«Κάνω ιστορίες γυναικών γιατί είναι το βίωμά μου»

Απέφυγε τη σκιά του διάσημου πατέρα της, όχι όμως και τη γοητεία του Κόλιν Φάρελ. Είναι ο μοναδικός άνδρας ηθοποιός στην ταινία «Η αποπλάνηση», με την οποία η 46χρονη Κόπολα κέρδισε φέτος το Βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάνες

Συντάκτης: Ερση Δάνου

Οταν κατάγεσαι από τη δυναστεία Κόπολα, είναι πεπρωμένο σου να ασχοληθείς με την τέχνη. Ετσι και η 46χρονη Σοφία.

Με πατέρα τον Φράνσις Φορντ Κόπολα και μητέρα, παππού, γιαγιά, θείους, αδέλφια και ξαδέλφια στον χώρο του σινεμά και της μουσικής, θα ήταν περίεργο αν αυτή έκανε κάτι διαφορετικό στη ζωή της.

Αλλά η Σοφία Κόπολα είχε δυνατή προσωπικότητα από μικρή και, παρά τις περιπλανήσεις της στην υποκριτική, τη μόδα και τη φωτογραφία, κατέληξε καταξιωμένη σκηνοθέτις, έχοντας ήδη κερδίσει το Οσκαρ σεναρίου και υποψηφιότητα για το Οσκαρ σκηνοθεσίας για την ταινία «Χαμένοι στη μετάφραση», το 2003.

Το 2010 έλαβε τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία για την ταινία της «Somewhere», ενώ φέτος στις Κάνες κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας, η δεύτερη γυναίκα που τιμήθηκε με αυτό το βραβείο στα χρονικά του φεστιβάλ, με την καινούργια της ταινία «Η αποπλάνηση», ριμέικ ομώνυμου γουέστερν του 1971.

Από τον καιρό που άρχισε να σκηνοθετεί («Αυτόχειρες παρθένοι» το 2000) φαινόταν πως είχε έναν κύκλο από πιστούς φίλους, συγγενείς και συνεργάτες, πως ήταν αξιαγάπητη, χαϊδεμένη αλλά και προικισμένη.

Με μια αύρα λεπτής ομορφιάς και ανεξίτηλης δημιουργικότητας, η Σοφία συνεχίζει να εξασκεί γοητεία με τον ίδιο τρόπο που οι ταινίες της πάντα υπόσχονται μια θηλυκή, φευγαλέα και ερωτική ματιά στα πράγματα που έρχονται και φεύγουν αφήνοντας πίσω τους μια ελαφριά αίσθηση μυστηρίου.

Ο Φράνσις Κόπολα με την κόρη του Σοφία - 1989

AP Photo/Jens Meyer

Συνέντευξη, Λος Αντζελες

• Η μητέρα σας Ελινορ, που πρόσφατα σκηνοθέτησε την ταινία «Paris can wait», είπε πως εμπνεύστηκε από την ταινία σας «Χαμένοι στη μετάφραση». Εσείς τι έχετε μάθει από εκείνη;

Η μητέρα μου είχε πάντα ενδιαφέρον για τη μοντέρνα τέχνη, μας πήγαινε σε εκθέσεις και μας ενθάρρυνε να φτιάχνουμε πράγματα, να δημιουργούμε. Είναι κάτι που έχω πάρει απ’ αυτήν όπως και την ήρεμη στάση της. Στο γύρισμα, μέσα στην αναμπουμπούλα, κρατώ την ηρεμία μου.

• Συνεχίζετε να ασχολείστε με άλλες τέχνες όπως τη ζωγραφική και τη φωτογραφία;

Οταν ήμουν μικρή ζωγράφιζα πολύ, αλλά κάποια στιγμή αισθάνθηκα ότι δεν ήμουν καλή στη ζωγραφική και άρχισα τη φωτογραφία. Η μητέρα μου με ενθάρρυνε γιατί ήταν κάτι που με ενδιέφερε πολύ. Εξάλλου σπούδασα φωτογραφία στο Pasadena Arts College. Με βοήθησε στη σκηνοθεσία γιατί ήξερα πώς να δημιουργήσω μια ατμόσφαιρα και να στήσω ένα πλάνο.

• Πείτε μας για τη μακρόχρονη σχέση σας με το Φεστιβάλ Κανών.

Θυμάμαι πως πέρασα τα όγδοα γενέθλιά μου με τον πατέρα μου στις Κάνες, όπου είχε πάει για να παρουσιάσει το «Αποκάλυψη τώρα». Ηταν πάντα πολύ ωραία η ζωή με τους γονείς μου στην Κρουαζέτ - μέχρι αργά τη νύχτα μαζί με κινηματογραφιστές από όλο τον κόσμο. Είχα πάντα μια συναισθηματική σχέση με το φεστιβάλ, γι' αυτό και ήθελα να δείξω την πρώτη μου ταινία, «Αυτόχειρες παρθένοι», εκεί. Εκεί άρχισε η καριέρα μου.

• Αναφερθήκατε στην ταινία του πατέρα σας «Αποκάλυψη τώρα». Ησασταν μαζί του στο γύρισμα. Πώς βιώσατε την έντονη αυτή εμπειρία με όλα τα προβλήματα που υπήρχαν και ποια σημασία είχε αργότερα στην επαγγελματική σας ζωή;

Δεν είχα συναίσθηση των προβλημάτων, ήμουν μικρό παιδί. Για μένα ήταν φοβερό που ήμουν στις Φιλιππίνες. Αλλά νομίζω ότι έμαθα πολλά γιατί ο πατέρας μου πίστευε σε αυτό που έκανε με πάθος και πάλευε για την ταινία του. Εμαθα ότι πρέπει να παλεύεις για να κάνεις αυτό ακριβώς που θέλεις. Γι' αυτό χαίρομαι τώρα που αισθάνομαι ότι κατάφερα να πραγματοποιήσω την ταινία που είχα στον νου μου.

Από αριστερά: Ελ Φάνινγκ, Νικόλ Κίντμαν, Σοφία Κόπολα, Κίρστεν Ντάνστ

Photo by Steve Cohn/Invision for Focus Features/AP Images

• Ποια είναι η ποιότητα που διακρίνετε στην Κίρστεν Ντανστ και την Ελ Φάνινγκ που παίζουν τώρα στην «Αποπλάνηση»;

Μου αρέσει να ανακαλύπτω νέους ηθοποιούς. Αλλά νιώθω την Κίρστεν κοντά μου σαν ένα alter ego ή απλά μια καταπληκτική συνεργάτρια. Γνώρισα την Ελ όταν ήταν 11 χρόνων. Από τότε μου φάνηκε ιδιαίτερη και αναρωτιόμουν πώς θα αντιμετώπιζε πιο πολύπλοκους ρόλους. Τώρα είναι μια νέα γυναίκα και χαίρομαι που συνεργαζόμαστε πάλι... Είναι σαν μικρές μου αδελφές. Απολαμβάνω να τις βλέπω σε ρόλους που φαντάστηκα στη ζωή!

• Ποιος ο λόγος που διαλέξατε τον Κόλιν Φάρελ για τον μοναδικό ανδρικό ρόλο στην ταινία;

Επρεπε να βρω έναν ηθοποιό με τη δύναμη να στηρίξει όλες αυτές τις γυναίκες, με διαφορετικό τρόπο την καθεμία. Ηθελα έναν αρρενωπό ηθοποιό που θα μπορούσε να γοητεύσει μεγάλη γκάμα γυναικών... Οταν τον γνώρισα μου φάνηκε πολύ χαρισματικός. Μάλιστα στο βιβλίο ο χαρακτήρας είναι πρόσφυγας από την Ιρλανδία και σκέφτηκα ότι η προφορά του -ο Φάρελ έχει γεννηθεί στην Ιρλανδία- θα προσέθετε στην εξωτική γοητεία του.

• Στην ταινία σας οι γυναίκες θέλουν απελπισμένα να τραβήξουν την προσοχή του άνδρα. Και εσείς, γυναίκα, εργάζεστε σε έναν χώρο που κυριαρχείται από το ανδρικό φύλο. Εχετε νιώσει την ανάγκη να έχετε την έγκριση ή την προσοχή των ανδρών;

Μικρή ήμουν το μόνο κορίτσι της γενιάς μου. Ημουν περιτριγυρισμένη από άνδρες οπότε δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη της προσοχής τους. Στην ιστορία όμως με ενδιέφερε το γεγονός ότι αυτές είναι γυναίκες απομονωμένες από τον κόσμο, με καταπιεσμένη ερωτική επιθυμία... Τελικά μ’ ενδιαφέρουν οι ιστορίες των γυναικών γιατί αυτό είναι το βίωμά μου.

• Τι σας ώθησε να κάνετε το ριμέικ της ταινίας;

Μου άρεσε η ιδέα ενός σχολείου θηλέων, η σχέση τους με τον στρατιώτη, η σχέση δύναμης των φύλων. Η πρώτη ταινία ήταν ιδωμένη από την πλευρά του στρατιώτη που ανακάλυπτε τις γυναίκες. Οταν διάβασα το βιβλίο σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε να πω την ιστορία από την πλευρά των γυναικών μιας εποχής όταν αυτές προορίζονταν για την απόλαυση των ανδρών και όταν, ξαφνικά, οι άνδρες εξαφανίζονταν από τη ζωή τους.

http://www.efsyn.gr/arthro/kano-istories-gynaikon-giati-einai-vioma-moy