Το 1577, ένας εφημέριος του Αγίου Γεωργίου άλλαξε τα εκκλησιαστικά δεδομένα της ελληνικής κοινότητας της Βενετίας. Ήταν ο Γαβριήλ Σεβήρος.
Ένας λόγιος μοναχός που γεννήθηκε λοιπόν στη Μονεμβασιά το 1541, μεγάλωσε στην Βένετοκρατούμενη Κρήτη, οπου είχε καταφύγει μετά την άλωση της Μονεμβασιάς από τους Τούρκους, που σπούδασε θεολογία στη Πάντοβα, και ο οποίος έγινε εφημέριος στην Μαρκιανή πόλη το 1573. Τέσσερα χρόνια μετά, ο πατριάρχης Κωσταντινούπολης τον χειροτόνησε μητροπολίτη Φιλαδελφείας, στην Λυδία της Μικράς Ασίας.
Ωστόσο δεν δέχθηκε να εγκατασταθεί στη φτωχή και υπόδουλη Φιλαδέλφεια, και η ελληνική αδελφότητα του Αγίου Γεωργίου Βενετίας τον εξέλεξε θρησκευτικό ηγέτη της. Έτσι το οικουμενικό πατριαρχείο υπό τον Ιερεμία Β´ τον Τρανό, έπειτα από διάφορες διενέξεις, αποφασίσε η Επισκοπή Φιλαδέλφειας να μεταφερθεί στη Βενετία.
Έτσι ο Σεβήρος έγινε ο πρώτος από τους εννέα μητροπολίτες Φιλαδέλφειας που έδρευαν στην Γαληνοτάτη, αντί για τη Μικρά Ασία, αλλά δεν είχαν καμία υποταγή προς την λατινική εκκλησία και τον πάπα • αντίθετα, εξαρτιόνταν απευθείας από την Κωσταντινούπολη.
Ο Σεβήρος ήταν άνθρωπος βαθιά μορφωμένος, δραστήριος, αλλά και επιδέξιος διπλωμάτης που εκπροσώπησε με αξιώσεις την Ορθόδοξη Εκκλησία στην καθολική δύση. Η Αδελφότητα μας επωφελήθηκε από τις υπηρεσίες του κατά τα 40 χρόνια της ποιμαντορίας του, εξού και του παρείχε αρκετά υψηλό ετήσιο μισθό. Όμως και η ίδια η Βενετία τον εκτιμούσε βαθιά και του χορηγούσε τιμές και επιδόματα. Ο πρώτος μητροπολίτης Φιλαδελφείας οργάνωσε την εκεί ελληνική εκκλησία, που είχε μόλις αποπερατωθεί, ίδρυσε μεταξύ άλλων γυναικείο μοναστήρι (1599), ενώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση ενός επίσημου κοινοτικού σχολείου. Κατάφερε η Βενετία να χορηγεί ετησίως στην Αδελφότητα 150 δουκάτα για τη λειτουργία της σχολής ελληνικών και λατινικών γραμμάτων, στην οποία έως τα τέλη του 17ου αιώνα διδάξαν σοφοί όπως ο Θεόφιλος Κορυδαλλέας και φοίτησαν όχι μόνο Έλληνες από τη Βενετία αλλά και από πολλά άλλα μέρη. Ο Σεβήρος ανάμεσα στα άλλα καθήκοντά του που είχε ηταν και ο σχεδιασμός και η εκφώνηση κηρυγμάτων κάθε Κυριακή στον Άγιο Γεώργιο. Τον βρίσκουμε να αλληλογραφεί με τον Επίσκοπο του Κατέρμπουρι για την έκδοση των έργων του Ιωάννη Χρυσοστόμου στην Αγγλία που πραγματοποίησε. Καθιερώνει για πρώτη φορά τα κατάστιχα των βαπτίσεων και των γάμων το 1599. Πέθανε το 1616 και ετάφη με μεγάλες τιμές στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Ήταν καταχρεωμένος γιατί συνήθιζε με τον μισθό του να ξεχρεώνει άπορους συγγενείς και φτωχά μέλη της ελληνικής κοινότητας. Η Αδελφότητα του Αγίου Γεωργίου ανέλαβε να τον ξεχρεώσει μεταθανατίως αφού εκποίησε τα χειρόγραφά του στον πρέσβη του δούκα της Σαβοΐας Καρόλου Εμμανουήλ. Γι’αυτό το λόγο μέρος από αυτά βρίσκονται στο Τορίνο. Αυτό βέβαια ήτανε μερική μη τήρηση της Διαθήκης του, αφού στην ίδια σημείωνε ότι βούλησή του ήταν να πουλήσει τα βιβλία του στην Κοινότητα «δια να κάνη μια λιμπραρία στουντιένσι εις δόξαν του Γένους» Στη βάση του καμπαναριού του Αγίου Γεωργίου στο Campo dei Greci, μια μαρμάρινη πλάκα θυμίζει ακόμα στους πιστούς τους 13 μητροπολίτες Φιλαδέλφειας «Ενετίησην» οι οποίοι, μέχρι το 1820, φαινόμενο μοναδικό, εκλέχθηκαν από το ποίμνιο τους και όχι από το ιερατείο.
Πηγή: Comunità dei Greci Ortodossi in Venezia
https://www.facebook.com/comunita.grecivenezia/posts/2522975551257271?__tn__=K-R
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου