Το “Mediterranea” μαζεύει θετικές κριτικές σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ενώ ήταν υποψήφια για το Μεγάλο Βραβείο της Εβδομάδας Κριτικών στο Φεστιβάλ των Καννών.
Το “Mediterranea” είναι η ιστορία δύο φίλων που ξεκινούν από την Μπουργκίνα Φάσο για να πάνε στην Ιταλία, μέσα σε αντίξοες συνθήκες που κορυφώνονται στο ναυάγιο του φουσκωτού τους. Όταν φτάνουν στην Καλαβρία, αυτό που τους περιμένει είναι ακόμα πιο αντίξοες συνθήκες και η ξενοφοβία των κατοίκων.
Η λεπτομέρεια που κάνει μοναδική την ταινία είναι ότι βασίζεται κατά 90% στην προσωπική εμπειρία του ενός πρωταγωνιστή και κατά 10% σε ιστορίες ανθρώπων που γνωρίζει ο ίδιος και ο σκηνοθέτης. Παρ’ όλα αυτά, η ταινία δεν είναι σκληρή. Είναι ρεαλιστική, χωρίς να γίνεται ωμή. Έχει αρκετό χιούμορ, παιχνιδιάρηδες χαρακτήρες και κάποια κοντινά μονοπλάνα στα οποία το βλέμμα των πρωταγωνιστών σε διαπερνά και λέει όλα αυτά που κανένας διάλογος δεν θα χωρούσε.
Είχα την τύχη όχι μόνο να την δω εχθές στο πλαίσιο του London Film Festival, αλλά και να παρευρεθώ μετά στo Q&A με τον σκηνοθέτη και τους δύο πρωταγωνιστές.
Η σημαντικότερη ερώτηση στο Q&A ήταν προς τον σκηνοθέτη της ταινίας, Jonas Carpignano, για το κατά πόσο θεωρεί ότι η κυβέρνηση Ρέντσι έχει βελτιώσει την κατάσταση ως προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ο Carpignano απάντησε ότι κάθε περιοχή της Ιταλίας είναι σχεδόν σαν μια διαφορετική χώρα, οπότε είναι δύσκολο να δώσει μια καθολική απάντηση. Η κατάσταση όμως καλυτερεύει, ο κόσμος μιλάει πλέον πιο ανοιχτά, αλλά τόνισε ότι αυτά που κάνουν οι πολιτικοί δεν μπορούν ούτε καν να φτάσουν αυτά που κάνουν οι απλοί άνθρωποι. Tο καλύτερο παράδειγμα για αυτό είναι ο πραγματικός χαρακτήρας της Mama Africa στην ταινία, μιας ηλικιωμένης λευκής Ιταλίδας που προσφέρει στους μετανάστες φαγητό και περίθαλψη.
stefivos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου