Στη Σιένα της Ιταλίας χθες πραγματοποιήθηκε η συνέλευση
της τράπεζας Monte dei Paschi di Siena(MPS), μιας τράπεζας που το 70% ανήκει
στο Υπουργείο Οικονομίας της Ιταλίας.
16 Απριλίου 2018
Η είσοδος του κράτους στο παλαιότερο
πιστωτικό ίδρυμα της Ευρώπης έχει κοστίσει στο ιταλικό κράτος περίπου 7 δις
ευρώ και έχει επιδεινώσει τα δημόσια οικονομικά, γράφει ο δημοσιογράφος της
ηλεκτρονικής εφημερίδας «liberoquotidiano.it», Giuliano Zulin.
Και συνεχίζει:
Ας μιλήσουμε για το έλλειμμα του ΑΕΠ και το χρέος του
ΑΕΠ: αυτές οι παράμετροι στις οποίες βασίζεται η Ευρώπη για να ζητά από την
Ιταλία επιπρόσθετους φορολογικούς ελιγμούς, οι οποίοι επιβαρύνουν τους πολίτες
με τη μορφή νέας φορολογικής παρενόχλησης ή μείωσης των παροχών εδώ και εκεί.
Θυμάστε όλοι: σε 10 λεπτά το Κοινοβούλιο, λίγο μετά την
εγκατάσταση του Τζεντιλόνι στο Palazzo Chigi, ψήφισε υπέρ της χορήγησης 20 δισ.
ευρώ υπέρ των προβληματικών τραπεζών, δηλαδή της Λαϊκής Τράπεζας της Βιτσέντσα
,της τράπεζας του Βένετο και φυσικά της Monte dei Paschi.
Εμείς τότε, αναρωτηθήκαμε: εντάξει, να σώσουμε ένα
χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, αλλά τουλάχιστον κάποιος να μας πει τα ονόματα εκείνων
που προκάλεσαν το πρόβλημα. Ποιοι ήταν οι διοργανωτές ή αυτοί που έλαβαν άφθονα
χρήματα χωρίς να τα επιστρέψουν στη Σιένα; Κυβέρνηση, τραπεζίτες και βιομήχανοι
έχουν κάνει τα πάντα για να καλύψουν το σκάνδαλο.
Και παρατηρήθηκε ότι κατά τη διάρκεια διερεύνησης του
σκανδάλου από τραπεζική επιτροπή, υπό την προεδρία του Pier Ferdinando Casini,
μυστηριωδώς δεν βρέθηκε ο ένοχος της "πυρκαγιάς" που έκαψε τις
αποταμιεύσεις των Ιταλών. Τα κόμματα για να καταπραΰνουν τους πολίτες,
αποφάσισαν να μιλήσουν και να ερευνήσουν τις πιστωτικές κρίσεις στην Ιταλία.
Και στη συνέχεια αναθεωρήθηκαν τα ελαττώματα της τράπεζας
Etruria, της τράπεζας Marche, της πρώην Βενετσιάνικης Λαϊκής και φυσικά της
MPS. Παρατηρήσαμε διαμάχες - μερικές φορές γελοίες - σχετικά με τη σύγκρουση
συμφερόντων μεταξύ της υπουργού Μαρίας Έλενα Μπόσχι, και της κόρης του πρώην
αντιπροέδρου της τράπεζας του Αρέτσο. Συνολικά 48 δισεκατομμύρια συσσωρευμένα
σε πιστώσεις και κανένας επενδυτής πρόθυμος να αναλάβει την ευθύνη. Προνομιακή
θεραπεία για διαχειριστές καταστροφών. Αλλά πώς;
Σπαρμένα χρήματα
Χθες ανακαλύψαμε τον λόγο, χάρη σε μια υπενθύμιση που
υπέβαλε ένας μέτοχος (ο οποίος έχει χάσει το 99% της αξίας της αρχικής του
επένδυσης). Λοιπόν, στις 31 Δεκεμβρίου του 2017 ο όμιλος MPS είχε απαιτήσεις
έναντι 13 πολιτικών κομμάτων για συνολικά 10 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα
9,7 εκατομμύρια ήταν μη εκτελέσιμα. Οι μη εκτελεστέες πράξεις σημαίνει ότι δεν
απαιτούνται τα ποσά.
Και δεν είναι μόνο αυτό: όπως προκύπτει, η Μοντεπάσκι
«έχει απαιτήσεις συνολικού ύψους 67 εκατ. ευρώ», εκ των οποίων τα 61 εκατ.
είναι μη εξυπηρετούμενα, ενάντια σε φυσικά πρόσωπα στα οποία έχει ή είχε
ανατεθεί σημαντικό δημόσιο λειτούργημα και στους άμεσα στενούς συγγενείς τους ή
άτομα που με τα πρόσωπα αυτά διατηρούν συστηματικά στενούς δεσμούς.
Συγκεκριμένα, από τα 9,7 εκατ. μη εξυπηρετούμενων
δανείων, 8,2 εκατ. αποτελούν μέρος της πώλησης και της τιτλοποίησης των μη
εξυπηρετούμενων δανείων. Με λίγα λόγια, θα πωληθούν σε κεφάλαια που θα
προσπαθήσουν να τα ανακτήσουν.
Ας ανακεφαλαιώσουμε: περίπου 70 εκατομμύρια έχουν
κυριολεκτικά κλαπεί από πολιτικούς, δημόσιους αξιωματούχους, τις οικογένειες ή
τους φίλους τους. Ένα ατελείωτο χάος. Και εμείς οι φτωχοί που παραπλανηθήκαμε
και αναρωτηθήκαμε γιατί κανένας γερουσιαστής δεν επέμενε να προχωρήσει η
υπόθεση της MPS .
Ανεπιβεβαίωτα μυστικά
Τώρα κατανοήσαμε γιατί το Ιταλικό Κράτος έσπευσε γρήγορα
να μπλοκάρει έναν έλεγχο για περίπου 7 δισεκατομμύρια (δικά μας), για να
εξασφαλίσει την τράπεζα της αριστεράς. Δεν ήθελε έναν επενδυτή άσχετο με την
πολιτική, να ανοίξει τα συρτάρια και να ανακαλύψει ατασθαλίες που έγιναν εις
βάρος της τράπεζας τις οποίες τώρα φορτώνονται οι ώμοι όλων των Ιταλών που
πληρώνουν φόρους.
Ως συνήθως, η MPS δεν ανέφερε τα ονόματα αυτών των VIP,
προβάλλοντας το ιερό δόγμα της ιδιωτικής ζωής. Δεν είναι όμως σαφές, γιατί εάν
ένας έμπορος που θα αποφύγει δύο χιλιάδες ευρώ (φοροδιαφεύγει), συγκρίνεται με
έναν παραβάτη. Και οι κύριοι της Fisco διασκεδάζουν δημόσια, ενώ ένας πολιτικός
απατεώνας προστατεύεται από το ποινικό αδίκημα. Αν τα κόμματα είχαν
αξιοπρέπεια, θα έπρεπε να καταγγείλουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου