο Λίντο. Τo Flix θα βρίσκεται εκεί για ενημέρωση κάθε λεπτό για όσα θα συμβούν μέσα και έξω από τις σκοτεινές αίθουσες.

«mother!» του Ντάρεν Αρονόφσκι

Λίγες μέρες πριν τα επίσημα παγκόσμια αποκαλυπτήρια της ταινίας στο Λίντο και παρά τα πρόσφατα εντυπωσιακά (και ανατριχιαστικά) trailer της ταινίας, λίγα πράγματα είναι γνωστά για το «mother!» του Ντάρεν Αρονόφσκι πέρα από το γεγονός ότι η ταινία αφορά τη σχέση ενός ζευγαριού, η οποία δοκιμάζεται όταν δυο απρόσκλητοι επισκέπτες φτάνουν στο σπίτι τους διαταράσσοντας την ύπαρξή τους. Το φιλμ έχει μουσική από τον Γιόχαν Γιοχάνσον και είναι γυρισμένο σε 16mm, στοιχεία που βοηθούν στη δημιουργία της σκοτεινής ατμόσφαιρας που φαίνεται και στο trailer, και ελπίζουμε να εντυπωσιάσει και εμάς, πέρα από την Τζένιφερ Λόρενς. Δίπλα της, οι Χαβιέ Μπαρδέμ, Μισέλ Φάιφερ και Εντ Χάρις συμπληρώνουν το λαμπερό καστ.

  

«The Shape of Water» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο

Στην Αμερική του 1962, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και των μυστικών κυβερνητικών πειραμάτων, μια μουγγή καθαρίστρια (Σάλι Χόκινς) κι ένα αμφίβιο τέρας (που του αρέσει κι ο Μπένι Γκούντμαν!) έρχονται κοντά ανακαλύπτοντας μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας που ελπίζουμε (και είμαστε σίγουροι) ότι θα μιλήσει και σε εμάς. Με το ««The Shape of Water»», ο Ντελ Τόρο επιστρέφει στα σκοτεινά ρομαντικά παραμύθια του που αγαπήσαμε για να προσφέρει μια νέα ανάγνωση της Πεντάμορφης και του Τέρατος, μακριά από κάθε κλισέ που αφορά τόσο την πεντάμορφη όσο και το τέρας της ιστορίας. O καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, δήλωσε ότι η ταινία αποτελεί το καλύτερο φιλμ του σκηνοθέτη από την εποχή του «Λαβύρινθου του Πάνα».

«Zama» της Λουκρέσια Μαρτέλ

Μπορεί η παρουσία του παραγωγού Πέδρο Αλμοδόβαρ στην προεδρική θέση της κριτικής επιτροπής να μην επέτρεψε στην Μαρτέλ να διαγωνιστεί στο πρόσφατο φεστιβάλ των Καννών, όμως το «Zama» είναι πλέον έτοιμο να αποκαλυφθεί στο κόκκινο χαλί του Λίντο, χωρίς άλλα εμπόδια (αν και πάλι εκτός διαγωνιστικού προγράμματος), εννέα χρόνια μετά την τελευταία ταινία της Αργεντίνας σκηνοθέτιδος, την αινιγματική «Γυναίκα Χωρίς Κεφάλι». Το «Zama» αποτελεί την πρώτη ανάγνωση της Μαρτέλ στο είδος της ταινίας εποχής (ή ό,τι αυτό συνεπάγεται) και είναι διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Αντόνιο ντι Μπενεντέτο από το 1956, στο οποίο ένας εντεταλμένος αξιωματούχος του ισπανικού θρόνου το 1790 προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια του βασιλιά συμμετέχοντας στην καταδίωξη ενός επικίνδυνου παρανόμου. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς να περιμένει από την πάντα απρόβλεπτη σκηνοθέτιδα, ωστόσο οι πρώτες εικόνες από την ταινία προμηνύουν τα καλύτερα.

«Manhunt (Zhuibu)» του Τζον Γου

Ύστερα από μεγάλες Χολιγουντιανές περιπέτειες και, προσφάτως, επικά Κινεζικά φιλμ όπως το «Red Cliff» και το «The Crossing», ο Τζον Γου επιστρέφει στις ρίζες του και στο genre της γκανγκστερικής δράσης για να αφηγηθεί την ιστορία ενός ανθρώπου που προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του όσο κατηγορείται άδικα για μαζικές δολοφονίες, ληστείες και βιασμούς. Το φιλμ αποτελεί remake της ομώνυμης γιαπωνέζικης ταινίας του 1976 και προορίζεται να είναι η μεγάλη φετινή εισπρακτική επιτυχία της Κινεζικής Πρωτοχρονιάς, τουλάχιστον εφόσον ικανοποιηθούν όλες οι προσδοκίες για ασταμάτητη χορογραφημένη δράση και ιλιγγιώδεις καταδιώξεις σε slow motion. Το teaser poster της ταινίας κοσμεί απλά ένα λευκό περιστέρι. Ναι, είμαστε στο σωστό δρόμο.

  

«Suburbicon» του Τζορτζ Κλούνεϊ

Στην ήσυχη πόλη του «Suburbicon», όπου το καλό και το κακό ζει μέσα από τις πράξεις απλών, καθημερινών ανθρώπων, η εισβολή στο σπίτι μιας φιλήσυχης οικογένειας θα ξεκινήσει έναν κύκλο εκβιασμών, προδοσίας και εκδίκησης. Οι αδερφοί Κοέν (αναμενόμενα) υπογράφουν το σενάριο αλλά (απρόσμενα) αφήνουν τα σκηνοθετικά ηνία στον Τζορτζ Κλούνεϊ, ο οποίος επιστρέφει στο ρόλο του σκηνοθέτη μετά από την μέτρια απόδοση του «Μνημείων Ανδρες»» για να αποδείξει ότι οι θετικότατες αναμνήσεις μας από τις «Εξομολογήσεις ενός Επικίνδυνου Μυαλού» και το «Καληνύχτα, και Καλή Τύχη» δεν ήταν παραπλανητικές. Ματ Ντέιμον, Oσκαρ Αϊζακ και Τζουλιάν Μουρ προσφέρουν αναμφισβήτητο star power στην ταινία.

  

«Brawl In Cell Block 99» του Σ. Κρεγκ Ζάλερ

O Βινς Βον («όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί», υπόσχεται η προωθητική καμπάνια) είναι ένας πρώην μποξέρ, ο οποίος χάνει την δουλειά του ως μηχανικός αυτοκινήτων όσο βλέπει τον γάμο του να παραπαίει. Μια αλληλουχία κακών αποφάσεων και μια αποστολή που πάει τελείως λάθος, τον οδηγούν τελικά στη φυλακή, όπου παλιές υποθέσεις θα βγουν στην επιφάνεια, εκκρεμείς λογαριασμοί θα ανοίξουν ξανά και τα σίδερα της φυλακής θα δουν τελικά να ματώνουν πολλοί… λεβέντες. Ο Σ. Κρεγκ Ζάλερ του «Τσεκούρι από Κόκαλο» επιστρέφει με pulp αισθητική και αρκετή δόση σεβεντίλας για να αποδείξει ότι όχι απλά ξέρει από genre αλλά και ότι μπορεί να τα αναδείξει σε ένα άκρως ανταγωνιστικό φεστιβαλικό περιβάλλον.

  

«Victoria and Abdul» του Στίβεν Φρίαρς

Τέσσερα χρόνια μετά τις τέσσερις οσκαρικές υποψηφιότητες της «Philomena», ο Στίβεν Φρίαρς επιστρέφει με το «Victoria and Abdul» εκ νέου στο – εξαιρετικά επιρρεπές σε οσκαρικές προοπτικές – περιβάλλον της Βενετίας (αν και εκτός διαγωνιστικού προγράμματος) για να διασκευάσει το ομώνυμο βιβλίο της Σραμπάνι Μπάσου και να αφηγηθεί την σχέση ανάμεσα στη βασίλισσα Βικτώρια της Αγγλίας και τον Ινδό υπηρέτη της, Αμπντούλ Καρίμ. Μαζί με τον Φρίαρς επιστρέφει και η Τζούντι Ντεντς, όχι μόνο στην Βενετία αλλά και στον ρόλο της ίδιας βασίλισσας που υποδύθηκε είκοσι χρόνια πριν στο «Mrs. Brown». Στη διασκευή του σεναρίου, βρίσκουμε τον Λι Χολ του «Μπίλι Ελιοτ».

  

«Downsizing» του Αλεξάντερ Πέιν

Η καινούρια ταινία του Αλεξάντερ Πέιν (μετά τους «Απόγονους» και την «Nebraska») δείχνει να ξεφεύγει σε κάποιο βαθμό από τις συνήθως εσωτερικές και μικρής (άλλα έντονης συναισθηματικής) κλίμακας ταινίες του σκηνοθέτη, καθώς αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ο οποίος αποφασίζει να… μικρύνει, ακολουθώντας τα πρότυπα μιας νέας κοινωνίας που υπόσχεται έναν οικονομικό και ενεργειακά βιώσιμο τρόπο ζωής. Βέβαια, όντας μια ταινία του Πέιν, το «Downsizing» δύσκολα θα απέχει πολύ από τον ανθρώπινο χαρακτήρα ολόκληρης της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη, μένει όμως να δούμε σε ποιο βαθμό θα αναταράξει τις δημιουργικές ευκολίες του και θα τον σπρώξει σε νέες αφηγηματικές διαδρομές. Ματ Ντέιμον, Κρίστεν Γουίγκ και Νιλ Πάτρικ Χάρις υπόσχονται ένα λαμπερό κόκκινο χαλί ενώ ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι το φιλμ αποτελεί την πρώτη εμφάνιση του Αλεξάντερ Πέιν στο Λίντο. Στην παράδοση «Birdman», «Gravity» και «La La Land», καλό θα είναι να συμπεριλάβουμε από τώρα την ταινία στις σίγουρες συμμετοχές της φετινής οσκαρικής κούρσας. Η ταινία αποτελεί και την επίσημη έναρξη ολόκληρου του φεστιβάλ.

«Woodshock» των Κέιτ και Λάουρα Μάλεβαϊ

Το «Woodshock» αποτελεί όχι απλά το σκηνοθετικό ντεμπούτο των ιδρυτών του οίκου μόδας Rodarte, Κέιτ και Λάουρα Μάλεβαϊ, αλλά και την νέα ταινία της Kirsten Dunst, η οποία έρχεται στο Λίντο φρέσκια από την επιτυχία της «Αποπλάνησης» της Σοφία Κόπολα στις Κάννες. Ακόμα και μετά την κυκλοφορία του πρώτου, υπέροχου, τρέιλερ, μυστήριο φαίνεται να επικρατεί γύρω από την ταινία, η οποία θεωρητικά ακολουθεί την Τερίσα, μια γυναίκα που προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της μετά από μια μεγάλη απώλεια, διχασμένη ανάμεσα στην ήδη στην εύθραυστη συναισθηματική της κατάσταση και στις επιδράσεις ενός παραισθησιογόνου ναρκωτικού, αλλά μάλλον βασίζεται περισσότερο στην ψυχεδέλεια και την δύναμη των εικόνων, ακροβατώντας ανάμεσα στο ονειρικό και το υποσυνείδητο. Σε λίγες ημέρες θα γνωρίζουμε αν οι προσδοκίες μας ήταν όντως δικαιολογημένες.

«Human Flow» του Αϊ Γουεϊγουέι

Ο καλλιτέχνης, ακτιβιστής και σκηνοθέτης Αϊ Γουεϊγουέι παρουσιάζει (σε μια παραγωγή του Amazon) ένα ντοκιμαντέρ για την παγκόσμια προσφυγική κρίση, έτσι όπως την αποτύπωσε ο φακός του σε 23 χώρες κατά τη διάρκεια ενός έτους. Η δημιουργία του ντοκιμαντέρ υπόσχεται να αποκαλύψει τις συνθήκες ζωής περισσότερων από 65 εκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη Γη αλλά και να αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο διαφορετικά από περιοχή σε περιοχή. Την ταινία θα συνοδεύσει μια πλούσια καμπάνια πολλαπλών δράσεων ενάντια στην προσφυγική κρίση, η οποία πρόκειται να ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο και υπόσχεται τουλάχιστον συναισθηματική δύναμη και ανθρωπιστική πυγμή. Και παράλληλα μια ανατριχιαστική υπενθύμιση της πραγματικότητας πέρα από κάθε μυθοπλαστική διάθεση.

