Ιταλοί φιλέλληνες / Italiani filelleni 1821-1897…

…και Ιταλοί φιλέλληνες-εθελοντές 1821-1912

Santorre di Santa Rosa, Savigliano

Ιταλοί εθελοντές άρχισαν να καταφθάνουν στην επαναστατημένη Ελλάδα το θέρος του 1821 και συνολικά ήλθαν 137. Οι πιο πολλοί κατάγονταν από την Σαρδηνία και από την Νεάπολη-Σικελία. Στα πεδια των μαχών έπεσαν 42 Ιταλοί πατριώτες ενώ στην μάχη του Πέτα της  Άρτας στις 4 Ιουλίου 1822 χάθησαν 18. Επισης πάνω από 20, μετά την απελευθέρωση εντάχθηκαν στην Ελληνική κοινωνία και εμειναν εως το τέλος.

γράφει ο Μανόλο Κασιμάτης

Μικέλε Γκράμσι (Michele Gramshi) απο την Νεάπολη

Υπηρέτησε στο στρατό της ως Λοχαγός Πυροβολικού. Με την έναρξη της Επαναστάσεως, αποβιβάσθηκε την 1η Μαΐου 1821 στην Καλαμάτα με άλλους 9 πυροβολητές, τους οποίους έφερε με έξοδά του και κατατάχθηκε με τον βαθμό του Λοχαγού στο υπό τον Μπαλέστ Τακτικό Σώμα. Ακολούθως πήρε μέρος στην πολιορκία του Ναβαρίνου από 15 Μαΐου μέχρι 16 Ιουνίου 1821, στις 5 Νοεμβρίου 1821 βρέθηκε στο Ναύπλιο και έλαβε μέρος στην ανεπιτυχή επίθεση για την κατάληψη του Παλαμηδίου, όπου στις 4 Δεκεμβρίου τραυματίσθηκε.  Στις 10 Απριλίου πήγε με εντολή του Υπουργείου Πολέμου σε νησιά του Αιγαίου και εκεί στρατολόγησε 282 άνδρες. Εν συνεχεία, ως Τχης έλαβε μέρος στις μάχες που δόθηκαν τον Ιούλιο 1822 κατά της στρατιάς του Δράμαλη στο Άργος, στα Δερβενάκια και στην Κόρινθο, ενώ στις 5 Σεπτεμβρίου 1822, συμμετείχε στην πολιορκία του Ναυπλίου. Στις 8 Δεκεμβρίου 1823 το Εκτελεστικό Σώμα εγγράφως εξέφρασε στον Γκράμσι την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες του. Στις 3 Μαΐου 1824 διορίσθηκε προσωρινός φρούραρχος του Νεοκάστρου. Στις 2 Δεκεμβρίου 1825 πήρε μέρος στην δεύτερη πολιορκία της Τριπολιτσάς και συμμετείχε υπό τον Γ. Καραϊσκάκη στις μάχες περί την Ακρόπολη των Αθηνών. Στις 4 Φεβρουαρίου 1826 ονομάσθηκε αρχηγός της πυροβολικής στο στρατόπεδο της Αττικής. Στα χρόνια του Καποδίστρια συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του ενώ η εν Άστρει το 1823 Εθνική Συνέλευση τον «ανέδειξε Συνταγματάρχην». Ο Γκράμσι πέθανε σε ηλικία 86 ετών το1873 στην Ελλάδα.

Κόμης/Συνταγματάρχης Σταράμπα (Staraba) απο την Σικελία

Είχε υπηρετήσει στο Στρατό του Ναπολέοντα.Ο Σταράμπα με άλλους τριάντα ξένους προωθήθηκαν στις 12 Νοεμβρίου στο Άργος και στις 3 Δεκεμβρίου έλαβαν μέρος στην άτυχη απόπειρα για την κατάληψη του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο.

Αντισυνταγματάρχης Πιέτρο Ταρέλλα (Pietro Tarella) από το Τορίνο

Είχε υπηρετήσει με το βαθμό του Τχου στο Επιτελείο του Αντιβασιλέα της Ιταλίας Ευγενίου Μπωαρναί και εν συνεχεία ως Ανχης στο Στρατό του Πεδεμοντίου.

Αντισυνταγματάρχης Αντρέα Ντάνια (Andrea Dania) από την  Γενοβα

Απόμαχος Αξκός των Ναπολεόντειων Πολέμων,  πρωην Τχης του 12ου Συν/τος Δραγώνων.

Και οι δύο θα πέσουν στην μάχη του Πέτα της Άρτας στις 4 Ιουλίου 1822.Ο μεν Ταρέλλα διοικούσε το Τακτικό Σώμα, ενώ ο Ντάνια είχε τεθεί επικεφαλής του ενός εκ των δύο Λόχων των Φιλελλήνων.

Τχης, Γκουμπερνάτι (Gubernati) από το Πεδεμόντιο

Παλαιός Λοχαγός της Ιταλικής φρουράς του Μ. Ναπολέοντα. Ήρθε στην Ελλάδα αμέσως με την έναρξη του Αγώνα και ανέλαβε τα καθήκοντα του Υποδιοικητού του Τακτικού Σώματος υπό τον Μπαλέστ, με τον βαθμό του Τχου. Έλαβε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς και στην ανεπιτυχή απόπειρα του Παλαμηδιού, όπου τραυματίσθηκε βαριά. Κατά τη μάχη του Πέτα διασώθηκε. Στην συνεχεία πήρε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου και συνετέλεσε στην εκπόρθηση του Παλαμηδιού στις 30 Νοεμβρίου 1822.

Κόμης Σαντόρρε Σανταρόζα (Santorre Santarosa) από το Σαβιλιάνο της Σαβοΐας

Είχε πρωταγωνιστήσει στην επανάσταση του Πεδεμοντίου το 1821 και είχε χρηματίσει Υπουργός Στρατιωτικών στη βραχύβια επαναστατική κυβέρνηση. Μετά την αποτυχία του κινήματος, καταδικάσθηκε σε θάνατο και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Γαλλία και ακολούθως στην Αγγλία.  Ο Σανταρόζα με τον επιστήθιο φίλο του Κολένιο τον Δεκέμβριο του 1824 βρίσκονταν στο Ναύπλιο. Λίγο αργότερα, μαζί με τον Κολένιο πήρε μέρος ως απλός στρατιώτες στην εκστρατεία του Γεωργίου Κουντουριώτη κατά του Ιμπραήμ Πασά στην Δυτική Πελοπόννησο την άνοιξη του 1825. Συμμετείχε στην άτυχη μάχη στο Κρεμμύδι στις 7 Απριλίου 1825 και ακολούθως με τον Κολένιο μπήκε στο φρούριο του Νεοκάστρου και εν συνεχεία κατέφυγαν στη Σφακτηρία. Εκεί, στις 8 Μαΐου και αφού αρχικά αποκρούσθηκαν οι επανειλημμένες αποβατικές προσπάθειες των Αιγυπτίων, ο Σανταρόζα πολεμώντας στην πρώτη γραμμή τραυματίσθηκε σοβαρά, αρνήθηκε να παραδοθεί και βρήκε ηρωικό θάνατο. Το πτώμα του αναγνωρίστηκε αργότερα από το φίλο του Κολένιο.

Τζασίντο Κολλένιο (Giacinto Collegno) απο το Τορίνο

Υπηρέτησε ως Αξκός αρχικά στο στρατό του βασιλείου της Νεαπόλεως και αργότερα σταυλάρχης του βασιλέα της Σαρδηνίας. Συμμετείχε στους Ναπολεόντειους Πολέμους ως Αξκός Πυροβολικού. Πήρε μέρος ακολούθως στην επανάσταση του Πεδεμοντίου το 1821   Έφθασε με τον Σανταρόζα τον Δεκέμβριο του 1824 στην επαναστατημένη Ελλάδα, στο Ναύπλιο και ακολούθως πήρε μέρος μαζί με τον Σανταρόζα σε όλες τις μάχες . Το 1845 θα εγκατασταθεί στην Ιταλία, όπου θα αναλάβει διάφορα αξιώματα  Συνέγραψε ενδιαφέρον βιβλίο υπό τον τίτλο «Ημερολόγιο της Πολιορκίας του Ναυαρίνου, Τορίνο 1857 (Diario dell’ assedio di Navarino, Torino 1857).

Στις 24 Δεκεμβρίου του 1824, αποβιβάζεται στο Μεσολόγγι ο Λόρδος Βύρων με την ακολουθία του, η οποία περιλάμβανε και τους Ιταλούς, Κόμη Πιέτρο Γκάμπα (Conte Pietro Gamba) από τη Ραβέννα ως γραμματέα και υπασπιστή του, καθώς και τον Ιατρό Φραντζέσκο Μπρούνο -Francesco Bruno από την Σαρδηνία.

Ραζιέρι (Rasieri) από το Πεδεμόντιο

Σπούδασε οχυρωματοποιός και νεότατος έφθασε στο Μεσολόγγι στις 11 Μαΐου 1825. Συνεργάσθηκε  στην οχύρωση του φρουρίου  με τον Έλληνα Μιχαήλ Κοκκίνη, ομως σκοτώθηκε στις 20 Ιουνίου 1825.

Πασκουάλε Τζιακομούτζι (Pasquale Giaccomuzzi) από την Σαρδηνία

Παλαίμαχος των Ναπολεόντειων Πολέμων, είχε χρηματίσει υπαξιωματικός πυροβολικού στο Πεδεμόντιο. Ήλθε στην Ελλάδα στις 4 Ιουλίου 1825 και στις 6 Αυγούστου κατατάχθηκε στο Τακτικό Σώμα του Φαβιέρου ως Υπολοχαγός. Εν συνεχεία,υπηρετησε στο Μεσολόγγι απο την 1η Σεπτεμβρίου 1825 μέχρι και την Έξοδο της Φρουράς στις 10 Απριλίου 1826. Την 1η Οκτωβρίου 1827  εγινε σε Λοχαγός. Μετά την απελευθέρωση παρέμεινε στην Ελλάδα και πέθανε στο Ναύπλιο στις 25 Ιανουαρίου 1845.

Κόμης Γιούλιο Πόρρο (Julio Porro) απο το Μιλάνο, φίλος του Σανταρόζα

Είχε πάρει μέρος στην αποτυχούσα επανάσταση το 1821.  Ήλθε στη Ελλαδα τον Ιανουάριο του 1825  και στις 24 Ιανουαρίου 1826 διορίσθηκε «Γενικός φροντιστής των τακτικών στρατευμάτων».  Πριν αναχωρήσει περί τα τέλη του 1828 παρέλαβε έγγραφο πιστοποιήσεως των υπηρεσιών από την Ελληνική Κυβέρνηση.Πέθανε στο Μιλάνο το 1860.

Σχης Βιντσέντζο Πίζα (Vincenzo Pisa) απο την Νάπολη

Είχε πολεμήσει το 1800 στη μάχη του Μαρέγκο και είχε πληγωθεί. Αργότερα,το 1821  είχε πάρει ενεργό μέρος στην επανάσταση της πατρίδας του . Ηλθε στην Ελλάδα με άλλους 16 Ιταλούς Φιλέλληνες περί τα τέλη του 1825. Στις 27 Ιανουαρίου 1826  επικεφαλής 93  ξένων εθελοντών, εντάχθηκε στο υπό τον Φαβιέρο Τακτικό Σώμα στο Ναύπλιο. Τον Φεβρουάριο του 1828 διορίσθηκε Πολιτάρχης του Ναυπλίου. Τον Ιούλιο του 1828 η Δημογεροντία του Ναυπλίου τον πολιτογράφησε ως «επαξίως συμπολίτην των». Αρχές Ιανουαρίου 1829, ο Πίζα διορίσθηκε Αρχηγός του Στρατού «κατά την Δυτική Ελλάδα», προαχθείς στον βαθμό του Υποστρατήγου, Εγινε Στρατιωτικός Διοικητής Αθηνών και Πειραιώς. Πέθανε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου 1837. Είχε συγγράψει την «Σύνοψη των αγώνων του Τακτικού Σώματος»

Τζουζέπε Ραζαρόλλι (Giuseppe Rosarolli) από την Νεάπολη

Ηταν Στρατηγός Διοικητής Μεραρχίας υπό τον Μυρά κατά την Γαλλική κυριαρχία του βασιλείου της πατρίδας του. Ήλθε στην Ζάκυνθο το 1823

Βιντσέντζο Γκαλλίνα (Vincenzo Gallina) από το Πεδεμόντιο

Γνώστης διαφόρων Συνταγμάτων, συνεργάσθηκε με τον πολιτικό Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο για τη σύνταξη του πρώτου Ελληνικού Καταστατικού Χάρτου του «Νόμου της Επιδαύρου» την 1η Ιανουαρίου 1822.  Στον Γκαλλίνα απονεμήθηκε ειδικό παράσημο  βραβείο.

Αλερίνο Πάλμα (Conte Alerino Palma) δικηγόρος από την Σαρδηνία

Αρχικά συμμετέσχε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, και εν συνεχεία παρείχε τις υπηρεσίες του στον δικαστικό τομέα. Τον Ιανουάριο 1826 πρότεινε στη Διοίκηση τη σύσταση Συμβουλίου της Επικρατείας. Τον ίδιο χρόνο στην Υδρα, με εκδότη τον Ιταλό Φιλέλληνα Ιωσήφ Κιάππε ο Πάλμα κυκλοφόρησε βιβλίο, που μεταφράσθηκε και στα Ελληνικά υπό τον τίτλο «Κατήχησις πολιτική εις χρήσιν των Ελλήνων», Υδρα 1826. Λίγο αργότερα εξέδωσε στο Λονδίνο το 1826 τα βιβλία «Περίληψη της ναυτικής εκστρατείας του Λόρδου Κόχραν»  και «Οι Ελληνικές διεκδικήσεις σε δύο γράμματα» Ο Πάλμα έγινε μέλος του Αρείου Πάγου και πέθανε στην Σύρο το 1851.

Ιωσήφ Κιάππε (Joseph Ciappe)

O Kιάππε ήλθε στις αρχές του 1820 στην Υδρα και εξάσκησε το επάγγελμα του «διδασκάλου διαφόρων διαλέκτων». Με την έναρξη του αγώνα στην Υδρα, στις 18 Απριλίου 1821, ζήτησε να αγωνισθεί και τελικά έλαβε μέρος στις κατά θάλασσαν επιχειρήσεις με το πλοίο «Αγαμέμνων». Από το 1821 εως το1824  ανέλαβε τα καθήκοντα του πρώτου γραμματέα της κοινότητας της Υδρας και κατόπιν ανέλαβε την έκδοση της σημαντικής εφημερίδας «Ο Φίλος του Νόμου». Στις 7 Μαρτίου 1828, ο Κιάππε εγκαταστάθηκε στην Αίγινα, όπου τότε ήταν η έδρα της Κυβερνήσεως, εκδίδοντας την εφημερίδα «Η Ελληνική Μέλισσα».

Τζιοβάννι Μπρούνο (Giovanni Bruno)

Ιατρός από το Παλέρμο που αρχικά το 1821 δραστηριοποιήθηκε στην Καλαμάτα, Τρίπολη, Κόρινθο και αργότερα το 1827 διορίσθηκε στο νοσοκομείο του Τακτικού Στρατού στα Μέθανα.

Νικολό Αντζελόττι (Nicolo Angelotti) 

Ιατρός χειρούργος ο οποίος από το 1821 και μέχρι το 1828 προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίεςς αφιλοκερδώς.

Φρανσουά Μπρούνο (Francois Bruno)

Ιατρός από την Σαρδηνία της ακολουθίας του Λόρδου Βύρωνα. Είχε εκδώσει κείμενο με χρήσιμες οδηγίες υγιεινής για τους στρατιώτες

Στα επομενα χρονια έχουμε ξανά Ιταλους φιλέλληνες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Στρατηγό Ριτσιόττι Γαριβάλδη -δευτερότοκο υιό του Γκιουζέππε Γαριβάλδη- ο οποίος με ενόπλο σώμα, τους γνωστούς ερυθροχιτώνες Γαριβαλδίνους, έλαβε μέρος στον ατυχή Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 και εν συνεχεία στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο 1912/1913.

ΠΗΓΗ:

lastorianoncancella.wordpress.com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:

http://www.24grammata.com/?p=11277