Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί η φανέλα της
εθνικής Ιταλίας είναι μπλε; Γιατί οι Ολλανδοί φορούν πορτοκαλί; Ή γιατί οι
Αυστραλοί έχουν χρυσοπράσινη εμφάνιση; Το Sport24.gr
παρουσιάζει τις εθνικές ομάδες που φορούν άλλα χρώματα από εκείνα της σημαίας
τους και εξηγεί τους λόγους που συμβαίνει αυτό.
Επιμέλεια: Στέλιος Χαρτζουλάκης
Διανύουμε ημέρες Confederations Cup
και βλέποντας τους Αυστραλούς να φορούν χρυσοπράσινες φανέλες και τους
Νεοζηλανδούς και τους Γερμανούς να ντύνονται στα λευκά, εύλογα μας
δημιουργείται για μια ακόμη φορά η απορία γιατί δεν συμβαδίζουν τα χρώματα στις
φανέλες τους με εκείνα στις σημαίες τους.
Το ίδιο ακριβώς αναρωτιόμαστε κι όταν
βλέπουμε την εθνική Ιταλίας και την εθνική Ολλανδίας. Ψάξαμε λοιπόν και βρήκαμε
τις 11 πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις στον παγκόσμιο αθλητισμό, όπου τα
χρώματα μιας εθνικής ομάδας δεν "κολλάνε" με τη σημαία της χώρας.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Τα εθνικά χρώματα της Αυστραλίας είναι
το πράσινο και το χρυσό. Καθιερώθηκαν στις 19 Απριλίου 1984 από τον Κυβερνήτη
της Αυστραλίας, Σερ Νίνιαν Στίβεν. Το χρυσό αντιπροσωπεύει το εθνικό φυτό της
χώρας, την ακακία την πυκνανθή, που απεικονίζεται και στο εθνόσημο της
Αυστραλίας.
Ωστόσο, σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα, και
συγκεκριμένα το 1899, η ομάδα κρίκετ της Αυστραλίας ήταν αυτή που φόρεσε πρώτη
χρυσοπράσινα χρώματα. Και δεν μιλάμε για τα ρούχα τους, που ήταν παραδοσιακά
λευκά, αλλά για τα καπέλα τους.
Όσον αφορά στην ομάδα ποδοσφαίρου,
φόρεσε για πρώτη φορά χρυσοπράσινα το 1924, ενώ η ομάδα ράγκμπι τέσσερα χρόνια
αργότερα.
ΙΤΑΛΙΑ
Οι "ατζούρι", δηλαδή οι μπλε,
λέγονται έτσι επειδή φορούν το συγκεκριμένο χρώμα στις φανέλες τους. Γιατί
όμως, εφόσον η ιταλική σημαία είναι πράσινη, λευκή και κόκκινη; Διότι το μπλε
είναι το χρώμα της Σαβοΐας, του οίκου που κυριαρχούσε -και στην ουσία
κυβερνούσε- στη χώρα από το 1861 έως το 1946.
Μέχρι το τέλος του 2ου παγκοσμίου
πολέμου, η ιταλική σημαία είχε το οικόσημο της Σαβοΐας στο κέντρο, με
αποτέλεσμα το μπλε χρώμα να διατηρηθεί μέχρι και σήμερα ως ένα χρώμα που
συμβολίζει την Ιταλία.
ΟΛΛΑΝΔΙΑ
Το πορτοκαλί είναι το χρώμα της
βασιλικής οικογένειας της Ολλανδίας, η οποία "κρατά" από τον Οίκο της
Οράγγης (House of Orange).
Ο συγκεκριμένος Οίκος έχει διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στην πολιτική ζωή της
χώρας, ενώ ο Γουλιέλμος ο Α' ήταν αυτός που οδήγησε την Ολλανδία στην
ανεξαρτησία.
Επομένως, το πορτοκαλί, παρά το γεγονός ότι
δεν βρίσκεται στη σημαία της Ολλανδίας (μπλε, λευκή, κόκκινη), συμβολίζει την
εθνική υπερηφάνεια της χώρας.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Τα εθνικά χρώματα της Γερμανίας είναι το
μαύρο, το κόκκινο και το χρυσό, κοινώς τα χρώματα που φαίνονται και στη σημαία
της. Ωστόσο, στον αθλητισμό, επιλέγεται ως κύριο χρώμα το λευκό, με λίγο μαύρο
και κόκκινο, δηλαδή τα χρώματα της Πρωσίας.
Αυτό συμβαίνει με τους οργανισμούς που
ιδρύθηκαν πριν το 1919, όπως για παράδειγμα με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της
χώρας (ιδρύθηκε το 1908), την εθνική ομάδα στίβου και την εθνική ομάδα
κωπηλασίας.
ΣΛΟΒΕΝΙΑ
Οι Σλοβένοι φορούν πράσινα κι έχουν
πολλούς λόγους γι' αυτό. Το σύμβολο της πρωτεύουσας Λιουμπλιάνα είναι ένας
πράσινος δράκος, το φύλλο φλαμουριάς αποτελεί σύμβολο για τη Σλοβενία, που
είναι μία από τις πιο δασώδεις χώρες στην Ευρώπη.
Και τέλος, οι Σλοβένοι θέλουν να
διαφέρουν από τις άλλες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και να μην χρησιμοποιούν
το κλασικό μπλε, κόκκινο, λευκό της Σερβίας και της Κροατίας.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑ
Οι Ιρλανδοί φορούν πράσινα. Εντάξει
μέχρι εδώ. Οι Βορειοϊρλανδοί όμως, γιατί να φορούν πράσινα; Μην ξεγελαστείτε, η
δική τους σημαία δεν έχει καθόλου πράσινο. Είναι λευκή και κόκκινη.
Ωστόσο, στο σήμα της ποδοσφαιρικής
ομοσπονδίας της Βορείου Ιρλανδίας απεικονίζονται τριφύλλια, το σύμβολο του
νησιού, εξ ου και το πράσινο χρώμα στις φανέλες, σε συνδυασμό με λευκό και
ολίγον μπλε.
ΓΚΑΝΑ
Ούτε κόκκινο, ούτε κίτρινο, ούτε
πράσινο. Μόνο λευκό και μαύρο για τους Γκανέζους. Όπως το μαύρο αστέρι στη
σημαία τους. Άλλωστε και το παρατσούκλι τους είναι "Black stars".
ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ
Μαύρο, λευκό και κόκκινο είναι τα εθνικά
χρώματα της Νέας Ζηλανδίας, παρά το γεγονός ότι στη σημαία της κυριαρχεί το
σκούρο μπλε, λόγω της θάλασσας και του ουρανού. Το μαύρο, το λευκό και το
κόκκινο είναι τα χρώματα των Μαορί, της -πολυνησιακής καταγωγής- φυλής που
κατοικεί στη χώρα.
Ως εκ τούτου, οι περισσότερες εθνικές
ομάδες της χώρας (ράγκμπι - All Blacks, μπάσκετ - Tall Blacks,
μπέιζμπολ - Diamondblacks, χόκεϊ - Black Sticks,
κρίκετ - Black Caps)
φοράνε μαύρα, ενώ η ποδοσφαιρική εθνική ομάδα (All Whites)
φοράει λευκά και ενίοτε μαύρα.
ΙΑΠΩΝΙΑ
Κι όμως, το γιατί οι "μπλε
σαμουράι" είναι μπλε, αποτελεί ένα μυστήριο. Οι δύο επικρατέστερες θεωρίες
της επιλογής του μπλε χρώματος είναι οι εξής:
Στη δεκαετία του 1920, το Πανεπιστήμιο
του Τόκιο, που φορούσε μπλε φανέλες, διέθετε την καλύτερη φοιτητική ομάδα και
εκπροσωπούσε την Ιαπωνία σε διεθνείς διοργανώσεις. Το 1930, η εθνική ομάδα της
Ιαπωνίας συμμετείχε στο 9ο Πρωτάθλημα Άπω Ανατολής, το οποίο και κατέκτησε,
φορώντας τις φανέλες της ομάδας του Πανεπιστημίου του Τόκιο. Επομένως,
θεωρείται ότι επειδή αποδείχθηκαν γούρικες οι συγκεκριμένες φανέλες, τις
υιοθέτησαν.
Η άλλη εκδοχή, η πιο... ρομαντική,
αναφέρει πως το μπλε αντιπροσωπεύει τον ουρανό και τον ωκεανό, συμβολίζοντας
έτσι την εθνική επικράτεια της χώρας.
ΙΝΔΙΑ
Η Δημοκρατία της Ινδίας δεν έχει κάποιο
επίσημο χρώμα. Από τα τρία χρώματα της σημαίας της, το πορτοκαλί δεν επιλέχθηκε
επειδή εκφράζει τον Ινδουισμό και θα προκαλούσε αρνητική επίδραση σε αθλητές
άλλης θρησκείας, το λευκό δεν επιλέχθηκε επειδή θεωρήθηκε αδιάφορο για τους
θεατές, και το πράσινο δεν επιλέχθηκε επειδή είναι το χρώμα του γειτονικού
Πακιστάν, που το χρησιμοποιεί ως σύμβολο του Ισλαμισμού.
Επομένως, κατέληξαν στο μπλε, που
βρίσκεται ως σύμβολο στο κέντρο της σημαίας, το περίφημο Ασόκα Τσάκρα των
Ινδών, το οποίο αντιπροσωπεύει την ανδρεία.
ΜΑΛΑΙΣΙΑ
Το σήμα της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας
της χώρας απεικονίζει μία τίγρη, το παρατσούκλι της εθνικής ομάδας είναι
"Τίγρεις της Μαλαισίας", επομένως είναι αναπόφευκτο να
χρησιμοποιηθούν το κίτρινο και το μαύρο χρώμα, ώστε οι παίκτες να... θυμίζουν
το άγριο αιλουροειδές.
AP
Photos / Sergei Grits, Claude Paris, Thanassis Stavrakis, Francois Mori, Sunday
Alamba, Ivan Sekretarev, Eugene Hoshiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου