Μάσσιμο Παλλοττίνο

Ο Μάσσιμο Παλλοττίνο (Ιταλικά: Massimo Pallottino) (Ρώμη, 9 Νοεμβρίου 1909 – Ρώμη, 7 Φεβρουαρίου 1995) ήταν Ιταλός αρχαιολόγος ειδικευμένος στην ετρουσκική τέχνη και πολιτισμό^[1].

Πίνακας περιεχομένων

• 1Σταδιοδρομία
• 2Αναγνώριση
• 3Εργογραφία
• 4Νεκρολογία
• 5Σημειώσεις παραπομπές

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Παλλοττίνο ήταν μαθητής του Τζιούλιο Κουιρίνο Τζιλιόλι (Giulio Quirino Giglioli) και εργάστηκε από νωρίς ως αρχαιολόγος στο ναό του Απόλλωνα στην ετρουσκική πόλη Βήιοι. Στην ουσία ο Παλοτίνο δημιούργησε τη σύγχρονη επιστήμη της Ετρουσκολογίας και εκπαίδευσε πολλούς από τους κορυφαίους επαγγελματίες του. Έκδωσε ένα τεράστιο σώμα κειμένων κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του και δημιούργησε ένα ερευνητικό κέντρο στη Ρώμη, που σήμερα είναι γνωστό ως C.N.R. per l'Archeologia etrusco-italica^[2]. Άσκησε επίσης σημαντική επίδραση για την ίδρυση του Istituto Nazionale di Studi Etruschi e Italici (Εθνικό Ινστιτούτο Ιταλικών και Ετρουσκικών Σπουδών) και για την περιοδική του έκδοση, Studi Etruschi. Το έργο του καλύπτει την ετρουσκική τέχνη, τον πολιτισμό και τη ετρουσκική γλώσσα. Ένας από τα σημαντικότερα έργα του ήταν το εγχειρίδιο Etruscologia (Ετρουσκολογία), που δημοσιεύθηκε αρχικά το 1942 στο Μιλάνο, αλλά είναι μεταφρασμένο σήμερα σε πολλές γλώσσες και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από μελετητές και σπουδαστές της ετρουσκικής αρχαιολογίας. Ο Παλλοττίνο ήταν μέλος του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου της Ρώμης.

Το 1937 ο Παλλοττίνο έγραψε ένα κριτικό άρθρο για τον «Ετρούσκο Πολεμιστή» που αγοράστηκε από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (από τον Τζον Μάρσαλ, υπό τη διεύθυνση της Γκιζέλα Ρίχτερ) θεωρώντας το πλαστό. Ο Ρίχτερ ήταν αμετάπειστος για τη γνησιότητα του έργου, αλλά ο Παλοτίνο τελικά αποδείχθηκε σωστός, όπως έδειξε ο Χάρολντ Πάρσονς το 1961. Ο Παλοτίνο επεσήμανε ότι η ετρουσκική τέχνη προέκυψε από τον ελληνικοποιημένο κόσμο. Έγραψε, επίσης, τον τόμο για την Ετρουσκική Ζωγραφική (1952) στις σειρά του Άλμπερτ Σκίρα Οι Μεγάλοι Αιώνες της Ζωγραφικής. Το 1971 στο έργο του Civiltà Artistica Etrusco-italica συνοψίζονται δύο γενιές έργου στην ιταλική αρχαιολογία^[3].

Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κέρδισε το Βραβείο Balzan στον τομέα των επιστημών της αρχαιότητας το 1982 «για το ερευνητικό έργο και τις ανακαλύψεις της εξαιρετικής σημασίας που πραγματοποιούνται στον τομέα των επιστημών της αρχαιότητας μέσα από την ανασκαφή στους Πύργους, και τη συμβολή του στην ερμηνεία της ετρουσκικής γλώσσας, καθώς και για την έρευνά του σχετικά με την προέλευση της αρχαίας Ρώμης και των λαών της προρωμαϊκής Ιταλίας». Στα κριτήρια συμπεριλήφθηκε η ανακάλυψη των Πινακίδων των Πύργων^[4] Έλαβε επίσης το Βραβείο Erasmus το 1984^[5].

Το 1997, η μνήμη και η καριέρα του Παλλοττίνο τιμήθηκε με τη δημοσίευση δύο τόμων του Etrusca et Italica: Scritti in ricordo di Massimo Pallottino^[6]. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν ο Τζιοβάνι Κολόνα (Giovanni Colonna), μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες στη σύγχρονη Ετρουσκολογία.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Arte figurativa e ornamentale. Rome: C. Colombo, 1940.
2. Etruscologia. Milan: Hoepli, 1942 (English ed., The Etruscans. David Ridgway, editor. Bloomington, IN: Indiana University Press, 1975).
3. L’origine degli Etruschi. Rome: Tumminelli, 1947.
4. Etruscan Painting. Geneva: Skira, 1952.
5. Massimo Pallottino, notes by Hans and I. Jucker, photos by Walter Dräyer and Martin Hürlimann. Art of the Etruscans. London: Thames and Hudson, 1955
6. Mostra dell’arte e della civiltà etrusca. Milan: Silvana, 1955.
7. Che cos’è l’archeologia. Florence: Sansoni, 1963 (English ed., The Meaning of Archaeology. New York: H. N. Abrams 1968).
8. Civiltà artistica etrusco-italica. Florence: Sansoni, 1971.
9. A History of Earliest Italy. Michigan, 1991.
10. Origini e storia primitiva di Roma, Milano: Rusconi, 1993.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%84%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF