To νέο της
«παραμύθι» με τίτλο «Lazzaro Felice» της χάρισε το Βραβείο Σεναρίου στο 71ο
Φεστιβάλ Καννών. Λίγες μέρες πριν, η Ιταλίδα δημιουργός μας είχε μιλήσει για
τους μαέστρους του ιταλικού σινεμά που βρίσκονται μέσα στο μυαλό, στην ψυχή,
στην καρδιά και στο έργο της.
Βλέποντας τη
νέα ταινία της Αλίτσε Ρορβάκερ, τρίτη κατά σειρά, μετά το «Corpo Celeste» και
τα «Θαύματα» που το 2014 είχαν κερδίσει στις Κάννες το Μεγάλο Βραβείο της
Επιτροπής, είσαι σίγουρος πως η νεαρή σκηνοθέτης ξέρει πολύ καλά τις αναφορές
της και ακόμη καλύτερα να τις απλώνει πάνω σε ένα καμβά πάνω στο οποίον
ζωγραφίζει με την προσωπική της σφραγίδα ένα σινεμά που κινείται ανάμεσα στο
μύθο και το ρεαλισμό, ανάμεσα στην κοινωνική κριτική και την αγάπη για την
τέχνη.
Στο «Lazzaro
Felice» είναι το πνεύμα του Φελίνι και του Ντε Σίκα που στέκουν ψηλά, ενώ λίγο
πιο κάτω μια πιο ρεαλιστική εκδοχή των αδελφών Ταβιάνι στέλνει το σινεμά της
Ρορβάκερ στο σήμερα.
Alice
Rorwacher
«Φυσικά και
με έχουν επηρεάσει όλοι οι μεγάλοι μαέστροι του ιταλικού σινεμά. Αυτός είναι
και ο ρόλος τους. Οι σκηνοθέτες αλλά και οι ταινίες που αγαπώ είναι πλέον
κομμάτι του υποσυνείδητου μου, της ταυτότητάς μου με κάποιον τρόπο, οπότε
βρίσκονται πάντα μαζί μου, στα όνειρά μου αλλά και στην καθημερινότητά μου.
Επιστρέφω σε αυτούς από ένστικτο, δεν είναι μια συνειδητή επιλογή... Ο Ντε
Σίκα, ο Ντε Σέτα, ο Φελίνι, ο Παζολίνι, ο Ροσελίνι, οι Ταβιάνι, ο Ολμι
φυσικά... Αυτή η ταινία είναι η ιστορία της χώρας μου, μιας χώρας που ο καθένας
από αυτούς τους σπουδαίους δημιουργούς προσπάθησε με τη σειρά του να εξηγήσει
με το έργο του. Τόσο το γεωγραφικό, όσο και τον ανθρωπολογικό της χάρτη.»
Ολόκληρη η
συνέντευξη της Αλίτσε Ρορβάκερ θα δημοσιευτεί όταν το «Lazzaro Felice» θα βγει
στις αίθουσες από την Seven Films.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου