Στην Ευρώπη,
στα τέλη του 16ου αιώνα, ήταν πολύ συνηθισμένος ο εορτασμός της
πρωταπριλιάς. Αυτό συνέβη λίγα χρόνια
μετά την υιοθέτηση του νέου Γρηγοριανού ημερολογίου (σημείωση: το Γρηγοριανό
είναι το ημερολόγιο που χρησιμοποιείται σήμερα στον Δυτικό Κόσμο.
Του Γεωργίου Δ. Μυλωνά, 01 03 2018
Είναι μία παραλλαγή
του Ιουλιανού ημερολογίου το οποίο χρησιμοποιούνταν από τον 1ο αιώνα π.Χ., η
οποία προτάθηκε από τον Ναπολιτάνο γιατρό Αλοΐσιους Λίλιους και θεσπίστηκε από
τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄, από τον οποίο πήρε το όνομά του, στις 24 Φεβρουαρίου του
1582, αλλά η παπική βούλα δηλ. το διάταγμα "Inter gravissimas" ενώ
υπογράφηκε το 1581 για άγνωστους λόγους, τυπώθηκε την 1 Μαρτίου του 1582).
Τον 18ο
αιώνα η παράδοση αρχίζει να εξαπλώνεται από τη Γαλλία του βασιλιά Καρόλου ΙΧ ο
οποίος μετέφερε την επίσημη έναρξη του έτους από 1η Απριλίου στην 1η Ιανουαρίου. Στη συνέχεια εξαπλώνεται τη Γερμανία των
Αψβούργων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στην Αγγλία, ή στην ιταλική
χερσόνησο των διάσπαρτων μικρών κρατών.
Ο θρύλος
λέει ότι πολλοί Γάλλοι, εναντιώθηκαν με αυτή την αλλαγή του ημερολογίου ή απλά
κάποιοι από αυτούς, λόγω απροσεξίας, συνέχισαν να ανταλλάσσουν δώρα μεταξύ
Μαρτίου και Απριλίου, γιορτάζοντας το Νέο Έτος όπως παλιά, ακολουθώντας το
παλιό ημερολόγιο.
Έτσι άρχισαν
σιγά σιγά να γοητεύουν αυτά τα παράλογα δώρα τα οποία, λόγω αλλαγής του
ημερολογίου, δίνονταν κατά τη διάρκεια ανύπαρκτων εορτών. Στο δώρο αυτό
μπορούσε κάποιος να βρει ένα σημείωμα γραμμένο
στα γαλλικά "poisson d'avril": ψάρι του Απρίλη. Έτσι και στην
Ιταλία, όπως στη Γαλλία, επικράτησε η ονομασία «Ψάρι του Απρίλη» για την
πρωταπριλιά. Η αναφορά στα ψάρια θα πρέπει να συνδέεται και με το γεγονός ότι
εκείνον τον αιώνα, που έγινε η αλλαγή, ο ήλιος έβγαινε ακριβώς τον Απρίλιο, από
το ζώδιο των Ιχθύων.
Υπάρχουν
φυσικά και άλλες «ιστορίες» σχετικά με την προέλευση αυτής της ονομασίας, όπως
για παράδειγμα μία ιστορία που μας μεταφέρει στο μακρινό 1334,όταν ο πατριάρχης της Aquileia (1334-1350)
Bertrando di San Genesio, απελευθέρωσε
με θαύμα έναν πάπα που πνίγονταν εξαιτίας ενός ψαροκόκκαλου που του είχε σταθεί
στο λαιμό. Σε ευγνωμοσύνη, ο ποντίφικας από τότε διέταξε ότι δεν θα έπρεπε πια
να τρώει ψάρι κανείς την πρώτη Απριλίου.
Ωστόσο,
ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι η εν λόγω έκφραση προέρχεται από την κλασική
εποχή, ειδικότερα, έχουν ανακαλύψει κάποια κοινά με το σημερινό έθιμο, τόσο
στον μύθο της Περσεφόνης (που μετά από την απαγωγή της από τον Πλούτωνα
αναζητείται μάταια από τη μητέρα της Δήμητρα, η οποία έχει εξαπατηθεί από μια
νύμφη), αλλά και στην παγανιστική γιορτή της Βενεράλια (αφιερωμένη στην
Αφροδίτη την Verticordia όσο και στην Fortuna Virile) που εορτάζονταν την 1η
Απριλίου.
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου