Το 1953 ένας μικροαπατεώνας διασχίζει τα χωριά της Σικελίας, υποσχόμενος στους αφελείς ότι θα τους βοηθήσει να γίνουν κινηματογραφικά αστέρια.«Ο άνθρωπος των αστεριών» είναι μεταφρασμένη στα ελληνικά, ως "The Star Maker" (αγγλικός τίτλος) όμως είναι ευρέως γνωστή, αυτή εδώ η ταινία του Giuseppe Tornatore, Ιταλού σκηνοθέτη του μαγευτικού και πολύ αγαπημένου "Cinema Paradiso" και των πολύ καλών "The Legend of 1900", "Malena", "A pure Formality".
Η υπόθεση της ταινίας:
Ο Τζο «Ντοτόρε» Μορέλι γυρνάει από χωριό σε χωριό με μια κάμερα κάνοντας δοκιμαστικά για στούντιο της Ρώμης. Όμως, ο «Ντοτόρε» είναι απατεώνας και χρεώνει κάτι λίγα για κάθε δοκιμαστικό υποσχόμενος καριέρα στο σινεμά. Μια από τις πελάτισσες, η Μπεάτα, θα τον ερωτευτεί και η κατάληξη θα είναι τραγική.
Στην χρυσή εποχή του κινηματογράφου, όλοι ονειρεύονται να γίνουν αστέρι. Ένας άντρας υπόσχεται να κάνει όλα τα όνειρα αληθινά…
Πάνω στο φαινομενικά απλό αυτό concept είναι βασισμένο το σενάριο, υπογεγραμμένο από τον Tornatore μαζί με τον Fabio Rinaudo.
Βρισκόμαστε λοιπόν στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όπου ο Τζόε Μορέλι, μικροαπατεώνας από τη Ρώμη, γυρίζει με το αυτοκίνητό του στην ύπαιθρο της Σικελίας και "χτυπάει" κορόιδα. Συγκεκριμένα απευθύνεται στους ανυποψίαστους και αγράμματους ανθρώπους του ιταλικού Νότου και τάζει λαμπρή καριέρα στο σινεμά παρουσιάζοντας εαυτόν ως εκπρόσωπος μεγάλων κινηματογραφικών στούντιο και παίρνοντας 1500 λιρέτες από τον καθένα για ένα δοκιμαστικό.
Ο Sergio Castellitto, σε ένα από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του, υποδύεται τον "Ντοτόρε" Μορέλι, τον πρωτευουσιάνο απατεωνίσκο, που δημιουργεί φρούδες ελπίδες και ψεύτικα όνειρα στους κατοίκους των φτωχογειτονιών της Σικελίας. Σε ανθρώπους που απλώς, αγαπούν το σινεμά και το μόνο που επιθυμούν είναι να λυτρωθούν από τη μιζέρια και την ανέχεια του Νότου. Κάτι που θα προσπαθήσουν να πετύχουν με οποιοδήποτε κόστος ονειροπολώντας τα μεγαλεία που τους υποσχέθηκε ο "Δόκτωρ Απάτη".
Είναι όμως (ο Μορέλι) καλοκάγαθος άνθρωπος και η κάμερά του μπορεί και βγάζει την ειλικρινή πλευρά των ανθρώπων, όπως για παράδειγμα τα τραύματα ενός στρατιώτη, τη διαμαρτυρία μιας γυναίκας που τη θεωρούσαν πόρνη, ενός αστυνομικού που λατρεύει την ποίηση...
Είναι η εποχή που το σινεμά ακμάζει μεν, αλλά το παραμερίζει κάπως η τηλεόραση. Ακόμη το φιλμ περιέχει βιογραφικά στοιχεία μιας και ο Τορνατόρε γεννήθηκε στη Σικελία, την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής παρουσιάζει έξοχα και με έντονη νοσταλγία ο σκηνοθέτης.
Η κωμικοδραματική ηθογραφία αναπτύσσεται έξοχα από τον Τορνατόρε, ενώ τόσο η υπέροχη μουσική του μετρ Ένιο Μορικόνε όσο και η πανέμορφη φωτογραφία του Ντάντε Σπινέτι προσδίδουν μεγαλύτερη αξία στην ταινία.
Ένα γλυκόπικρο φιλμ, αφιερωμένο στη μεγάλη αγάπη του σκηνοθέτη, το Σινεμά.
Στο αξέχαστο «Σινεμά ο Παράδεισος» ο Τορνατόρε ύμνησε το σινεμά, τον έρωτα και εν τέλει τη ζωή. Εδώ, κάνει το ίδιο, μόνο που ντύνει στο στόρι με τον δραματικό μανδύα της απόγνωσης, απόρροια του έρωτα της Μπεάτα προς το Μορέλι, με το σχετικά προβλέψιμο αλλά σε κάθε περίπτωση σκληρό, σπαρακτικό φινάλε..
Η ταινία κέρδισε πάρα πολλά βραβεία (ειδικά ιταλικά) με σημαντικότερο το ειδικό βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ ήταν υποψήφια και για Oscar καλύτερου ξενόγλωσσου φιλμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου