Το να εστιάσεις στον Λουτσιάνο Μότζι, τον Lucky Luciano, μόνο εύκολο δεν είναι. Μιλάμε, άλλωστε, για έναν παράγοντα που άφησε ιστορία στο Calcio. Εναν άνθρωπο που άφησε το στίγμα του στην ιστορία της Γιουβέντους, μια προσωπικότητα που κατάφερε να αποκτήσει φανατικούς φίλους και ακόμη πιο φανατικούς εχθρούς.
Γράφει αποκλειστικά για τη Famiglia Bianconera ο blogger Don Luciano
Ακόμη και σήμερα, σχεδόν μια δεκαετία μετά την αποχώρηση του από το ποδόσφαιρο, ο Μότζι είναι μια περίπτωση που συνεχίζει να διχάζει. Να προκαλεί διάφορες συζητήσεις και σχόλια για το πρόσωπο του. Οπως έκανε, δηλαδή, πάντα, από την ημέρα που μπήκε στο calcio.
Από τα τρένα στα σαλόνια...
Ο Λουτσιάνο Μότζι γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1937 στο Μοντιτσιάνο, ένα προάστιο της Σιένα. Η ευφυΐα του ήταν φανερή από την παιδική ηλικία κι αποδείχθηκε σε όλους πολλά χρόνια αργότερα. Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Μότζι δουλεύει στον σιδηροδρομικό σταθμό της Ρώμης.
Από εκεί, καθημερινά, περνούσαν διάφοροι ισχυροί παράγοντες του ιταλικού ποδοσφαίρου. Ο Λουτσιάνο πιάνει φιλίες με τους περισσότερους, αλλά τις καλύτερες σχέσεις τις διατηρεί με τον Ιτάλο Αλόντι. Τον γενικό διευθυντή της Γιουβέντους, που βρίσκεται συχνά στη Ρώμη λόγων επαγγελματικών υποχρεώσεων.
Ο Αλόντι διακρίνει τη εξυπνάδα του Μότζι και προτίθεται να τον βάλει στο χώρο του ποδοσφαίρου, καθώς αυτή ήταν η επιθυμία και του -τότε- υπαλλήλου του σιδηροδρομικού σταθμού. Του γίνεται πρόταση να αναλάβει πόστο στα τμήματα υποδομής της Γιουβέντους. Είναι η στιγμή, που η πόρτα του calico ανοίγει διάπλατα για τον Μότζι. Είναι η στιγμή, που ο Αλόντι -χωρίς να το γνωρίζει- θα αλλάξει τα πάντα στο Campionato!
Τα πρώτα βήματα και το... αγροτικό
Αναλαμβάνει, όντως, πόστο στις ακαδημίες της Γιουβέντους κι έτσι έχει την ευκαιρία να πετύχει αυτό που πάντα ήθελε... Γνωρίζει από κοντά τους διοικούντες την «Μεγάλη Κυρία» και ξέρει πως είναι η μεγάλη του ευκαιρία για να τους εντυπωσιάσει και να καθιερωθεί στο χώρο. Προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την οικογένεια Ανιέλι, αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.
Οι Τζιάνι και Ουμπέρτο, ακριβοθώρητοι στις κινήσεις τους, δε δίνουν σημασία σε έναν νεαρό παράγοντα των τμημάτων υποδομής της Γιούβε. Δεν ήξεραν, όπως είναι φυσικό, ότι μετά από πολλά χρόνια αυτός ο παράγοντας θα ήταν ο πιο στενός συνεργάτης τους. Θέλοντας να αποδείξει την αξία του, ο Μότζι εκμεταλλεύεται και τις άλλες γνωριμίες που έχει και με την σύμφωνη γνώμη του Αλόντι θα δοθεί... δανεικός στη Ρόμα, το 1979.
Η δουλειά του είναι πολύ καλή και το 1980 θα δεχθεί την πρόταση της Λάτσιο, για να εργαστεί σε αυτή. Το κάνει μετά χαράς, καθώς βλέπει ότι φτιάχνει το όνομα του σιγά-σιγά. Την άνοιξη του 1980, πάντως, έρχεται το μεγάλο σκάνδαλο: Η Λάτσιο, μαζί με την Μίλαν, βρίσκονται μπλεγμένες σε κύκλωμα στημένων αγώνων και τιμωρείται με υποβιβασμό.
Αυτό δεν εμποδίζει τον Μότζι να κάνει το επόμενο βήμα και το 1982 αναλαμβάνει πόστο στη διοίκηση της Τορίνο. Μαζί με τον φίλο του, Νιτσόλα, προσφέρουν πολλά και καθιερώνουν την «γκρανάτα» στις καλύτερες ομάδες της χώρας, πραγματοποιώντας πολλές έξυπνες –επιχειρηματικά- κινήσεις.
Η άνοδος του Λουτσιάνο στο ποδοσφαιρικό παραγοντικό χρηματιστήριο, έστω και μέσω της Τορίνο, προκαλεί χαμόγελα στη Γιουβέντους. Οι Τζιάνι και Ουμπέρτο Ανιέλι αντιλαμβάνονται ότι ο ανερχόμενος παράγοντας μπορεί να δώσει πολύτιμη βοήθεια, αλλά δεν τον καλούν ακόμη κοντά τους. Προφανώς, θεωρούν ότι δεν είναι έτοιμος για την «Μεγάλη Κυρία».
Οι πρώτες φήμες και το... άλμα
Το 1985 η Βερόνα θα τρελάνει όλο τον κόσμο στην Ιταλία, κατακτώντας το Scudetto. Αυτή η τεράστια επιτυχία, κατά τους δημοσιογράφους και τους τιφόζι, πιστώνεται στον προπονητή και τους παίκτες, με τον Δανό Έλκιερ να ξεχωρίζει. Κατά τους παράγοντες του Calcio, όμως, είναι το γεγονός που σηματοδοτεί την εποχή Μότζι.
Είναι στενός φίλος με τον πρόεδρο των Βερονέζων κι οι πρώτες φήμες κάνουν την εμφάνιση τους. Ο ίδιος, θέλοντας να δείξει ότι δεν έχει καμία σχέση, όταν αποχωρεί από την Τορίνο, το 1987, υπογράφει συμβόλαιο με την Νάπολι. Είναι η εποχή του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα κι είχε καταλάβει πως στον ιταλικό Νότο, όπου ζει και βασιλεύει η Μαφία, θα μπορούσε να κάνει αυτά που ήθελε.
Αναλαμβάνει να προστατεύσει την ομάδα από τους μεγάλους του ισχυρού Βορρά και παρά το γεγονός ότι είναι το δεξί χέρι του προέδρου Φερλαΐνο, διατηρεί άψογες σχέσεις με τον Ντιέγκο και τους υπόλοιπους παίκτες. Όλοι τον βλέπουν ως τον άνθρωπο που θα τους λύσει και το παραμικρό πρόβλημα και ξεσηκώνει όλη την Νάπολι κατά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που παίρνει στην Μίλαν ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί.
Φέρνει εις πέρας τις μεταγραφικές υποθέσεις που αναλαμβάνει, στηρίζει τον Φερλαΐνο και καταφέρνει να κρατήσει τα... διαιτητικά λάθη μακριά από τους «παρτενοπέι». Αντιθέτως, οι διαιτητές αποδεικνύονται αρκετές φορές φιλικοί με την ομάδα που αντιπροσωπεύει τον ιταλικό Νότο και κατά έναν περίεργο τρόπο, την ίδια εποχή πανηγυρίζουν την κατάκτηση πρωταθλημάτων οι Νάπολι, Μίλαν και Ίντερ, αλλά όχι η Γιουβέντους.
Με δεδομένο πως ο Μότζι είναι, πλέον, ισχυρός, αρκετοί ερμηνεύουν το συγκεκριμένο γεγονός ως... μήνυμα προς τους Ανιέλι. Ο ίδιος, όμως, επαναλαμβάνει συνεχώς ότι χρωστάει πολλά στους «μπιανκονέρι» και παραμένει στη Νάπολι ως το 1991.
Όλως τυχαίως, η απόφαση του για αποχώρηση θα παρθεί μετά την υπόθεση ντόπινγκ του Μαραντόνα και τις φήμες περί εμπλοκής της Μαφίας, με τη βοήθεια παραγόντων της Νάπολι, ώστε να καταστραφεί ο Αργεντίνος σούπερ σταρ που το 1990 οδήγησε την Αργεντινή στην πρόκριση επί της Ιταλίας, στον ημιτελικό του Μουντιάλ, στερώντας πολλά δισεκατομμύρια από την Μαφία μέσω στοιχημάτων.
Βοήθεια στη Μίλαν, επιστροφή στην «Τόρο»
Το 1991 η Γιουβέντους μετράει πέντε χρόνια χωρίς τίτλο κι όλοι περιμένουν την επιστροφή του Λουτσιάνο Μότζι στην ομάδα από την οποία ξεκίνησε. Αυτό, όμως, δε θα συμβεί. Ο πανέξυπνος παράγοντας θα βοηθήσει τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να πάρει στην Μίλαν τον Τζιανλουίτζι Λεντίνι από την Τορίνο, πραγματοποιώντας την πιο ακριβή μεταγραφή -τότε- στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Κι αφού πράξει το καθήκον του, θα επιστρέψει στην Τορίνο! Αναλαμβάνει εν λευκώ την ομάδα, μετά από εντολή του προέδρου Μπορσάνο κι η «Τόρο» ζει και πάλι μεγάλες στιγμές, με εξόδους στην Ευρώπη.
Η διαιτησία φέρεται καλύτερα στην «γκρανάτα» απ’ ό,τι στη Γιουβέντους, αλλά ο Μότζι δε δίνει σημασία σε όσα ακούγονται και συνεχίζει να κάνει την δουλειά του. Ο σύλλογος, εμφανίζει, από εκεί που δεν το περίμενε κανείς μεγάλα έσοδα, ιστορικοί παράγοντες παραμερίζονται κι ο Μότζι νιώθει πιο δυνατός από ποτέ. Οι ιταλικές αρχές αποφασίζουν να ψάξουν την μεταγραφή του Λεντίνι, καθώς θεωρείται δεδομένο πως δεν έχουν γίνει όλα νόμιμα.
Η αντίδραση του Μότζι; Ξαφνικά ανακοινώνεται ότι αποχωρεί και πάει στην Ρόμα (1993), μετά το κάλεσμα του Φράνκο Σένσι. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν, τότε, ότι αυτή η συμφωνία έχει γίνει για να ηρεμήσει η κατάσταση μετά τις έρευνες για την υπόθεση Λεντίνι. Η επιβεβαίωση όλων αυτών, θα έρθει ένα χρόνο αργότερα…
Η εποχή Μότζι στη Γιούβε!
Το καλοκαίρι του 1994 η Γιουβέντους συμπληρώνει 8 χρόνια χωρίς το Scudetto. Ο Τζιάνι Ανιέλι αποφασίζει να αλλάξει τα πάντα στην ομάδα και καλεί τους Λουτσιάνο Μότζι, Αντόνιο Τζιράουντο και Ρομπέρτο Μπέτεγκα να αναλάβουν καίρια πόστα. Όλοι δέχονται μετά χαράς κι υπόσχονται πολλή δουλειά και πολλές επιτυχίες.
Ο Μότζι, όμως, για μια ακόμη φορά την έχει γλιτώσει καθώς η Ρόμα εμπλέκεται σε σκάνδαλο με πλαστογραφίες και παρανομίες στις μεταγραφές. Η Ρόμα, στην οποία τον προηγούμενο χρόνο δούλευε ο «Lucky Luciano»...
Αυτό, όμως, δεν απασχολεί καθόλου τον Μότζι. Αναλαμβάνει να φέρει ως προπονητή στους «μπιανκονέρι» τον Μαρτσέλο Λίπι και το 1995, στην πρώτη του χρονιά στο Τορίνο, η «Μεγάλη Κυρία» επιστρέφει στο θρόνο της μετά το 1986. Ο Ανιέλι πανηγυρίζει κι ο Μότζι χαμογελάει, ξέροντας πως αυτή είναι μόνο η αρχή...
Από το 1995 ως και το 1998 η Γιουβέντους θα σαρώσει τους πάντες και τα πάντα, οι τιφόζι θα λατρέψουν την «Αγία Τριάδα» κι ο Λουτσιάνο μπορεί να κάνει ανενόχλητος τις δουλειές του, έχοντας την πλήρη στήριξη του Τζιάνι Ανιέλι. Λέγεται, μάλιστα, πως έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να... ξεγελάσει τον Avvocato εντός δύο ωρών.
Συγκεκριμένα, το καλοκαίρι του 1997 οργιάζουν οι φήμες περί πώλησης του Κριστιάν Βιέρι, που έχει αγοραστεί ένα χρόνο πριν από την Αταλάντα αντί ενός... αστείου ποσού κι έχει βγάλει μάτια με τις εμφανίσεις και τα γκολ. Ο Ανιέλι καλεί τον Μότζι στο γραφείο και του ζητάει να του πει την αλήθεια.
Αυτός του ξεκαθαρίζει πως «οι αλήτες οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να δημιουργήσουν πρόβλημα στη Γιούβε. Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να πωληθεί ο Βιέρι». Δύο ώρες αργότερα, οι «μπιανκονέρι» ανακοινώνουν την πώληση του «Μπόμπο» στην Ατλέτικο Μαδρίτης αντί πολλών δισεκατομμυρίων και –παράλληλα- την απόκτηση του νεαρού και πρώτου σκόρερ της Serie A την ίδια σεζόν, Φίλιπο Ιντσάγκι.
Ο Ανιέλι, έχοντας καταλάβει ότι ο Μότζι είναι πανέξυπνος, τον καλεί ξανά στο γραφείο του και του δίνει την οδηγία που περίμενε επί χρόνια ο «Lucky Luciano»: «Έχεις το ελεύθερο να κάνεις ό,τι θέλεις, αρκεί η ομάδα να παίρνει τίτλους. Τα οικονομικά τα χειρίζεται ο Τζιράουντο. Εγώ θέλω δύο πράγματα: Επιτυχίες για τους τιφόζι και να μην τολμήσεις να σκεφτείς την πώληση του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο»!
Οι διαιτησίες κι οι ντόπες...
Οι συνεχόμενες επιτυχίες της Γιούβε, όμως, θα ξεσηκώσουν φωνές εναντίον της. Όλοι στέκονται στη διαιτησία, λόγω της «Αγίας Τριάδας», αλλά ποτέ δεν αποδεικνύεται τίποτα. Έτσι, θα ξεσπάσει το θέμα με τις κατηγορίες για ντόπινγκ. Η «Μεγάλη Κυρία» σέρνεται στα δικαστήρια και μετά από «μάχες» πέντε ετών θα αθωωθεί, καθώς το δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα πως δεν έγινε κάτι και ειδικά μετά από εντολή της ομάδας.
Ο Μότζι δηλώνει δικαιωμένος κι από τότε αγνοείται η τύχη του Ζντένεκ Ζέμαν. Για την ακρίβεια, ο Τσέχος προπονητής εγνωσμένης αξίας, ήταν αυτός που άνοιξε την υπόθεση ντόπινγκ κι από τότε δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να δουλέψει σε μεγάλη ιταλική ομάδα. Ο ίδιος κατηγορούσε τον γενικό διευθυντή της Γιούβε γι’ αυτό, αλλά ο «Lucky Luciano» δεν έδινε ποτέ σημασία.
