Κάπου ανάμεσα στο θρύλο και στην πραγματικότητα, μια ιστορία δένει τα λαμπερά παλάτια των Μεδίκων της Φλωρεντίας με τα πυργόσπιτα των Μανιατών.
Μια μυστηριακή γιορτή στο Οίτυλο της Μάνης, που χρόνο με τον χρόνο, πάντα ανήμερα των Χριστουγέννων, περνά «στ’ αρσενικά» και μόνο της οικογενείας. Κάποια ευχή, κάποιο μυστικό, που ποτέ δε φανερώθηκε για πάνω από μισό αιώνα.
Το ιστορικό διηγείται στον «Λακωνικό Τύπο» ο πρόεδρος της Αδελφότητας των Μεδίκων, κ. Δημήτρης Παπαδέας:
“Περί το έτος 1475 οι τούρκοι έχουν καταλάβει όλη την Ελλάδα. Η Πελοπόννησος μέχρι την εποχή εκείνη ενετοκρατείτο.
Ιδιαίτερος του Πρωθυπουργού του Ναυπλίου Ατζαγιόλι ήτο ο Πέτρος ή Πιέρρος Μέδικος, εκ Φλωρεντίας.
Ο Πέτρος ή Πιέρρος Μέδικος, διωκόμενος από τους τούρκους, βρήκε καταφύγιο εις την απομένουσα γωνιά της Ελλάδος, στη Μάνη. Εφιλοξενήθη στο Οίτυλο από τον τότε αρχηγό και διοικητή Οιτύλου Μάνης και Μεθώνης Ιωάννη Παλαιολόγο.
Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Παλαιολόγος ήσαν πολλά. Κυρίως οι συχνές επαναστάσεις των Νικλιάνων, από υποκίνηση της Βυζαντινής οικογενείας των Καντακουζηνών, προηγουμένων διοικητών Οιτύλου Μάνης και Μεθώνης. Γι’ αυτό φρόντισε ο κληρονομικά ευγενής ιππότης Πέτρος ή Πιέρρος Μέδικος να παντρευτεί την Ανθή κόρη του τοπάρχη της Άκρας του Ταινάρου Κοντοσταύλου, Βυζαντινής γενιάς και να καταλαγιάσουν τα πάθη και οι έριδες της εξουσίας.
Όμως οι Νικλιάνοι-Κοντοσταύλοι του Μεζάπου σκότωσαν με χωσία (ενέδρα) τον άντρα της Ανθής. Μαθαίνοντας το γεγονός η γυναίκα του Ανθή, έφυγε από το σπίτι του πατέρα της και ήλθε και εγκαταστάθηκε στο Οίτυλο.
Ερχόμενη στο Οίτυλο ήτο έγκυος, εγέννησε και έκανε αγόρι, στο οποίο έδωσε το όνομα του δολοφονημένου άνδρα της, Πέτρου ή Πιέρρου Μέδικου.
Στα χρόνια που περνούσαν μεγάλωσε και έγινε από τους διακεκριμένους της περιοχής, λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες αποστολές στην Ευρώπη, ζητώντας βοήθεια ενάντια των Τούρκων.
Παντρεύτηκε την κόρη του τελευταίου διοικητή της Μάνης Ιωάννη Παλαιολόγου και γέννησε έξι (6) παιδιά στα οποία έδωσε τα κάτωθι ονόματα.
1) Μιχελή ή Μιχάλη, 2) Κούρο ή Κουρή, 3) Ραζέλον ή Ιωάννη, 4) Λουκά ή Τσαχούτα, 5) Γάιο ή Γάτο, 6) Ζαρμπάνο, 7) Υιοθέτησε και τον ψυχογιό Μπαζίνα.
Από τους ως άνω κατάγονται όλοι οι σημερινοί Μέδικοι που ακούουν στα κάτωθι επίθετα, ευρισκόμενοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
1) Εκ του Μιχελή
Δεκούλος, Πολυχρόνης, Παπαδόπουλος
2) Εκ του Κούρου
Ανδρώνης, Μπαρέλος, Πατρινέλης, Πιερρουλίδης, Ψαρρέας, Πετρακάκος, Βοϊδάκος
3) Εκ του Ραζέλου
Αποστολάκος, Γιαννακάκος, Γιανναρέας, Δημητρακουλάκος, Σωτηράκος, Ιατρόπουλος,
Μιχαλαρέας, Μπατσινίλας, Παναγιωταρέας, Παπαδέας, Πετράκος, Πιερρανέας, Ραζέλος, Ρουμπέας, Σταυρέας, Σταρέας, Τσινέας
4) Εκ του Λουκά
Βερβεράκης, Παπαδέας, Δεγρέας, Μπαταλάρης, Σκουλέας,
5) Εκ του Γάϊου
Γατέας, Ζαρουλέας, Καράμπελος, Στρατηγαρέας, Ράϊκος
6) Εκ του Ζάρμπανου
Μοτσόβολος, Μοτσοβολέας
7) Εκ του Μπαζίνα
Μπαζίνας
Πριν πεθάνει συγκέντρωσε ο γενάρχης τα παιδιά του και τους άφησε την κάτωθι εντολή διαθήκη -θα λέγαμε:
«Πάντες οι Μέδικοι να εορτάζετε ομού άπαξ του έτους την ημέρα των Χριστουγέννων, να συντρώγετε, να συνδιασκεδάζετε και περί το πέρας της εορτής να γίνεται η ανακοίνωσις του οικογενειακού Μυστικού, μόνο στους άρρενας Μεδίκους και εφόσον ούτοι κριθούν ικανοί, τούτο δε να συνεχίσουν και οι απόγονοί σας κ.λ.π.».
Ανήμερα λοιπόν τα Χριστούγεννα, εδώ και πάνω από πέντε αιώνες, οι γενάρχες των Μεδίκων καθιέρωσαν να γίνεται στο Οίτυλο η «Μεγάλη Γιορτή». Ποτέ πόλεμοι ή άλλες αιτίες δεν την εμπόδισαν. Είναι η ημέρα που βρίσκει όλα τα μέλη των ως άνω επτά αδελφών «μπουλουκιών» αδελφωμένα.
Παλαιότερα, στην συγκέντρωση των οικογενειών έπρεπε να παρευρίσκονται μονάχα οι αρχηγοί αυτών. Τα τελευταία χρόνια, όμως, όποιος θέλει μπορεί να λάβει μέρος στη γιορτή, όχι όμως φυσικά και στην τελετουργία του ΜΥΣΤΙΚΟΥ.
Όλα αρχίζουν το πρωί των Χριστουγέννων, που με την σημαία και τα λάβαρα των Μεδίκων, το Κανίστρι και το δίσκο, οι Μέδικοι εν πομπή πηγαίνουν στην εκκλησία των Ταξιαρχών.
Εκεί γίνεται η λειτουργία. Εκφωνείται λόγος σχετικά με το έθιμο και επιμνημόσυνος δέησις για τους γενάρχες και όλους τους αποθανόντας Μεδίκους.
Μετά εν πομπή όλο το εκκλησίασμα με τους Ιερείς, τα Εξαπτέρυγα, η σημαία τα λάβαρα, κάνουν την περιφορά της εικόνος στη συνοικία του χωριού όπου μένουν οι απόγονοι των Μεδίκων. Αφού φτάσουν στο σπίτι των Μεδίκων των 400 μ2, παραδίδεται η Εικόνα εις τους αδελφούς Μεδίκους που έχουν ορισθεί να τελέσουν την γιορτή την επόμενη χρονιά.
Μετά την απόλυση της Εκκλησίας, όλο το εκκλησίασμα μετέβαινε στο σπίτι του εορτάζοντος αδελφού, τώρα στο σπίτι των Μεδίκων, λαμβάνοντας γλυκά, οπωσδήποτε την παραδοσιακή δίπλα και ποτό, ευχόμενος. Κατόπιν αυτού, ο κόσμος αποχωρεί και οι αδελφοί Μέδικοι μετά της οικογενείας των και φίλων των επιστρέφουν το μεσημέρι για γεύμα. Στο χώρο της συνεστίασης στρώνονται πάντα δύο τράπεζες φαγητών και σε ξεχωριστές αίθουσες. Η μία αίθουσα είναι των φιλοξενουμένων γυναικών, παιδιών, προσκαλεσμένων φίλων κλπ, η δε άλλη είναι μόνο για τους αδελφούς Μεδίκους και όχι περισσότερους από 35 άτομα (από 5 άτομα-αντιπρόσωποι του κάθε ενός από τα επτά παιδιά του Π. Μεδίκου).
Μετά την ευλογία της Τράπεζας από του αιδεσιμοτάτου αρχίζει το γεύμα, τελειώνοντας αυτού αρχίζει ο χορός, σύροντάς τον ο μεγαλύτερος τη ηλικία. Ο χορός συνεχίζεται έως τας βραδινάς ώρας.
Το αιώνιο Μυστικό
Εν τω μεταξύ, έρχεται η στιγμή που οι αδελφοί Μεδίκοι αποσύρονται στην αίθουσα των αδελφών. Έξω από τις πόρτες της αίθουσας καθώς και κάτω από τα παράθυρα τοποθετούνται σκοποί, οι οποίοι έχουν ως έργο να μην αφήσουν κανέναν να πλησιάσει κοντά ή να διακόψει την τελετουργία του Μυστικού.
Το τι γίνεται ή λέγεται εντός της σφραγισμένης αίθουσας διατηρείται κρυφό εδώ και πέντε και πλέον αιώνες, ενώ πέρα από τους αδελφούς, ουδείς άλλος γνωρίζει περί αυτού. Απόδειξη ότι δεν έχει διαρρεύσει, αποτελεί το γεγονός ότι παραμένει ακόμη “Το Μυστικό”, αφού διαφορετικά θα είχε μαθευτεί-κοινολογηθεί.
Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το Μυστικό;
Οι μανιάτες Μέδικοι περηφανεύονται ότι παραμένει επτασφράγιστο, κανείς δεν τόλμησε να το αποκαλύψει ούτε σε μάνα ή σε γυναίκα του. Το ερώτημα όμως που πλανάται σε όσους έρχονται σε επαφή με την μεγάλη αυτή οικογένεια των Μεδίκων είναι, αν πράγματι υπάρχει μυστικό και αν όλη αυτή η ιστορία δεν είναι παρά ένας μύθος. Εν τούτοις από κανένα Μέδικο έως σήμερον δεν έχει διαρρεύσει, το παίρνει μαζί του στην άλλη ζωή.
Οι σημερινοί Μέδικοι, από το έτος 1977, προέβησαν εις την ίδρυσιν της Αδελφότητος Μεδίκων αποκτώντας πλέον και νομική μορφή, ενώ απέκτησαν και δική τους στέγη στο Οίτυλο. Κάνοντας ακόμη πιο γερά τα θεμέλια της συνέχισης και διατήρησης του Μυστικού της διαθήκης, της Εντολής που παρέλαβαν από τους προγόνους των».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου