Αρχαία Ρώμη: Ζωγραφική, Γλυπτική, Λογοτεχνία και Μουσική

Ο Μέγας Αλέξανδρος στη μάχη της Ισσού

Ο ρωμαϊκός πολιτισμός συχνά κατατάσσεται στην «Κλασική Αρχαιότητα» μαζί με την αρχαία Ελλάδα, πολιτισμό που επηρέασε καθοριστικά αυτόν της Αρχαίας Ρώμης. Ο ρωμαϊκός πολιτισμός είχε σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση της νομοθεσίας, της τέχνης, της λογοτεχνίας, της πολεμικής τέχνης, της αρχιτεκτονικής, της τεχνολογίας και της γλώσσας στον δυτικοευρωπαϊκό κόσμο, και η ιστορία του εξακολουθεί να επηρεάζει τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Ζωγραφική

Οι τεχνοτροπίες της ρωμαϊκής ζωγραφικής μαρτυρούν επιρροή από την ελληνική τέχνη. Τα δείγματα που επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας είναι κυρίως τοιχογραφίες που κοσμούσαν τους τοίχους και τις οροφές εξοχικών κατοικιών, ωστόσο διάφορα ρωμαϊκά κείμενα κάνουν αναφορά σε έργα φτιαγμένα σε ξύλο, ελεφαντόδοντο κι άλλες ύλες. 

Πολλά δείγματα ρωμαϊκής ζωγραφικής έχουν βρεθεί στον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας και μελετώντας αυτά οι ιστορικοί τις τέχνης έχουν παρατηρήσει τέσσερις διακριτές τεχνοτροπίες. 

Η πρώτη τεχνοτροπία ρωμαϊκής ζωγραφικής ανήκει χρονολογικά στην περίοδο από τις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ. μέχρι την αρχή ή τα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. Τη συνθέτουν κυρίως απομιμήσεις από μάρμαρο, ενώ ορισμένες φορές περιλαμβάνει απεικονίσεις μυθολογικών πλασμάτων. 

Η δεύτερη τεχνοτροπία ρωμαϊκής ζωγραφικής ξεκίνησε να εφαρμόζεται από τις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. Προσπαθούσε να απεικονίσει ρεαλιστικά τρισδιάστατα αρχιτεκτονικά στοιχεία και τοπία. 

Ο Τρίτος Ρυθμός ρωμαϊκής ζωγραφικής συναντάται κατά την εποχή του Αυγούστου (27 π.Χ. – 14 μ.Χ.) και απορρίπτει τον ρεαλισμό του Δεύτερου Ρυθμού για χάρη μιας απλούστερης διακόσμησης. Λίγα κτίρια, ένα τοπίο ή αφηρημένα σχέδια τοποθετούνταν στο κέντρο με το φόντο να είναι μονόχρωμο. 

Ο Τέταρτος Ρυθμός ρωμαϊκής ζωγραφικής, που εμφανίστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. είχε συχνά θέματα εμπνευσμένα από τη μυθολογία, διατηρώντας λεπτομέρειες στα αρχιτεκτονικά στοιχεία και αφηρημένα σχέδια. Τα γκραφίτι, οι τοιχογραφίες σε οίκους ανοχής, διάφορα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής που βρέθηκαν στην Πομπηία και το Ερκουλάνεουμ καταδεικνύουν πως η σεξουαλικότητα έπαιζε κεντρικό ρόλο στον ρωμαϊκό πολιτισμό.

Γλυπτική

Οι γλύπτες της εποχής, προκειμένου να κατασκευάσουν προτομές, χρησιμοποίησαν νεανικά χαρακτηριστικά και κλασικές αναλογίες, αποδίδοντας τελικά έργα που αποτελούσαν μείγμα πραγματικού και ιδεατού. Ο Αδριανός, ο οποίος απεικονιζόταν με γενειάδα ώστε να δείχνει τα φιλελληνικά του αισθήματα, καθιέρωσε τη σχετική μόδα κι έκτοτε πολλές προτομές αυτοκρατόρων φέρουν γενειάδες. Κατά τις περιόδους των Αντωνίνων και των Σεβήρων τα αγάλματα απέκτησαν πιο περίτεχνα χτενίσματα και γένια, δημιουργημένα με βαθύτερο σκάψιμο και τομές. Οι Ρωμαίοι ανέπτυξαν επίσης την κατασκευή ανάγλυφων σε αψίδες και κίονες, τα οποία απεικόνιζαν συχνά τις νικηφόρες εκστρατείες τους.

Λογοτεχνία

Η λατινική λογοτεχνία από τη γέννησή της υπήρξε βαθιά επηρεασμένη από την ελληνική. Τα πρώτα έργα ήταν ιστορικά έπη, που αφηγούνταν τις νίκες της Ρώμης σε διάφορους πολέμους. 

Κατά τη δημοκρατική περίοδο, οι συγγραφείς άρχισαν να παράγουν έργα ιστορικά, ποίηση, κωμωδίες και τραγωδίες. 

 

Κικέρων - Ρώμη - Παλάτι της δικαιοσύνης (Sedmak)

Η κλασική λατινική περίοδος, όταν η λατινική λογοτεχνία έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της, χωρίζεται στον Χρυσούν Αιώνα, που καλύπτει την περίοδο από τις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ. και στον Αργυρό Αιώνα, που καλύπτει τον 2ο αιώνα μ.Χ. Τα λογοτεχνικά έργα που γράφτηκαν μετά τον 2ο αιώνα υποτιμήθηκαν και αγνοήθηκαν. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλον, αντικείμενο μίμησης υπήρξε ο Κικέρων, του οποίου το στιλ θεωρήθηκε κολοφώνας της λατινικής πνευματικής παραγωγής.

Μουσική

Η ρωμαϊκή μουσική βασίστηκε κατά πολύ στην ελληνική μουσική και έπαιζε σημαντικό ρόλο σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής των Ρωμαίων. 

Ο ρωμαϊκός στρατός χρησιμοποιούσε μουσικά όργανα προκειμένου να μεταφέρει διάφορα παραγγέλματα

Ο στρατός χρησιμοποιούσε μουσικά όργανα, γνωστά ως tuba (μια μακριά τρομπέτα) και cornu (που μοιάζει με το γαλλικό κέρας) ώστε να μεταφέρονται διάφορες εντολές. Τα μουσικά όργανα βούκινο (bucina), πιθανώς τρομπέτα ή κέρας, και lituus (πιθανώς μακρύ όργανο σε σχήμα J), χρησιμοποιούνταν σε διάφορες τελετές. Μουσική έπαιζε στα αμφιθέατρα ανάμεσα στους αγώνες και στα ωδεία, και σε τέτοιες περιστάσεις πρέπει να χρησιμοποιούσαν τα όργανα cornu και ύδραυλις (υδραυλικό όργανο). Η πλειοψηφία των θρησκευτικών τελετών περιελάμβαναν μουσικές παραστάσεις: tibiae (διπλούς αυλούς) στις θυσίες, κύμβαλα και ντέφια στις οργιαστικές τελετές. Ορισμένοι ιστορικοί της μουσικής θεωρούν πως η μουσική χρησιμοποιούταν σε όλες τις δημόσιες τελετές,, ωστόσο δεν είναι βέβαιο το κατά πόσο οι Ρωμαίοι μουσικοί συνέβαλαν σημαντικά στην εξέλιξη της θεωρίας και πρακτικής της μουσικής.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΗΜΜΑ ΕΔΩ:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%A1%CF%8E%CE%BC%CE%B7