Ορλάντο,
Βιτόριο Εμανουέλε (Vittorio Emanuele Orlando, Παλέρμο 1860 – Ρώμη 1952). Ιταλός
πολιτικός, πρωθυπουργός της Ιταλίας (1917-19).
Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο
του Παλέρμο, όπου και διορίστηκε καθηγητής αστικού δικαίου, σε ηλικία 23 μόλις
χρόνων. Στη συνέχεια δίδαξε στα πανεπιστήμια της Μόντενα (1885-86), της
Μεσσήνης (1866-68) και της Ρώμης, ενώ παράλληλα επιδόθηκε σε ένα αξιόλογο
συγγραφικό έργο που αφορούσε κυρίως ζητήματα δημόσιας διοίκησης.
Το 1897
εξελέγη βουλευτής και στη συνέχεια διετέλεσε υπουργός Παιδείας και Δικαιοσύνης
στις κυβερνήσεις του Τζοβάνι Τζιολίτι (1903-5 και 1905-7) και του Αντόνιο
Σαλάντρα (1914-16) και υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Πάολο Μποζέλι
(1916-17). Υποστήριξε θερμά την είσοδο της Ιταλίας στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο στο
πλευρό των Συμμάχων. Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Μποζέλι, εξαιτίας της
συντριπτικής ήττας των ιταλικών στρατευμάτων από τους Αυστριακούς στο Καπορέτο
(1917), ανέλαβε πρωθυπουργός και κατόρθωσε να εμπνεύσει τους Ιταλούς, οι οποίοι
είχαν στη συνέχεια μια σειρά στρατιωτικών επιτυχιών. Με το τέλος του πολέμου,
πήρε μέρος στις συνδιασκέψεις του Παρισιού και των Βερσαλιών (1919), διαφώνησε
ωστόσο σοβαρά με τους Συμμάχους, απέτυχε να αποσπάσει ευνοϊκές εδαφικές
ρυθμίσεις για την Ιταλία και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία.
Τον Δεκέμβριο του 1919 εξελέγη πρόεδρος της Βουλής. Κλονισμένος από την εθνική
ήττα, προσανατολίστηκε προς το νεοσύστατο φασιστικό κόμμα του Μπενίτο
Μουσολίνι, διαφώνησε όμως μαζί του μετά τη δολοφονία του βουλευτή Τζάκομο
Ματεότι (1922) και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμά του (1925) και να
αποσυρθεί ακόμη και από τις ακαδημαϊκές του δραστηριότητες.
Επανεμφανίστηκε
στην πολιτική σκηνή μετά την πτώση των φασιστών, στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου
πολέμου, ως μέλος και πρόεδρος της προσωρινής Βουλής. Το 1946 έγινε μέλος και
πρόεδρος της Συντακτικής συνέλευσης, το 1948 εξελέγη γερουσιαστής και τον ίδιο
χρόνο έθεσε υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές, ηττήθηκε ωστόσο από τον
Λουίτζι Εϊνάουντι και πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα, αφήνοντας πίσω του, εκτός
από το πολιτικό, και πλούσιο συγγραφικό έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου