Σύμφωνα με το θρύλο, η Ρώμη ιδρύθηκε το 753 π.Χ. από το Ρωμύλο και το Ρέμο, δύο δίδυμα αδέρφια, απογόνους του Τρώα πρίγκιπα Αινεία, που ανατράφηκαν από μια λύκαινα. Η παράδοση θέλει την ίδρυση της Ρώμης να λαμβάνει χώρα στις 21 Απριλίου 753 π.Χ.
Οι Ρωμύλος και Ρέμος ήταν εγγονοί του βασιλιά του Λατίου, που είναι γνωστός με το όνομα Νουμίτωρ. Μάλιστα τον εκθρόνισε ο αδερφός του ο Αιμούλιος σκοτώνοντας τους γιους του. Η κόρη του η Ρέα Σύλβια έγινε χωρίς την θέληση της μια από τις Εστιάδες Παρθένες οι οποίες ορκίζονται αγνότητα για τριάντα χρόνια. Ως αποτέλεσμα η γραμμή του Νουμίτορος δεν θα αποκτούσε άλλους απογόνους.
Η Ρέα Συλβία τελικά έφερε στον κόσμο δίδυμα αγόρια, τα οποία υποστήριξε πως της χάρισε ο θεός Μαρς. Ο νέος βασιλιάς, που φοβήθηκε πως οι δύο ημίθεοι θα του έκλεβαν το θρόνο διέταξε να θανατωθούν. Η ευσπλαχνία ενός υπηρέτη οδήγησε στην εγκατάλειψή τους στον Τίβερη, όπου τα βρήκε και τα θήλασε μια λύκαινα. Όταν μεγάλωσαν τα δίδυμα αποκατέστησαν την αδικία επιστρέφοντας το θρόνο στον παππού τους.
Τα δίδυμα ίδρυσαν τότε τη δική τους πόλη. Ωστόσο ο Ρωμύλος θανάτωσε τον αδερφό του, Ρέμο, έπειτα από σφοδρή διαφωνία. Κατά μία εκδοχή για το ποιος θα κυβερνήσει τη νέα πόλη, κατά μία άλλη για το ποιος θα χαρίσει το όνομά του στην πόλη. Από τον Ρωμύλο τελικά πήρε το όνομά της η Ρώμη. Καθώς ο γυναικείος πληθυσμός της ήταν ιδιαίτερα χαμηλός, οι Λατίνοι κάλεσαν τους Σαβίνους σε μια γιορτή και έκλεψαν τα νεαρά τους κορίτσια, γεγονός που οδήγησε τελικά στην ένωση και αφομοίωση των δύο λαών.
Η πόλη της Ρώμης αναπτύχθηκε γύρω από ένα οχυρό στον ποταμό Τίβερη, αποτελώντας σταυροδρόμι των ταξιδευτών και των εμπόρων. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες το χωριό της Ρώμης ιδρύθηκε κατά πάσα πιθανότητα κάποια στιγμή τον 8ο αιώνα π.Χ., αν και θα μπορούσε να προϋπήρχε από το 10ο αιώνα π.Χ., φιλοξενώντας λατινικά φύλα, στην κορυφή του Παλατινού Λόφου.
Οι Ετρούσκοι, που παλαιότερα είχαν εγκατασταθεί στα βόρεια, στην Ετρουρία, από ότι φαίνεται ασκούσαν πολιτική επιρροή στην περιοχή κατά τα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., αποτελώντας την αριστοκρατική τάξη. Μέχρι τα τέλη του επόμενου αιώνα, οι Ετρούσκοι είχαν χάσει την εξουσία, και ήταν τότε που Λατίνοι και οι Σαβίνοι άλλαξαν τη μορφή διακυβέρνησης υιοθετώντας το δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο περιόριζε τη δύναμη των κυβερνώντων.
Η ρωμαϊκή παράδοση, όπως και οι αποδείξεις που παρέχουν οι αρχαιολόγοι, καταδεικνύει ένα σύμπλεγμα στη Ρωμαϊκή Αγορά (Forum Romanum), 
ως έδρα του βασιλέως και του πρώτου θρησκευτικού κέντρου. Ο Νουμάς Πομπίλιος αποτέλεσε το δεύτερο βασιλιά της Ρώμης, ως διάδοχος του Ρωμύλου. Ήταν αυτός που έβαλε σε εφαρμογή τα πρώτα μεγάλα έργα ανοικοδόμησης της πόλης, το παλάτι του στη Ρετζία και τον Οίκο των Εστιάδων Παρθένων.
ως έδρα του βασιλέως και του πρώτου θρησκευτικού κέντρου. Ο Νουμάς Πομπίλιος αποτέλεσε το δεύτερο βασιλιά της Ρώμης, ως διάδοχος του Ρωμύλου. Ήταν αυτός που έβαλε σε εφαρμογή τα πρώτα μεγάλα έργα ανοικοδόμησης της πόλης, το παλάτι του στη Ρετζία και τον Οίκο των Εστιάδων Παρθένων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- el.wikipedia.org
Σαν σήμερα, 21 Απριλίου, ιδρύθηκε σύμφωνα με τον Μάρκο Τερέντιο Βάρρο η Ρώμη, η “αιώνια πόλη”, που κράτησε κάποτε τα σκήπτρα της παγκόσμιας ιστορίας και που και σήμερα είναι γεμάτη μεγαλοπρέπεια και ομορφιά. Ο Έλληνας επισκέπτης στη Ρώμη θα εντυπωσιαστεί, αλλά και θα απογοητευτεί. Σε κάποιο τουριστικό φυλλάδιο έχει γραφτεί :
“Σε κάθε μνημείο της πόλης από το Μουσείο του Βατικανού, μέχρι το Κολοσσαίο θα βρείτε ιστορικές αναφορές για την προσφορά των Ελλήνων στην Ρώμη, αγάλματα και προτομές αρχαίων φιλοσόφων, που δεν θα φιλοξενηθούν ποτέ στο μουσείο της Ακρόπολης και που θα κάνουν την Ρώμη αιώνια. Χαρακτηριστική και ιστορική η φράση του Οράτιου, αναρτημένη σε έναν πίνακα στο Κολοσσαίο ότι, πριν έρθουν οι Έλληνες στην Ρώμη, οι Ρωμαίοι ήταν απολίτιστοι.”
Σύμφωνα με την παράδοση, στις 21 Απριλίου 753 π.Χ., o Ρωμύλος και ο δίδυμος αδελφός του, ο Ρέμος, ίδρυσαν τη Ρώμη στο χώρο όπου, ορφανά βρέφη, τους είχε θηλάσει μια λύκαινα. Στην πραγματικότητα, ο μύθος του Ρωμύλου και του Ρέμου δημιουργήθηκε κάποια στιγμή τον τέταρτο αιώνα π.Χ., και η ακριβής ημερομηνία της ίδρυσης της Ρώμης ορίστηκε από τον Ρωμαίο λόγιο Marcus Terentius Varro τον πρώτο αιώνα π.Χ.
Σύμφωνα με το μύθο, οι Ρωμύλος και Ρέμος ήταν γιοι της Rea Silvia, κόρης του βασιλιά της Alba Longa, Numitor, από το θεό Άρη. Η Alba Longa ήταν μια μυθική πόλη που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά των Λόφων του Αλβάνου όπου αργότερα θα κτιστεί η Ρώμη. Πριν από τη γέννηση των διδύμων, ο Βασιλιάς Numitor καθαιρέθηκε από το νεότερο αδελφό του Amulius, ο οποίος ανάγκασε την Ρέα για να γίνει Ιέρεια (Εστιάδα), για να μη γεννήσει αντίπαλο που θα διεκδικούσε τον τίτλο του. Ωστόσο, η Ρέα έμεινε έγκυος από το θεό του πολέμου Άρη και γέννησε τον Ρωμύλο και τον Ρέμο . Ο Amulius διέταξε το πνίξιμο των νηπίων στο Τίβερη , αλλά εκείνα επέζησαν και ξεβράστηκαν στους πρόποδες του Παλατίνου λόφου , όπου τα θήλασε μια λύκαινα, έως ότου τα βρήκε ο βοσκός Faustulus.
Αναθρεμμένα από τον Faustulus και τη σύζυγό του , τα δίδυμα αργότερα έγιναν αρχηγοί μιας ομάδας νεαρών πολεμιστών βοσκών . Αφού έμαθαν την πραγματική τους ταυτότητα , επιτέθηκαν κατά της Alba Longa , σκότωσαν το κακό Amulius , και αποκατέστησαν τον παππού τους στο θρόνο . Τα δίδυμα , στη συνέχεια, αποφάσισαν να ιδρύσουν μια πόλη στην περιοχή όπου τα είχαν εγκαταλείψει ως βρέφη . Σύντομα, όμως, άρχισε μια μικροαστική διαμάχη , και ο Ρέμος σκοτώθηκε από τον αδελφό του . Ο Ρωμύλος , στη συνέχεια, έγινε κυβερνήτης του οικισμού , που ονομάστηκε "Ρώμη".
Για να μεγαλώσει την πόλη του , ο Ρωμύλος προσέφερε άσυλο σε φυγάδες και εξόριστους. Όμως στη Ρώμη έλλειπαν γυναίκες. Έτσι ο Ρωμύλος κάλεσε τους γειτονικούς Sabines σε γιορτή και οι Ρωμαίοι απήγαγαν τις γυναίκες τους . Ένας πόλεμος , στη συνέχεια, ακολούθησε , αλλά οι γυναίκες των Σαβίνων παρενέβησαν, για να εμποδίσουν τους άνδρες τους να καταλάβουν τη Ρώμη . Καταρτίστηκε μια συνθήκη ειρήνης , και οι κοινότητες συγχωνεύτηκαν υπό την κοινή διακυβέρνηση του Ρωμύλου και του βασιλιά των Σαβίνων , Titus Tatius . Μετά τον πρόωρο θάνατο του Τάτιου (Tatius ) , που ίσως είχε διαταχθεί από τον Ρωμύλο , ο Ρωμύλος γίνεται και πάλι μοναδικός βασιλιάς . Μετά από μια μακρά και επιτυχημένη διακυβέρνηση , ο Ρωμύλος πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες . Πολλοί Ρωμαίοι πίστευαν ότι έγινε θεός και τον λάτρευαν ως την θεότητα Quirinus . Μετά τον Ρωμύλο , υπήρξαν έξι βασιλείς στη Ρώμη , οι τρεις πιστεύεται ότι ἠταν Ετρούσκοι . Γύρω στο 509 π.Χ. , ιδρύθηκε η ρωμαϊκή δημοκρατία .
Ένας άλλος ρωμαϊκός μύθος, που έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα , λέει πως ο μυθικός Τρώας Αινείας ίδρυσε το Λαβίνιο ( Lavinium) και ξεκίνησε μια δυναστεία που θα οδηγήσει στη γέννηση του Ρωμύλου και του Ρέμου μερικούς αιώνες αργότερα . Στην Ιλιάδα , ο Αινείας ήταν ο μόνος σημαντικός Τρωϊκός ήρωας που επιβίωσε από την καταστροφή της Τροίας από τους Αχαιούς . Ένα απόσπασμα έλεγε πως ο ίδιος και οι απόγονοί του θα κυβερνούσαν τους Τρώες , αλλά δεδομένου ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως τέτοια δυναστεία στην Τροία , Έλληνες λόγιοι υπέθεσαν ότι ο Αινείας και οι απόγονοι του είχαν μετεγκατασταθεί .
Τον πέμπτο αιώνα π.Χ. , μερικοί Έλληνες ιστορικοί εικάζουν ότι ο Αινείας εγκαταστάθηκε στη Ρώμη , που ήταν τότε ακόμα μια μικρή πόλη-κράτος . Τον τέταρτο αιώνα π.Χ. , η Ρώμη άρχισε να επεκτείνεται εντός της ιταλικής χερσονήσου , και οι Ρωμαίοι , που έρχονται σε μεγαλύτερη επαφή με τους Έλληνες , υιοθέτησαν την άποψη ότι ο Αινείας διαδραμάτισε κάποιο ρόλο στην ίδρυση της μεγάλης πόλης τους . Κατά τον πρώτο αιώνα π.Χ. , ο Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος ανέπτυξε το μύθο του Αινεία στο επικό ποίημα του Αινειάδα , στο οποίο μίλησε για το ταξίδι του Αινεία στη Ρώμη . Ο Αύγουστος, ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας και αυτοκράτορας κατά τη διάρκεια του Βιργίλιου , και ο Ιούλιος Καίσαρας , θείος και προκάτοχός του , λέγεται ότι ήταν απόγονοι του Αινεία .
Αυτά για τα γενέθλια της Ρώμης , της πόλης που γέννησε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και που για αιώνες επηρέασε την παγκόσμια ιστορία. Το 212 μ.Χ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μετετράπη σε Οικουμενική αυτοκρατορία όταν αποδόθηκε η ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη σε όλους τους υπηκόους με αποτέλεσμα την παύση ύπαρξης κυρίαρχων και υπηκόων λαών και την πραγματοποίηση του Οικουμενικού οράματος του Μ. Αλέξανδρου 5 αιώνες μετά την εποχή του.
Ας κλείσουμε με την φράση του Ορατίου : "Graecia capta ferum victorem cepit et artis intulit agresti Latio" ("Η καταχτημένη Ελλάδα κατέχτησε τον νικητή και έφερε τις τέχνες της στο αγροίκο Λάτιο”).
Ευάγγελος Τζιγκουνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου