Η Κρήτη παρέμεινε υπό την ενετική κυριαρχία από το 1211 έως το 1669, όταν κατακτήθηκε από τους Τούρκους.
Κατά τη διάρκεια της Ενετικής κατοχής, το νησί γνώρισε οικονομική και εμπορική ανάπτυξη και ευημέρησε. Κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων, ο τοπικός πληθυσμός εκδήλωσε εχθρικά συναισθήματα απέναντι στους Βενετούς κατακτητές, και πολλές επαναστάσεις μείωσαν τον ξένο έλεγχο στο νησί.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πολλά χειρόγραφα αρχαίων Ελλήνων και Βυζαντινών συγγραφέων αντιγράφηκαν στο ταχέως αναπτυσσόμενο νησί, που εξελίχθηκε σε πολιτιστικό κέντρο.
Η ανώτατη τάξη ήταν δίγλωσση και, μεταξύ των βενετσιάνων ευγενών, υπήρχαν πολλοί που δεν θυμόνταν πλέον την ευγενική γενεαλογία τους και παρόλα αυτά διατήρησαν το επώνυμο τους και τις διαμάχες τους με τις άλλες ευγενείς οικογένειες.
Η άνθηση της λογοτεχνίας στην Κρήτη και η θαυματουργή κορύφωση από την οποία προήλθε οφείλεται στην επιρροή της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης, η οποία συνέβαλε στη δημιουργία της «Κρητικής Αναγέννησης».
Πολλοί αποκαλούν την Κρητική Αναγέννηση ως μια «χρυσή εποχή στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας».
Η μακρά συνύπαρξη των δύο λαών, των Ενετών και των Κρητικών, συγκέντρωσε δύο λαμπρούς πολιτισμούς, τον ελληνοβυζαντινό και τον δυτικό-λατινικό.
Αυτή η ένωση είχε εξαιρετικά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς του πνεύματος.
Αριστουργήματα της νέας ελληνικής λογοτεχνίας δημιουργήθηκαν σε αυτό το πλαίσιο, όπως τα ιπποτικά έμμετρα μυθιστορήματα "Ερωτόκριτος" και "Ερωφίλη"
Αυτή η άνθηση έχει παρατηρηθεί όχι μόνο στα γράμματα αλλά και στην τέχνη.
Έτσι, στην αρχιτεκτονική, τη μουσική και τη ζωγραφική, η βυζαντινή παράδοση δέχτηκε στοιχεία της Ιταλικής Αναγέννησης.
Η Κρητική Σχολή ήταν μια νέα τάση αγιογραφίας, της οποίας έχουμε τεράστια δείγματα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στη Βενετία και στο Μουσείο Εικόνων του Ελληνικού Ινστιτούτου.
Σήμερα το Ινστιτούτο της Βενετίας είναι το σημαντικότερο ερευνητικό κέντρο για την ιστορία της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα, με διάφορες δημοσιεύσεις πάνω στο θέμα.
Στις ακόλουθες φωτογραφίες, τα κύρια βενετσιάνικα μνημεία, ή θα ήταν καλύτερα να πούμε, Κρητικά της Ενετικής περιόδου, στην Κρήτη: το Φραγκοκάστελλο, η loggia του Ηρακλείου, η Σπιναλόγκα, η αγορά των Χανίων, η Ιερά Μονή Αρκαδίου, όπου το 1866, 943 Έλληνες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, κατέφυγαν ύστερα από μια επανάσταση εναντίων των Τούρκων.
Μετά από τρεις ημέρες πολιορκίας από 16.000 Οθωμανούς στρατιώτες, οι Έλληνες αποφάσισαν να θυσιαστούν μαρτυρικά ανατινάσσοντας τα βαρέλια της πυρίτιδας, αυτοκτονώντας και προκαλώντας απώλειες στους εχθρούς, αντί να παραδοθούν σε αυτούς.
Το επεισόδιο επέστησε την παγκόσμια προσοχή στο κρητικό πρόβλημα και έπαιξε βασικό ρόλο στην προσάρτηση της Κρήτης στο Βασίλειο της Ελλάδας και στο τέλος της οθωμανικής ηγεμονίας στην ελληνική επικράτεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου