To 554 μ.Χ. ένας στρατός 75.000 Φράγκων, Αλαμανών, Θουρίγγιων και
άλλων Γερμανών, υπό τους δούκες Λοθάριο και Βουτελίνο, διέσχισαν τον Πάδο και
κινήθηκαν προς την κάτω Ιταλία. Ο στρατηγός Ναρσής, ο αντιβασιλιάς της Ιταλίας,
στο άκουσμα όμως της είδησης της φραγκικής εισβολής κινήθηκε ταχύτατα,
επικεφαλής ισχυρών δυνάμεων, προς την περιοχή.
Ο χειμώνας όμως του 554 μ.Χ. αποδείχθηκε ιδιαίτερα δριμύς. Έτσι οι
επιχειρήσεις διακόπηκαν και οι δύο στρατοί διαχείμασαν στις περιοχές που
κατείχαν. Την άνοιξη του 555 μ.Χ. οι επιχειρήσεις επαναλήφθηκαν. Οι Φράγκοι
χώρισαν τις δυνάμεις τους. Οι δυνάμεις του Λοθάριου κινήθηκαν προς Βορρά,
προσπαθώντας να γυρίσουν στην πατρίδα τους, αφού μαστίζονταν από επιδημική
ασθένεια και οι δυνάμεις του Βουτελίνου, εβρισκόμενες σε καλύτερη κατάσταση,
κινήθηκαν νότια για να κατακτήσουν την Ιταλία.
Η εμπροσθοφυλακή της στρατιάς του Λοθάριου έπεσε τελικά σε
βυζαντινή ενέδρα και διαλύθηκε. Ελάχιστα μόνο υπολείμματα της στρατιάς αυτής
έφτασαν στις φραγκικές χώρες. Ο ίδιος ο Λοθάριος πέθανε από ασθένεια. Ο
Βουτελίνος όμως συνέχισε την πορεία του επί ιταλικού εδάφους. Τελικά οι δύο
στρατοί συναντήθηκαν στην περιοχή της Καμπανίας κοντά στην πόλη Καπύη, στην
τοποθεσία Κασίλινουμ, στο Βολτούρνο.
Ο Βουτελίνος επιθυμούσε να επισπεύσει τη σύγκρουση γιατί και ο
δικός του στρατός μαστίζονταν τώρα από επιδημία. Υπερείχε άλλωστε και
αριθμητικά. Σύμφωνα με τον ιστορικό Αγαθία τον Σχολαστικό, ο Φραγκικός Στρατός
διέθετε περί τους 30.000 άνδρες, πεζούς στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου