Οι γεύσεις της Ιταλίας

Η μεσογειακή διατροφή θεωρείται η πιο υγιεινή και με τις λιγότερες θερμίδες.

Ο καθένας θέλει να επισκεφτεί την Ιταλία αλλά άμα θέλει να είναι αδύνατος πρέπει να αποφύγει αυτά τα μέρη:

Το Ραντάτζο της Ιταλίας, αυτή η γραφική μεσαιωνική πόλη στη βάση της Αίτνας έχει λατρεία για την γρανίτα, ένα μείγμα μισολιωμένου παγωτού έτσι όπως την αποκαλούν οι Σισιλιάνοι. Η καταγωγή της προέρχεται από τους κατοίκους του στο παρελθόν, ανακατεύοντας χυμό φρούτου με χιόνι.

Η γρανίτα είναι ένα μείγμα από ζάχαρη, νερό, ανάμειχτο με τοπικά φιστίκια αιγίνης, καρδουδισμένα αμύγδαλα και εποχιακά φρούτα όπως μανταρίνια, σύκα, φραγκόσυκα ή μούρα. Άλλος συνδυασμός με λεμόνι ή καφέ. Οι τουρίστες την τρώνε μέσα σε μπριός με τούπο, σχεδιασμένο σαν μπάλα με ένα στρογγυλό κεφάλι στη κορυφή. Οι τοπικοί χρησιμοποιούν την μπριόσσα σαν κουτάλι. Δεν είναι επιδόρπιο, είναι μεσημεριανό. Όταν δοκιμάσεις την γρανίτα, τα υπόλοιπα παγωτά μοιάζουν κατώτερα.

Η Κασέρτα στην Καμπάνια είναι γνωστή ως το οχυρό της μαφίας της Καμόρρα, αλλά έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Είναι το σπίτι της μοτσαρέλλα στην Ιταλία και επομένως στον κόσμο. Είναι η μοναδικά αληθινή, φτιαγμένη από μπουφάλο (γάλα). Είναι πυκνή, πορσελάνινα λευκή και γλυκόπικρη.

Οι μοναχοί ξεκίνησαν την παράδοση, τον 12ο αιώνα. Τα τοπικά μαγαζιά την πουλάνε σε διαφορετικά σχήματα όπως πλεξούδες, αυγά, σε μικρές και μεγάλες μπάλες.

Στα γαλακτοκομικά εργοστάσια το πρωί, μπορείς να δεις την διαδικασία παραγωγής της μοτσαρέλλα και έπειτα να δειγματιστεί η φρέσκια παραγωγή.Πρέπει να είσαι νωρίς εκεί, εφόσον κατά τις 10 π.μ. τα πάντα έχουν πουληθεί.

Η πόλη υπερηφανεύεται επίσης για το ‘’’Ρέγκα’’, ένα εκθαμβωτικό παλάτι χτισμένο για τους βασιλιάδες του Μπουρμπόν της Νεάπολης το 1800, ως σπίτι δεξιώσεων για πολυτελείς δεξιώσεις.

Η Νουρσία στην Ουμβρία είναι συνήθως ξεχασμένη από τους τουρίστες. Σε αντίθεση με τις γειτονικές πόλεις, αυτό το μέρος κάνει εκπληκτικά πράγματα .

Όλα τα είδη λουκάνικων και του ζαμπόν από αγριογούρουνο κρέμονται έξω από τα μαγαζιά και στη μέση των μεσαιωνικών πλατειών. Τα δυνατά αρώματα σου σπάνε την μύτη: καυτό πιπέρι και λουκάνικα από συκώτι με μαύρη τρούφα.

Υπάρχουν και οι ‘’γαιδουρόμπαλες’’. Φτιάχνονται από σαλάμι ή άλλο κρέας λουκάνικου το οποίο είναι φτιαγμένο για να μοιάζει με τα κάτω μέρη του γάιδαρου. Τα προϊόντα αυτά έχουν ανεβάσει την Ιταλική παράδοση του παστώματος ‘’norcineria’’, χρησιμοποιώντας μεθόδους από το 1300.

Στο Μιλάνο, το πανεττόνε δεν είναι μόνο για τα Χριστούγεννα. Ο θρύλος λέει ότι μια μέρα ο Τόνι, ένας αφηρημένος γιός φούρναρη, έριξε αυγά, ζάχαρη και σταφίδες μέσα σε λίγη ζύμη ψωμιού φτιάχνοντας ένα κέικ, το οποίο ονομάζονταν: To ψωμί του Τόνι.

Σήμερα αποτελεί ένα από τα σύμβολα του Μιλάνου. Για δεκαετίες τρωγόταν μόνο τα Χριστούγεννα και ήταν παραδοσιακά ανάγλυφο με ένα σταυρωτό σχέδιο. Τώρα είναι μια πασίγνωστη και γκουρμέ λιχουδιά και τα ζαχαροπλαστεία το αναδημιουργούν με νέα σχέδια.

Στην γνήσια συνταγή έχουν προστεθεί Κρασί Πασσίτο, Μαρρόν γλασέ, κουκουνάρια, ξηροί καρποί, βερίκοκα, σύκα, κάστανα, μαύρα κεράσια, ανανάς και τροπικά φρούτα, ζαχαρωμένη φλούδα κίτρου και βούτυρο.

Οι μεγαλύτερες εκδόσεις έχουν ελιές, τρούφες, πεπερόνι, κάππαρη, μελιτζάνα και φουά γκρά.

Στο Μπόργκο ντι Καρπιάνο στην Ουμβρία, φαγητό και ποτό είναι οι τοπ δραστηριότητες σε αυτό το χωριουδάκι. Αυτό το πρώην στοιχειωμένο χωρίο που μας θύμιζε παλιό τάφο, ανανεώθηκε σε ένα μπουτίκ θέρετρο απομονωμένο από πυκνό και πράσινο δάσος, στο οποίο δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις παρά μόνο να τρως και να πίνεις.

Οι καλεσμένοι πάνε από το ένα γεύμα κατευθείαν στο άλλο. Το πρωινό περιλαμβάνει πιάτα από ζαμπόν, τυρί, εφτά διαφορετικά είδη μελιού, χειροποίητα σμούφις, σκορδόψωμο και πίτες από μαρμελάδα. Το μεσημεριανό και το βραδινό έχουν πολλά πιάτα δοκιμής στο μενού, περιλαμβάνοντας προτιμήσεις από ψημένα μανιτάρια πορτσίνι σε τριμμένη φρυγανιά, καρπάτσιο από πάπια και μακαρόνια από στριφτά σιαλατέλλι με πέστο και μέντα.

Υπάρχει επίσης η μαργαρίτα ντι μπουράντα, ένα μείγμα από μοτσαρέλλα και κρέμα σερβιρισμένη με φρέσκιες ντομάτες και βασιλικό, μέσα σ ’ένα ποτήρι κοκτέιλ, μιμώντας την πράσινη, την άσπρη και την κόκκινη σημαία της Ιταλίας.

Η ώρα του επιδόρπιου είναι 3 φορές την μέρα. Οι καλεσμένοι σερβίρονται από κοκτέιλ, κρασιά και μπισκότα νταιτζέστιφ πριν και μετά από κάθε γεύμα σε μια μετατρεπόμενη κρύπτη. Καλό μέρος για να κάνεις διατροφή και ξεκούραση.

Στο Οργκόσολο της Σαρδηνίας, μακριά από τις πολυτελείς παραλίες των VIP και τις θάλασσες που λάμπουν από μια τεράστια βουνίσια τοποθεσία που κάποτε ήταν στέκι ληστών, σήμερα σπίτι για τους βοσκούς.

Οι επισκέπτες συχνάζουν εδώ, όχι όμως τον χειμώνα γιατί ο Κόρτης Απερτάς βλέπει στάβλους και παλιές ταβέρνες χτισμένες από γρανίτη και γκαζόν, προσφέροντας κρασί, ζαμπόν, τυρί και άλλες λιχουδιές.

Το μέλι είναι ένας τρόπος ζωής εδώ. Οι τοπ σπεσιαλιτέ περιλαμβάνουν γλυκόξινα παρασκευάσματα από αλάτι και λίπος.

Φρικτή δημιουργία είναι η ‘’πορσέντου΄΄ ένα μικρό γουρουνάκι ψητό, στην αρχή γεμισμένο με αίμα και μετά καλυμμένο σε μέλι.

Στη Ματέρα στη Βασιλικάτα, εξερευνώντας τα τραχιά πέτρινα σοκάκια και τις πρωτόγονες σπηλιές της, οι τοπικοί τσίλι πέππερες έχουν ένα τεράστιο κόκκινο πιπέρι το κρούσκο. Αυτό αποξηράνουν και δεν το ψήνουν. Δεν είναι καυτερό και έχει μια γλυκιά αλμυρή γεύση. Οι τοπικές συνταγές περιλαμβάνουν κρούσκο. Χρησιμοποιείται σε απλά ορεκτικά, στην μακαρονάδα στρασινάτε με τηγανισμένη φρυγανιά ή με βακαλάο και μικρές τομάτες.

Στο Βάστο του Αμπρούτζο εάν το ψάρι δεν σε ικανοποιεί, τα μακαρόνια μπορούν.

Το τοπικό κλασσικό γεύμα είναι το μπροντέττο. Το μπροντέτο είναι μια γιγαντιαία ψαρόσουπα, ως κυρίως πιάτο και είναι 2 μερίδων. Αποτελείται από σαλάχι, μουλίδες, γλώσσα, κοκκινόψαρο και γαρίδα με ημιώριμες τομάτες, σέλινο, πεπερόνι και σκόρδο. Επίσης καρδουδισμένες φέτες ψωμιού ρίχνονται μέσα πριν ξεκινήσει το φαγοπότι και αφήνοντας τες να απορροφήσουν στο ζωμό ψαριού. Όταν τα ψάρια μαγειρευτούν, μπορείς να φας το ψωμί. Έπειτα προσθέτονται μαλλιά αγγέλου που ανακατεύονται με τον υπολειπόμενο θαλασσινό ζωμό.

Στη Μόντικα της Σικελίας, η κορυφαία λιχουδιά της είναι η δαγκωτή σοκολάτα. Γιατί αυτό το μέρος αποκαλείται ως η μικρή Ελβετία της Ιταλίας;

Λόγω της σοκολάτας! Η σοκολάτα είναι ένα οικογενειακό πάθος για πολλές γενιές εδώ. Φτιάχνεται ακόμα με την ίδια τεχνική με το χέρι και σε κρύες θερμοκρασίες. Τις ίδιες ακριβώς τεχνικές χρησιμοποιούσαν οι Αζτέκοι. Κάθοντας στο Μπαρόκ, προεξέχουν οι τερατώδεις μορφές υδρορροής των κομψών παλατιών, βελτιώνοντας την εμπειρία. Η σοκολάτα περιέχει κυβάκια σκληρής ζάχαρης που την κάνουν σκληρή. Είναι αλμυρή με τραχιά άκρη και με αλευρωμένη πυκνότητα. Οι τοπικοί την αποκαλούν ‘’γυάλινη σοκολάτα’’.

Επιμέλεια: Καρολίνα Λέσση

http://www.ert.gr/gefsis-tis-italias/