 |
| Urbino, Marche |
Είναι
ευλογία να αισθάνεσαι τα 500 μίλια της απόστασης ένα τίποτα και το διπλανό
κράτος σαν τη γειτονιά σου, έτσι ακριβώς νιώσαμε από τις πρώτες στιγμές που
αντικρύσαμε το Ιταλικό λιμάνι.
Άραγε προς
να που έπρεπε να τραβήξουμε, για να γευτούμε κάτι τοπικό, όχι πολύ ακριβό, όμως
ναχει φρεσκάδα, γνησιότητα και φινέτσα;
Μόνο από το
όνομα, η Ανκόνα δεν μας είχε πείσει. Λοιπόν είχαμε "λαθέψει"!
Η πόλη είναι
μια κούκλα και οι ντόπιοι ιδιαίτερα φιλικοί. Το διαπιστώσαμε όταν από λάθος
μπήκαμε με το αυτοκίνητο στον γεμάτο κόσμο κεντρικό πεζόδρομο, σα να λέμε τη
δική μας Ερμού, μας είδαν, είπαμε πως κάναμε uno sbaglio κι εκείνοι απάντησαν
ότι ήταν un grande sbaglio! Έπειτα χαμογέλασαν και μας διευκόλυναν μέχρι την
επόμενη έξοδο!
Στο σύντομο
ταξίδι θέλαμε να δούμε όσο γίνεται περισσότερα, μετά τη σύντομη στάση μας στην
Ανκόνα, ακολουθήσαμε το δρόμο για την πόλη Ουρμπίνο, μνημείο παγκόσμιας
κληρονομιάς της UNESCO από το 1988. Από
εκεί εξερευνήσαμε την περιοχή Μάρκε (Le Marche). Πρόκειται για μια από τις 20
περιφέρειες της Ιταλίας, όχι τόσο προβεβλημένη όπως η Τοσκάνη, η Σικελία, ή η
Βενετία.
Στις μετακινήσεις
θα είχαμε χάσει αμέτρητο χρόνο, όμως στο κινητό τηλέφωνο είχαμε έναν κρυφό
σύμμαχο. Ήταν για την γυναικεία φωνή που μας ενημέρωνε και μας έδινε οδηγίες
στα ελληνικά, χωρίς έξτρα κόστος, για την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσουμε
για να φτάσουμε στον προορισμό μας!
Πρόκειται
για μια Ευρωπαϊκή νίκη, αφού από την 15η Ιουνίου 2017 και μετά, οι εταιρίες
κινητής τηλεφωνίας είναι υποχρεωμένες να προσφέρουν τα προϊόντα τους στους
καταναλωτές ανεξάρτητα από ποια χώρα της Ένωσης βρίσκονται.
Ξεκινήσαμε
από την πολύβουη και πανέμορφη καστροπολιτεία του Ουρμπίνο, μια αναγεννησιακή
πόλη που έξυπνα έγινε πανεπιστημιούπολη! Με αυτό τον τρόπο ξανα-απέκτησε
αληθινή ζωή, χωρίς να έχει ιδιαίτερη ανάγκη τους περαστικούς τουρίστες. Έπειτα
τριγυρίσαμε τα γύρω αγροτικά χωριά Aqualagna, Fossobrone, Ferminiagnano,
Piobbico κ.α.
Κάναμε
βουτιά στο χρόνο, αγγίξαμε αθάνατους καλλιτέχνες, όπως ο ζωγράφος Piero della
Francesca, τους αρχιτέκτονες Luciano Laurana, Leon Battista Alberti,Francesco
di Giorgio Martini, αλλά και τους ντόπιους μικρούς θεούς, τον ζωγράφο Rafaello
και τον αρχιτέκτονα Bramante.
Μυρίσαμε την
ιστορία, με οδηγό τον διάσημο ουμανιστή Δούκα Federico da Montefeltro,τον ηγέτη
που ενέπνευσε το Niccolo Machiavelli να γράψει τον «Ηγεμόνα»!
Ο Δούκας του
Ουρμπίνο, ή όπως έμεινε στην ιστορία «το φως της Ιταλίας», μας ακολουθούσε σε
κάθε βήμα. Μας ξενάγησε σε ένα από τα ομορφότερα μουσεία της Ιταλίας, στο
Παλάτσο Ντουκάλε, μα δεν είναι υπερβολή, στ΄αλήθεια νιώσαμε σα να ταξιδέψαμε
στην αναγέννηση, με τον φιλομαθή Δούκα να μας προσφέρει κάτι από την καθαρότητα
του πνεύματος, την λατρεία του για τα γράμματα και τις τέχνες.
Ταυτόχρονα
δε χορταίναμε τα μοναδικά τοπικά προϊόντα. Γευτήκαμε φρέσκα ζυμαρικά, ήπιαμε
ντόπια κρασιά που μας έκαναν λίγο γευσιγνώστες, ενώ σχεδόν κάθε φορά υπήρχε μια
αφορμή για να δοκιμάσουμε ακόμη ένα σπιτικό γλυκό και να ψάχνουμε τη συνταγή
του.
Κεντρικοί
πρωταγωνιστές του Νοεμβρίου ήταν ένα φρούτο και ένα μανιτάρι.
Οι
πορτοκαλοί Λωτοί και η ξακουστή τρούφα
Αυτά τα δυο
μας έκαναν να εκτιμήσουμε λίγο περισσότερο ότι έχουν ανάγει σε ύψιστη τέχνη οι
γείτονες Ιταλοί, την σπουδαιότητα των εποχιακών υλικών.
Για την
κατανόηση του Λωτού χρειάστηκε μοναχά μια πανακότα, που συνδευόταν από μαρμελάδα
φτιαγμένη από το πορτοκαλί “μήλο της Ανατολής” για να αλλάξει η ροή των σκέψεων
μας κι έπειτα, στη διαδρομή, συναντήσαμε γυμνά δέντρα, Λωτούς, φορτωμένους με
τα παράξενα φρούτα, τα πιο όμορφα στολίδια της εποχής.
Γνωρίσαμε
και το στρογγυλό μανιταράκι που κρύβεται στα χώματα της περιοχής, κάθε χρόνο
τέτοια εποχή άνθρωποι και σκύλοι σκαλίζουν τη γη, ξετρυπώνουν τη μαύρη, ενώ η
λευκή τρούφα είναι ακόμη πιο σπάνια.
Αυτά τα
μανιταράκια μοσχοβολούν σε κάθε γειτονιά, αυτό είναι το μικρό αφεντικό σε όλες
τις κουζίνες του Marche!
Για
καλαμάρια, σε μια λαϊκή αγορά του Σαν Μαρίνο
Ξαναπιάσαμε
το τιμόνι, ταξιδέψαμε 50 χιλιόμετρα βοριότερα από το Ουρμπίνο, χωρίς να
περάσουμε σύνορα βρεθήκαμε σε ένα άλλο κράτος. Ανεβήκαμε στο πλούσιο Σαν
Μαρίνο,έναν τόπο που μας κέρδισε με την ηρεμία, την οργάνωση και την
καθαριότητα του.
Η ιστορία
της πέμπτης σε μέγεθος χώρας σε όλο τον κόσμο, αλλά και ο τρόπος διοίκησης της
μικρότερης δημοκρατίας, θα έπρεπε να διδάσκεται σε κείνους που θέλουν να
ασχοληθούν με την πολιτική και να προσφέρουν στα κοινά. Το Σαν Μαρίνο αν και
δεν είναι μέλος της ευρωζώνης χρησιμοποιεί το ευρώ ως νόμισμα! Τα τουριστικά
καταστήματα, όπως και η λαϊκή αγορά, που έτυχε να πέσουμε πάνω της, ακόμη και
τα σούπερ-μάρκετ, όλα σα να μας φώναζαν να ξοδέψουμε χρήματα, να ψωνίσουμε.
Φύγαμε γλύφοντας τα δάχτυλα μας, δεν αντέξαμε να μη δοκιμάσουμε τα ολόφρεσκα
τηγανητά καλαμαράκια από την υπαίθρια αγορά.
Ascoli
Piceno, τα μάτια χορταίνουν αρμονία
Αφήσαμε τον
Βορρά και τραβήξαμε προς το νότιο τμήμα της επαρχίας Μάρκε, περάσαμε μέσα από
όμορφα και τακτοποιημένα χωριά, που θέλουν χρόνια για να τα γνωρίσεις. Είναι
αλήθεια ότι ζηλέψαμε τους άγνωστους τοπικούς Δημοτικούς άρχοντες, τους
ανθρώπους που με τόση ζέση φρόντισαν να διατηρήσουν τα ιστορικά μνημεία, ενώ
ταυτόχρονα ντραπήκαμε για το δικό μας τόπο και τη συνήθεια να διαγράφουμε την
ιστορία μας.
Όμως δε
γινόταν να φύγουμε χωρίς να δούμε, χωρίς να περπατήσουμε στους δρόμους του
Άσκολι Πιτσένο, της τέταρτης σε μέγεθος κωμόπολης, από τις 24 της επαρχίας
Μάρκε.
Πρώτη στάση
μπροστά στο ιστορικό καφέ Meletti, πολλοί διάσημοι έπιναν εδώ τα απεριτίφ τους.
Όπως ο τενόρος Mario Del Monaco, ο τραγουδιστής Beniamino Gigli, ο συνθέτης
Pietro Mascagni, ο συγγραφέας Ernest Hemingway, ο ζωγράφος Renato Guttuso, το
ζευγάρι Jean Paul Sartre - Simone de Beauvoir, ο συγγραφέας-σκηνοθέτηςMario
Soldati, αλλά και οι πρώην πρόεδροι της Ιταλίας, ο Sandro Pertini και ο
Giuseppe Saragat.
Χτισμένo στη
συμβολή δυο μεγάλα ποταμών, του Castellano και του Tronto, το Άσκολι Πιτσένο
είναι άγνωστο πότε πρωτοκατοικήθηκε, μάλιστα η παλιά πόλη χρονολογείτε από την
νεολιθική εποχή. Το ιστορικό κέντρο διατηρεί μεσαιωνικά αστικά ίχνη, μαζί με
αμέτρητα μνημεία της Αναγέννησης. Αιτία της αδιάλειπτης ομοιομορφίας είναι μια
ντόπια πέτρα, η τραβερτίνη, που αποτελεί το κύριο υλικό κατασκευής κατοικιών,
παλατιών, δημόσιων κτιρίων, εκκλησιών, ακόμη και των πεζοδρομίων.
Μέσα στην
κουλτούρα των Ιταλών κρύβονται και οι μικρούτσικες οστερίες, εκεί όπου μπορείς
να απολαύσεις φαγητό, ποτό και να τα πεις με την παρέα σου.
Κάπως έτσι
γευτήκαμε τις τηγανιτές ελιές, τις olive l’ ascolana, ακολούθησαν φρέσκα
τηγανητά μανιτάρια και μοτσαρέλα, με συνοδεία το τοπικό αφρώδες λευκό κρασί.
Ετούτη η
αρμονία του χωροχρόνου είναι ικανή να γεννήσει ποιητές, να χαρίσει ροή
έμπνευσης ακόμη και στα πιο ξερικά ποτάμια.
Ο τόπος των
Rossini, Leopardi, Bartolini, Ferretti, lisi, Montessori, Rossi, Scarponi και
πολλών ακόμη παγκόσμιων προσωπικοτήτων
Από τον
ελάχιστα συννεφιασμένο ουρανό πέφταμε σε ομίχλη, ενώ λίγο πιο κάτω ο ήλιος
ξεθάρρευε, έτσι δίχως προφανή λόγο και απολύτως καμμιά συστολή, ξεσήκωνε τα
μάτια και μαζί του παρέσυρε τη διάθεση μας.
Η περιφέρεια
Marche έχει έναν μαγικό τρόπο για να σε κάνει να την ερωτευτείς, κάθε στιγμή σε
ξυπνά, βρίσκει τρόπους ώστε να χορτάσουν όλες οι αισθήσεις.
Ακόμη και οι
απανωτές αναλλαγές του τοπίου έμοιαζαν με καλο-μονταρισμένες σκηνές ακριβής
κινηματογραφικής παραγωγής, με πρωταγωνιστή τον Ντάστιν Χόφμαν, (κι αυτός
άλλωστε είναι «δεμένος» με την περιοχή Μάρκε), ενώ εμείς στέκαμε
εκστασιασμένοι, σα τους πιο άπειρους κομπάρσους.
Σίγουρα δεν
υπήρχε άλλος τρόπος να ανακαλύψουμε την γειτόνισσα Ιταλία χωρίς να έχουμε
συντρόφους το αυτοκίνητο και το ακούραστο λαγωνικό μας.
Ο χρόνος δεν
ήταν αρκετός, ήταν η μοναδική φράση που ξανα-επαναλαμβάναμε με βεβαιότητα. Τον
ανταλλάξαμε για να καβαλήσουμε γέφυρες, να τρέξουμε πλαϊ σε παθιασμένους
ποδηλάτες, να χαϊδέψουμε ποτάμια, να αφουγκραστούμε ιστορίες σε μια γλώσσα που
δεν γνωρίζαμε κι όμως, είναι τόσο περίεργο, σα να καταλαβαίναμε τις
περισσότερες από τις άγνωστες λέξεις. Κι έπειτα, φορτωμένοι νέες εικόνες, μεσαιωνικές
και αναγεννησιακές αναμνήσεις, τραβήξαμε προς στο λιμάνι της Ανκόνα. Αυτή τη
φορά ταξιδεύαμε προς τα πίσω, επιστρέφαμε στην Πάτρα κι από εκεί στο σπίτι μας.
 |
| Fossombrone, Marche |
Ascoli Piceno
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου