16 Μαρτίου 1978: τo σκληρό τέλος του Aldo Moro στα χέρια των Ερυθρών Ταξιαρχιών

 

Η ομηρία του Ιταλού Πρωθυπουργού κράτησε 55 μέρες. Η τραγική της κατάληξη, όμως, σκεπάζει σαν φάντασμα μέχρι σήμερα τη γειτονική χώρα.

Ο Moro απήχθη από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες» ήταν το πρωτοσέλιδο της La Repubblica στις 17 Μαρτίου του 1978. «Αριστεριστές απαγάγουν τον Ιταλό πρωθυπουργό» σημείωναν στο εξώφυλλό τους οι New York Times. «Η αστυνομία έστησε μπλόκα σε όλη τη Ρώμη, η αντιτρομοκρατική υπηρεσία βρίσκεται σε μέγιστο συναγερμό και ελικόπτερα πετούν πάνω από την Κεντρική Ιταλία, καθώς ο Aldo Moro, επιφανής πολιτικός και πρώην Πρωθυπουργός της χώρας, έπεσε θύμα απαγωγής» περιέγραφε σε άρθρο της η βρετανική Guardian. Ολόκληρος ο πλανήτης κρατούσε την ανάσα του.

Την προηγούμενη μέρα, στις 9 η ώρα το πρωί, η Via Mario Fani στη Ρώμη έγινε μάρτυρας ενός σκηνικού βγαλμένου από κατασκοπική ταινία. Δύο αυτοκίνητα έκλεισαν τον δρόμο στο Fiat 130 όπου επενέβαινε ο Ιταλός πολιτικός. Έντεκα οπλισμένα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών, ντυμένα με στολές της Alitalia για να μην κινήσουν υποψίες, πετάχτηκαν έξω. Πυροβόλησαν 91 φορές με τις 45 να βρίσκουν τον στόχο. Οι πέντε αστυνομικοί της φρουράς του έπεσαν νεκροί. Ο Aldo Moro τραυματίστηκε ελαφρά και φυγαδεύτηκε όπως-όπως από τους τρομοκράτες.

Η κομβική στιγμή

Στις τελευταίες εκλογές οι Χριστιανοδημοκράτες (DC) είχαν βγει πρώτοι με ελάχιστη διαφορά από το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ευρωκομμουνιστή Enrico Berlinguer (PCI). Η Ιταλία ζούσε κρίσιμες στιγμές καθώς διαφαινόταν για πρώτη φορά η πιθανότητα ενός τέτοιου συνασπισμού. Τη μέρα που ο Aldo Moro έπεφτε θύμα απαγωγής, ο Giulio Andreotti του DC ήταν έτοιμος να ορκιστεί Πρόεδρος μίας συγκυβέρνησης, όπου για πρώτη φορά μετά το 1946 οι Κομμουνιστές θα συμμετείχαν ενεργά.

Φυσικά, οι συσχετισμοί άλλαξαν άρδην καθώς ο άνθρωπος που θεωρήθηκε ένας από τους αρχιτέκτονες του «ιστορικού συμβιβασμού» βρισκόταν στα χέρια των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Έτσι, το PCI δεν μπορούσε να αναλάβει κομβικό ρόλο στη νέα κυβέρνηση.

Οι Brigate Rosse δεν ήταν μία οργάνωση αποτελούμενη από λίγους μπαρουτοκαπνισμένους τρομοκράτες. Αντίθετα, αριθμούσαν χιλιάδες μέλη εκείνη την εποχή. Στο πρόσωπο του Aldo Moro έβλεπαν τον άνθρωπο που θα ένωνε τους δύο αντίθετους πόλους ενός πολιτικού συστήματος. Κάτι, που όπως έδειξε αργότερα η ιστορία, μάλλον δεν ήθελε κανείς.

https://www.oneman.gr/politiki/to-skliro-telos-tou-aldo-moro-sta-xeria-ton-erithron-taxiarxion/?utm_source=News247&utm_medium=oneman_hp&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos3