Αν καθίσουμε να απαριθμήσουμε, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αγαπήσεις την Ιταλική γλώσσα, τους οποίους και συγκεντρώσαμε στα εξής:
- Οι κλασικοί τεχνοκρατικοί: Ιταλικά μιλάνε στη Μάλτα, στο Σαν Μαρίνο, στο Βατικανό, σε διοικητικές περιοχές της Κροατίας και της Σλοβενίας, ενώ ο αριθμός των φυσικών ομιλητών της ξεπερνάει τα 90 εκατομμύρια(!)
- Οι καθαρά ιστορικοί και περισσότερο συναισθηματικοί: πρόγονος της είναι τα λατινικά που συνδέονται με λαμπρές περιόδους
- Οι πιο "lifestyle" που στη σύγχρονη εποχή κατέχουν κυρίαρχη θέση, αφού έχουν να κάνουν με τον ήχο και την αίσθηση της, συνδέοντάς την με έννοιες όπως ο ερωτισμός και το φλερτ. Άλλωστε η λυρικότητα και ο τραγουδιστός τρόπος εκφοράς της από τους αγαπημένους μας γειτόνους δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Και η τονικότητα των λέξεων, σε όποια γλώσσα και αν μιλήσουν οι Ιταλοί, δίνει ένα ιδιαίτερο αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό που τους κάνει σίγουρα να ξεχωρίζουν και να γοητεύουν.
Η Ιταλική γλώσσα όμως έχει κάτι ακόμη. Είναι τόσο πλούσια στο λεξιλόγιο της ώστε διαθέτει λέξεις που όλοι θα θέλαμε να είχαμε κάποια αντίστοιχη στα ελληνικά αλλά δεν μπορούμε. Μόνο αντιδάνεια μπορούμε να έχουμε αλλά ούτε αυτά μπορούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το αυτονόητο. Υπάρχουν λέξεις και εκφράσεις στα Ιταλικά που ζηλεύουμε γιατί δεν είναι δικές μας. Ακολουθούν μερικές από αυτές τις οποίες πολύ θα θέλαμε να παραλλάξουμε, αλλά αρκούμαστε στο να "παίξουμε" λίγο μαζί τους (αν έχετε φίλους Ιταλούς, ακολουθούν spoiler...!):
• Μozzafiato (προφ. μοζαφιάτο): Τη συγκεκριμένη λέξη τη χρησιμοποιούν για κάποιον που κόβει την ανάσα – κάντε εικόνα την Monica Belluci και η σύνδεση θα γίνει επί τόπου.
• Rocambolesco (προφ. Ροκαμπολέσκο): Αυτός που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, ο πολύ ενδιαφέρον τύπος. Για να το θυμάστε πιο εύκολα συνδυάστε το με την ιδιαίτερη γεύση της ρόκας που είναι και το πρώτο συνθετικό.
• Struggimento (προφ. Στρουτζιμέντο): Η βαθιά επιθυμία για κάτι που τελικά σε κάνει να υποφέρεις. Ο δικός μας «καημός». Το τσ(ζ)ιμέντο στο στήθος...
Μeriggiare (προφ. Μεριτζιάρε): Παίρνω έναν χαλαρό υπνάκο το μεσημέρι στη σκιά. Αν το προφέρεις δυνατά, τα φωνήεντα «τραβιούνται» με λαχτάρα –δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από μία σιέστα!
• Pantofolaio (προφ. Παντοφολάϊο): Ο τεμπέλης της χρονιάς. Εκείνος που προτιμά να κάθεται στον καναπέ από το να ζει φορώντας παντόφλες – τυχαίο... δε νομίζω!
• Μenefreghismo (προφ. Μενεφρενχίσμο): Ο υπεράνω, που έχει ως στάση ζωής να μην ασχολείται με κάτι που δεν τον αφορά. Τύπου «ασχολούμαι μόνο με μέν(ε)α».
• Qualunquismo (προφ. Κουαλουνκίσμο): Η συγκεκριμένη λέξη εκφράζει την αδιαφορία ως προς την πολιτική σαν στάση ζωής. Αν κάνεις κι εσύ το κο(υ)άλα απέναντι στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας, σίγουρα είναι μία έννοια που θα χρησιμοποιήσεις σίγουρα και δεν θα καταλάβει κανείς ότι απλά δεν είσαι πολιτικοποιημένο άτομο.
Trasecolare (προφ. Τραζεκολάρε): Η συγκεκριμένη λέξη είναι ρήμα και σημαίνει ότι μένω αποσβολωμένος και νοιώθω δέος μπροστά σε κάτι. Βάζω στοίχημα που πήγε το μυαλό σας...(κέρδισα έτσι;)
• Gattara (προφ. Γκατάρα): Είναι μία έκφραση που χαρακτηρίζει την γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της στις γάτες του δρόμου. Άλλοι σίγουρα θα το συνδυάσετε με το «κατάρα», εμείς προτιμάμε να κάνουμε εικόνα την Catwoman!
• Sputa Il Rospo (προφ. Σπούτα ιλ Ροσπο): Όταν κάποιος τα λέει έξω από τα δόντια και εκφράζει απευθείας ότι σκέφτεται. Από το συνδυασμό των 2 επαναλαμβανόμενων συμφώνων (σπ) που προσθέτουν ένταση στην εκφορά του λόγου, καλύτερα να μην το απευθύνετε προς κάποιον απευθείας – κρίμα να παρεξηγηθείτε αλά ιταλικά.
• Αpericena (προφ. Απερικένα): Το απογευματινό τσιμπολόγημα. Προτείνουμε να το συνδυάσετε με την έννοια του αυθεντικού ιταλικού aperitivo και δώστε στην καθημερινή «ατασθαλία» σας μία πιο σικ πινελιά.
Βasta (προφ. Μπάστα): Η κλασική λέξη που σημαίνει Αρκετά. Και μιας και είμαστε και λαός θερμόαιμος, τι μπάστα, τι μπάτσα!
queen.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου