Ο Αντόνιο Καστρινιανό και οι ταραντέλες της Απουλίας

Μια λαμπρή ευκαιρία να γνωρίσουν τι εστί ταραντέλα είχαν

οι κάτοικοι της Λυών. Ο ιταλός μουσικός και συνθέτης Αντόνιο Καστρινιανό παρουσίασε χορούς από την Απουλία στο γαλλικό κοινό, σε μια σειρά συναυλιών που έδωσε στην πόλη. Η ειδικότητα του συγκροτήματος από την Νότια 

«Είναι ένα είδος φαρμάκου, κάτι φυσικό.

Είναι η δημιουργία ενός λαού, που βρήκε τρόπο να μην περιθωριοποιεί τους ανθρώπους που είχαν προβλήματα, που ήταν δυστυχισμένοι. Τους ενσωμάτωναν ξανά στην κοινωνία, στην κοινότητα, μέσα από μια τελετουργία, που θα την χαρακτηρίζαμε σαμανική, μέσα από το χορό και μια ειδική μουσική που ονομαζόταν pizzica Taranta» δήλωσε ο μουσικός.

Ο Αντόνιο Καστρινιανό γεννήθηκε στην Καλημέρα της Απουλίας. Μαζί με κάποιους άλλους συμπατριώτες του ένωσαν τις δυνάμεις τους για να διαφυλάξουν την κουλτούρα, τις παραδόσεις και τις ιδιαίτερες μουσικές της περιοχής τους.

«Ακόμη και πριν από τρεις δεκαετίες, οι Ιταλοί δεν γνώριζαν το Σαλέντο. Ακόμη και το δελτίο καιρού αγνοούσε αυτό το μικροσκοπικό κομμάτι γης, που είναι το τακούνι στη μπότα που σχηματίζει η ιταλική επικράτεια. Ένα κίνημα που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90, αναδεικνύει τη δύναμη, τη ζωντάνια και την περηφάνια του Σαλέντο. Είναι η περηφάνια να σηκώνεις το ανάστημά σου και να σου αναγνωρίζει ο κόσμος ότι είναι ένας λαός που έχει τραβήξει πολλά, αλλά έχει να προσφέρει μεγάλη χαρά στον κόσμο» ανέφερε ο Καστρινιανό και συνέχισε:

«Το παρελθόν μας διδάσκει πολλά πράγματα. Μας δείχνει την ουσία των αξιών που κινδυνεύουμε να χάσουμε σήμερα. Την αξία της πραγματικής επικοινωνίας, όχι των κοινωνικών δικτύων. Πρέπει να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια, κάτι που δεν το κάνουμε σήμερα. Πρέπει να ξαναβρούμε αυτές τις αξίες και να μην μένουμε κολλημένοι στις οθόνες των κινητών μας τηλεφώνων. Πρέπει να συναντάμε τους ανθρώπους και να αλλάζουμε μέσα από τις πραγματικές σχέσεις».

Ο Καστρινιανό και το συγκρότημά του έχουν ετοιμάσει μια πολύ μεγάλη περιοδεία για φέτος το καλοκαίρι. Θα παίξουν στην Νίκαια, το Τορίνο, στην Ρώμη και βέβαια στην Απουλία:

«Είμαστε πάντα έτοιμοι να δείξουμε με το δάχτυλο όλους αυτούς που είναι διαφορετικοί, έχουν ανάγκη ή βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο. Δεν γνωρίζουμε τι έχει συμβεί στη ζωή τους. Έχουμε ανάγκη να βρούμε λύσεις που να μας βολεύουν αντί να ανταποκριθούμε σε αυτό που συμβαίνει πραγματικά γύρω μας, που οδηγεί πολλούς ανθρώπους να αναζητήσουν αλλού λίγη αξιοπρέπεια. Όποιος χορεύει πίτσικα, δεν πεθαίνει ποτέ, στην διάλεκτο του Λέτσε. Εξηγεί όλα όσα σας είπα. Ανακεφαλαιώνει ένα σύμπαν νοημάτων και αξιών, τη χαρά της ζωής, μέσα από τη μουσική».