Ιταλοί-ΠΑΟΚ: μια σχέση αμοιβαίας αγάπης και πάθους

Μου έκανε τρομερή εντυπωση πόσο φιλικά και τρυφερά φέρθηκαν οι ΠΑΟΚτσήδες στη φιλη μου την Ανθή που έψαχνε εισιτηριο για τον Θεσσαλονικιό βάζελο μπαμπά της. Μέχρι να τον καλέσουν στα επίσημα προσφέρθηκαν.

Τους ευχαριστώ γιατί καταλαβαίνω ότι ήταν μια κίνηση αβρότητας που αφορούσε κι εμένα.

Μάνος Αντώναρος - 13 Δεκεμβρίου 2017

Οταν μάλιστα η Πανάθα έφαγε την τεσσάρα της της έστειλαν μηνύματα τύπου : "Συγγνώμη που πον πονέσαμε τον πατέρα σου!" "Ελπίζουμε να μην πόνεσε πολύ ο κύριος Γιώργος!" κλπ.

Είμαι από τους ανθρωπους που λατρεύω το χιουμορ του πλήθους… Παντα εχει την ερμηνεία του.

Και εκείνης της άρεσε… πραγμα που παραξένεψε γιατί δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο.

Eίναι καθηγήτρια ιταλικής φιλολογίας και γλώσσας. Δοσμένη στη δουλειά της….

Αμέσως μετα την τεσσάρα λοιπόν μου έστειλε μήνυμα:

-Λες να γραψω ενα άρθρο για τους Ιταλούς που φόρεσαν τη φανέλα του ΠΑΟΚ;"

Βρηκε τον καταλληλο άνθρωπο, που λατρεύει τα "αναποδα' πράγματα.

-Φυσικά.

Σκέφτηκα ότι θα της ήταν δυσκολο και μαλλον θα το ξεχνουσε.

Ομως την αλλη μερα ντλινγκ-ντλινγκ στον μεσεντζερ να το άρθρο. Ειχε κανει και έρευνα.

Το διασκέδασα…

Πάντα μ'αρεσουν οι διαφορετικές ματιές… είναι το αλάτι και το πιπέρι της ζωης.

Ορίστε λοιπόν.

"Όχι όχι μη χαίρεστε ή μάλλον μη φοβάστε οι άνδρες αναγνώστες ή/και  ποδοσφαιρόφιλοι. Το κείμενο δεν καταπιάνεται αμιγώς ποδοφαιρικά ή αγωνιστικά θέματα, δεν θα μπορούσα άλλωστε.  Όμως τι θα λέγατε ν ασχοληθούμε για λίγα λεπτά με ταμπεραμέντο, με ζωντάνια, με μπρίο...Όχι, δε θα μιλήσουμε για χορό, αλλά για ποδόσφαιρο. Για ποδόσφαιρο; Ναι, για ποδόσφαιρο και μάλιστα ποδόσφαιρο μεσογειακό. Ούσα γυναίκα,  μ αρέσει ν ασχολούμαι με τους ποδοσφαιριστές κι όχι απαραίτητα τους ωραίους, αλλά αυτούς που έχουν να επιδείξουν κάτι διαφορετικό, κάτι όμορφα διαφορετικό… Γι αυτό το λόγο στις παρακάτω σειρές την τιμητική τους έχουν οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές… Γιατί με Ιταλούς; Μα γιατί οι Ιταλοί ως μεσογειακός λαός είναι όμορφος, ατίθασος λαός με ψυχοσύνθεση όμοια θα έλεγα με αυτή των Ελλήνων.  Γνωρίζω πολλούς Ιταλούς ποδοσφαιριστές που παίζουν στο Campionato, ας δούμε  όμως αυτούς που το εγκατέλειψαν για λίγο για ν αγωνιστούν  σε ομάδες του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Ως Θεσσαλονικιά που σέβεται την καταγωγή της δε θα μπορούσα παρά να γράψω λίγες σειρές για τους Ιταλούς του Δικεφάλου του Βορρά, για τους Ιταλούς που έπαιξαν στην ελληνική ομάδα των «μπιανκονέρι». Για τους Ιταλούς ποδοσφαιριστές που αγάπησαν τον ΠΑΟΚ και που αγαπήθηκαν εξίσου το  ίδιο. Και λέω να ξεκινήσουμε από τους Ιταλούς παίκτες που αγωνίστηκαν από το 1998 και μετά στη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ, επειδή είναι ονόματα της εποχής μας, οικεία και σε μένα από τον πατέρα μου, τους συμμαθητές μου κτλ. Ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν με πάθος και αγάπη για τη φανέλα του ΠΑΟΚ και για τους ομοίως παθιασμένους Θεσσαλονικείς και Βορειοελλαδίτες φιλάθλους του.

Mirko Taccola:   Γεννημένος το 1970 στην Pisa της Ιταλίας. Αγαπήθηκε για το πάθος, τη δύναμή του μέσα στο γήπεδο.  17 χρόνια από την αποχώρησή του, ο ίδιος δε ξεχνάει τον Παοκ και μετά τον αποκλεισμό της ομάδας από την Έστερσουντ τον περασμένο Αύγουστο φανερά απογοητευμένος, έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στον facebook: «Αυτό είναι απίστευτο, Europa League χωρίς τον ΠΑΟΚ, είναι σαν το ψωμί με βούτυρο χωρίς μαρμελάδα…Μια μεγάλη αγκαλιά στους οπαδούς του ΠΑΟΚ». Γλυκούλης, μας αγαπά ακόμη και ανταποδίδουμε….

Francesco Scardina: Γεννημένος το 1981 στο Torino της Ιταλίας. Αγωνίστηκε για έξι μήνες στην ομάδα του ΠΑΟΚ. Γνωστός για τις ικανότητές του στο μαρκάρισμα, τη δύναμη και το πάθος του. Δε δε θα τον κρίνω φυσικά ως ποδοσφαιριστή, αλλά εμφανισιακά δε με τρελαίνει κιόλας.

Bruno Cirillo: Γεννημένος το 1977 στη Napoli της Ιταλίας. Εκφραστικός, δυναμικός, γνήσιος εκφραστής του Ιταλικού Νότου. Έντονος στους πανηγυρισμούς, στα μαρκαρίσματα με ζωηρή και στυλάτη παρουσία τόσο μέσα όσο και έξω από το γήπεδο. Ο Τσιρίλο δέθηκε με την ομάδα, με τη Θεσσαλονίκη, αλλά και με την Ελλάδα, καθώς ζει ακόμη στη χώρα μας. Οι Θεσσαλονικείς τον θυμόμαστε να βολταρίζει στο Πανόραμα, αλλά και σε μαγαζιά του κέντρου. Τον Τσιρίλο δε θα τον χαρακτήριζα όμορφο, όμως η εκφραστικότητα και το χαμόγελό του, κατά τη γνώμη μου, τον κάνουν τόσο γοητευτικό άντρα.

Mirko Savini: Γεννημένος το 1979 στη Ρώμη της Ιταλίας. Χαρακτηρίστηκε ως «βαρύ όνομα». Αμυντικός με αίσθηση του χώρου, καλή τεχνική και δύναμη στα μαρκαρίσματα. Ταλαιπωρήθηκε από αρκετούς τραυματισμούς και έτσι δεν βρήκε μόνιμη θέση στην ενδεκάδα. Όμως τι σημασία έχουν οι τραυματισμοί, όταν ο άλλος είναι τόσο γοητευτικός, τόσο Ιταλός, τόσο αρρενωπός, τόσο Ιταλόφατσα όσο ο Mirko.

Συμπέρασμα:  Φέρτε στον Πάοκ κι άλλους Ιταλούς…Κάντε εμάς τις γυναίκες ν αγαπήσουμε κι άλλο το ποδόσφαιρο και τον Παοκ.

(Για τα ποδοσφαιρικά θέματα συμβουλεύτηκα το site του Παοκ, για τα υπόλοιπα τη γυναικεία μου ματιά)

A presto

Ανθή Πάνου

http://www.sdna.gr/genikes-eidiseis/article/409814/italoi-paok-mia-sxesi-amoivaias-agapis-kai-pathoys