«Lean on Pete» του Αντριου Χέι

Τράβηξε την προσοχή μας με το ευαίσθητο «Weekend», μας έπεισε για τη δύναμη της ματιάς του με το «45 Χρόνια». Στη νέα του ταινία, ο Αντριου Χέι ακολουθεί έναν νεαρό (τον ανερχόμενο Τσάρλι Πλάμερ) που ξεκινά να δουλεύει το καλοκαίρι σε έναν ξεπεσμένο εκπαιδευτή αλόγων για κούρσες (στον ρόλο, ο πάντα ενδιαφέρων Στιβ Μπουσέμι) καθώς και την φιλία που αναπτύσσει με ένα γέρικο άλογο που ονομάζεται «Lean on Pete». Κρίνοντας από την φιλμογραφία του Χέι, μπορούμε σίγουρα να αναμένουμε μια αφήγηση με μικρές αλλά έντονες στιγμές καθώς μια σκηνοθετική ματιά που ξέρει πώς να αποκαλύπτει γνήσια το συναίσθημα χωρίς μελοδραματικές υπερβολές. Στο καστ συναντάμε επίσης την Κλόε Σεβινί ενώ ακούγεται πως η ταινία αποτελεί το δυνατό χαρτί της A24 για την φετινή οσκαρική (κλείσιμο του ματιού) κούρσα.

  

«Mektoub, My Love: Canto Uno» του Αμπντελατίφ Κεσίς

Η φημολογούμενη υπόθεση της ταινίας αφορά τον Αμίν, ένα νεαρό σεναριογράφο που επιστρέφει στην πατρίδα του κάπου στη Μεσόγειο για τις καλοκαιρινές διακοπές, όπου ερωτεύεται την Τζασμίν και συναντά ένα παραγωγό που συμφωνεί να χρηματοδοτήσει την ταινία του. Κατά τα άλλα, μυστήριο καλύπτει ακόμα την ταινία που αποτελεί την επεισοδιακή επιστροφή του Κεσίς στο σινεμά μετά την «Ζωή της Αντέλ», τα πάντα όμως πρόκειται να αποκαλυφθούν στο κόκκινο χαλί του Λίντο. Κεσίς και σκάνδαλο σπάνια πηγαίνουν χώρια οπότε μπορούμε ήδη να υπολογίζουμε σε μια ακόμη, εχμ, ενδιαφέρουσα προβολή.

«The Third Murder (Sandome No Satsujin)» του Χιροκάζου Κόρε-Εντα

Ενας ελίτ δικηγόρος αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση ενός ανθρώπου που, ενώ έχει ομολογήσει την ενοχή του και κινδυνεύει να καταδικαστεί σε θανατική ποινή για έναν φόνο που διέπραξε 30 χρόνια πριν, υπάρχουν υποψίες ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Ο Χιροκάζου Κόρε-Eντα («Nobody Knows» , «Πατέρας και Γιος», «Our Little Sister»), πλησιάζει περισσότερο από ποτέ genre περιοχές υπογράφοντας το πρώτο του θρίλερ, όμως είμαστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να αφήσει τελείως στην άκρη την ικανότητά του να αποκαλύπτει την πιο ευαίσθητη πλευρά των ανθρώπων ακόμα και μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Σε κάθε περίπτωση, ανυπομονούμε.

  

«Three Billboards Outside Ebbing, Missouri» του Μάρτιν ΜακΝτόνα

Μια μητέρα (Φράνσις ΜακΝτόρμαντ) στη μικρή πόλη του Εμπινγκ, στο Μιζούρι, η οποία αναζητά απαντήσεις για το φόνο της κόρης της που δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί, κυρίως λόγω της απραγίας του τοπικού σερίφη, φτιάχνει μια σειρά από γιγάντιες πινακίδες, κάτι που εκθέτει μεν τον σερίφη (Γούντι Χάρελσον) αλλά και, τελικά, στρέφει ολόκληρη την πόλη εναντίον της. Στην νέα ταινία του Μάρτιν ΜακΝτόνα («In Bruges», «Επτά Ψυχοπαθείς»), δε χωρά λογοκρισία, δεν υπάρχει τσιγγουνιά στα δηκτικά σχόλια, δεν υπάρχει υποψία κακών ερμηνειών (δεν περιμένουμε κάτι λιγότερο από την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ). Το ακατάλληλο trailer της ταινίας δίνει μόνο την πρώτη γεύση ενός φιλμ που υπόσχεται να κινηθεί έξω από ασφαλή, «φεστιβαλικά» πλαίσια. Συμπρωταγωνιστούν οι Σαμ Ρόκγουελ, Τζον Χοκς, Πίτερ Ντίνκλετζ και Αμπι Κόρνις.

  

«Caniba» των Λουσιάν Καστέν-Τέιλορ και Βερενά Παραβέλ

Σημαντική επισήμανση: η επόμενη πρόταση δεν περιέχει κάποιο ακούσιο λάθος. Στο «Caniba», οι δημιουργοί του «Leviathan» (στη δεύτερη φετινή ταινία τους μετά το Βερολινέζικο «somniloquies») επιστρέφουν με ένα ντοκιμαντέρ που υπόσχεται να εξερευνήσει την σημασία της κανιβαλιστικής επιθυμίας στην ανθρώπινη κουλτούρα και ιστορία μέσω του γιαπωνέζου Ισέι Σαγκάουα και της ανατριχιαστικής σχέσης του με τον αδερφό του. Oσοι είναι εξοικειωμένοι με τη δουλειά των σκηνοθετών γνωρίζουν ότι πρέπει να περιμένουν κάτι οπτικά επιβλητικό και αφηγηματικά πρωτόγνωρο, οι υπόλοιποι μπορούν απλά να προετοιμάζονται για την ενδεχομένως πιο διχαστική προβολή ολόκληρου του φεστιβάλ.

«Marvin» της Αν Φοντέιν

Η καινούρια ταινία της πολλές φορές άνισης αλλά πάντα ενδιαφέρουσας Αν Φοντέιν ακολουθεί τον Μαρτέν Κλεμάν, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Μαρβάν Μπιζού, όσο ο ίδιος αφηγείται την ιστορία της ζωής του μέσω μιας επιτυχημένης (αλλά με κόστος) θεατρικής αυτοβιογραφίας. Βασισμένη ελεύθερα στο ημιαυτοβιογραφικό «En finir avec Eddie Bellegueule» του Εντουάρ Λουίς, το «Marvin» αποτελεί την νέα λογοτεχνική μεταφορά της Φοντέιν μετά την «Ενοχή των Αθώων», καθώς και πιο πρόσφατη κινηματογραφική εμφάνιση της Ιζαμπέλ Ιπέρ, μέχρι φυσικά την επόμενη, αποτελώντας ήδη έναν από τους πιο δυνατούς τίτλους του παράλληλου διαγωνιστικού τμήματος των Orizzonti. Η Φοντέιν έχει δηλώσει ήδη ότι αγαπά τις έντονες, δυναμικές, έως και αμφιλεγόμενες θεματικές, γεγονός που προετοιμάζει για μια εμπειρία ωμής συναισθηματικές δύναμης.

«Our Souls At Night» του Ριτές Μπάτρα

Στο «Our Souls at Night», οι ζωές δύο γειτόνων, οι οποίοι έχουν χάσει τους συζύγους τους και έχουν μείνει μόνοι τους στα άδεια, μεγάλα σπίτια τους στο Κολοράντο, ξεκινούν να συγκλίνουν με αφορμή τη συμφωνία τους να περνούν τα βράδια τους μαζί, χωρίς την αναγκαιότητα της σαρκικής επαφής. Μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Κεντ Χαρούφ και σε σκηνοθεσία του Ριτές Μπάτρα του «The Lunchbox» και του «Ένα κάποιο τέλος», το φιλμ δείχνει να αποτελεί το ιδανικό υλικό για μια τρυφερή αλλά ρεαλιστική ταινία που ξεφεύγει από την στερεοτυπική απεικόνιση των ανθρώπινων σχέσεων στην ώριμη περίοδο της ζωής. Επιπλέον, το φιλμ αποτελεί την νεότερη σύμπραξη των μύθων Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Τζέιν Φόντα, γεγονός που θα συνοδευτεί κι από μία λαμπρή τιμητική βράβευση με Χρυσό Λέοντα.

  

«Wormwood» του Eρολ Μόρις

Δεν είναι ακριβώς ταινία αλλά μίνι-σειρά, καθώς αποτελείται από έξι ωριαία επεισόδια, αλλά ειλικρινά ποιος ασχολείται πλέον με τέτοιες λεπτομέρειες; Το καινούριο project του ντοκιμαντερίστα Eρολ Μόρις για λογαριασμό του Netflix ακολουθεί μια συνεχώς ανατρεπτική και αγωνιώδη αφήγηση σχετικά με την εξηντάχρονη αναζήτηση ενός ανθρώπου να ανακαλύψει ακριβώς τις συνθήκες θανάτου του πατέρα του, συνδυάζοντας μυθοπλαστικά στοιχεία με το γνωστό (και άκρως αποτελεσματικό) σινεμά τεκμηρίωσης του Μόρις. Κεντρικό πρόσωπο του καστ ο Πίτερ Σάρσγκαρντ.

   

«The Leisure Seeker» του Πάολο Βίρτζι

Υστερα από το «Ανθρώπινο Κεφάλαιο» και την «Τρελή Χαρά», ο Ιταλός Πάολο Βίρτζι παρουσιάζει την πρώτη του αγγλόφωνη ταινία, ακολουθώντας (χωρίς να απομακρύνεται και πολύ θεματικά από την προηγούμενη δουλειά του) το ζευγάρι της Eλεν Μίρεν και του Ντόναλντ Σάδερλαντ στο επαναστατικό τους road trip από την Βοστόνη έως την Φλόριντα. Η ταινία, η οποία επανενώνει την Μίρεν με τον Σάδερλαντ σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά το «Bethune: The Making of a Hero» του Φίλιπ Μπόρζος, αποτελεί διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Μάικλ Ζαντούριαν («Leisure Seeker» είναι το όνομα του τροχόσπιτου που είναι και το μέσο του ταξιδιού) και υπόσχεται μια γλυκόπικρη διαδρομή, πέρα από τα λαμπερά ονόματα των πρωταγωνιστών του.

«Racer and the Jailbird (Le fidele)» του Μίκαελ Ρόσκαμ

Εκείνος είναι γκάνγκστερ, εκείνος οδηγός αγώνων ταχύτητας. Ο Ζιζί και η Μπιμπί (ναι, τι;) μόλις γνωρίζονται, νιώθουν να γεννιέται μεταξύ τους ένα φλογερό, σαρωτικό πάθος. Όμως εκείνος έχει ένα μυστικό, από εκείνα που βάζουν τη ζωή σου και όλους όσους αγαπάς γύρω σου σε κίνδυνο. Οι δυο τους θα πολεμήσουν, μόνοι εναντίον όλων, ενάντια στη λογική και στα δικά τους τρωτά σημεία, για να μπορέσουν να μείνουν πιστοί στον έρωτά τους. Δεν είναι άρλεκιν αλλά το νέο ερωτικό, νουάρ θρίλερ του Μίκαελ Ρόσκαμ («Bullhead», «Η Συγκάλυψη»), με τον μόνιμο ηθοποιό συνεργάτη του σκηνοθέτη Ματίας Σχούναρτς και την Αντέλ Εξαρχόπουλος μπροστά από την κάμερα και με σενάριο από το συγγραφικό δίδυμο των Τομά Μπιντεγκέν και Νοέ Ντεμπρέ, με τελευταία μεγάλη καλλιτεχνική τους επιτυχία το «Dheepan», τον Χρυσό Φοίνικα του Ζακ Οντιάρ. Η ταινία δεν διαγωνίζεται για κάποιο βραβείο, έχει όμως ήδη κερδίσει την προσοχή μας, ειδικά μετά το πρώτο εκρηκτικό trailer.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 30 Αυγούστου ως τις 9 Σεπτεμβρίου στο Λίντο. Τo Flix θα βρίσκεται εκεί για ενημέρωση κάθε λεπτό για όσα θα συμβούν μέσα και έξω από τις σκοτεινές αίθουσες.

http://flix.gr/news/venezia-74-movie-highlights.html