Ο θάνατος του Τζάνι Ανιέλι το 2003 και τα σοβαρά προβλήματα υγείας του Ουμπέρτο, προωθούν τους Μότζι, Τζιράουντο και Μπέτεγκα σε απόλυτα αφεντικά κι οι τιφόζι λατρεύουν άπαντες, πλην του Τζιράουντο.
Ο Μότζι, καταφέρνει να γίνει ο πρώτος παράγοντας με fan club οπαδών υπέρ του, αλλά και κατά του! Οι αντίπαλοι του, ψάχνουν να βρουν ένα στοιχείο για να μπορέσουν να τον κατηγορήσουν με αποδείξεις και να βάλουν τέλος στην κυριαρχία του. Οι φίλοι του, από την άλλη πλευρά, εκτελούν πιστά τις εντολές του και τον υπερασπίζονται πάντα, κάνοντας λόγο για ένα τεράστιο κίνημα κατά της Γιουβέντους στην Ιταλία.
Η ώρα του... τέλους
Παρά την αλαζονεία του, πάντως, ο Μότζι δεν επέτρεψε σε κανέναν να βρει το παραμικρό στοιχείο εναντίον του. Δεν είχε υπολογίσει, όμως, τα κινητά τηλέφωνα. Η αγάπη του γι’ αυτά και το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε, καθημερινά, επτά διαφορετικούς αριθμούς, θεωρήθηκε ύποπτο.
Ο ντετέκτιβ που χρησιμοποιούσε ο Μάσιμο Μοράτι κι οι κοριοί που τοποθετήθηκαν, έφεραν στην επιφάνεια, την άνοιξη του 2006, τηλεφωνικές συνομιλίες του Μότζι με παράγοντες της διαιτησίας και δημοσιογράφους, που ουσιαστικά έδιναν στους εχθρούς και στον Τύπο αυτό που ήθελαν για να δημιουργήσουν θέμα, επηρεάζοντας σε απόλυτο βαθμό την κοινή γνώμη και από ένα σημείο κι έπειτα, όπως αποδείχθηκε χρόνια αργότερα, την αλήθεια...
Το άδειασμα από την οικογένεια Ανιέλι, δηλαδή τον Τζον Ελκαν που έκανε το κουμάντο, ώθησε την «Αγία Τριάδα» στην παραίτηση. Μετά από 12 χρόνια επιτυχιών, η εποχή Μότζι στη Γιουβέντους έλαβε τέλος. Το μόνο που απέμενε να φανεί, ήταν αν θα σήμαινε και το τέλος του Μότζι από το Calcio γενικότερα...
Ετσι και έγινε τελικά, αν και το θέμα Calciopoli κράτησε αρκετά χρόνια ακόμη και η μάχη που έδωσε ο Μότζι με τους δικηγόρους του στα πολιτικά δικαστήρια έφερε στην επιφάνεια την πραγματική αλήθεια. Αυτή που... παραγράφηκε.
Οπως κι αν έχει, αυτό που ήθελαν να πετύχουν το 2006, το πέτυχαν. Ο ίδιος δήλωσε «κουρασμένος και χωρίς όρεξη πλέον για το ποδόσφαιρο. Όσοι με κατηγορούν κατάφεραν να σκοτώσουν την ψυχή μου. Το ποδόσφαιρο δε θα είναι καλύτερο χωρίς εμένα κι αυτό θα αποδειχθεί σύντομα. Τότε, όμως, δε θα υπάρχει ο Μότζι για να βρίσκει ο καθένας που αποτυγχάνει το άλλοθι του. Θυμηθείτε το αυτό...».
famigliabianconera.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου