Ραφαέλε Καντονέ, ο «αδιάφθορος» στη μάχη κατά της διαφθοράς στην Ιταλία

Είναι ο «τσάρος» για την καταπολέμηση της διαφθοράς στην Ιταλία. Ο 51χρονος Ραφαέλε Καντονέ, διορίσθηκε στα τέλη του περασμένου έτους ως επικεφαλής της Εθνικής Αρχής για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς κι έκτοτε εργάζεται σκληρά για να κερδίσει αυτό το στοίχημα.
Το ίδιο δύσκολο στοίχημα που δίνει και ο δικός μας, Παναγιώτης Νικολούδης - ο «αδιάφθορος»  που κυνηγά  τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και τον παράνομο πλουτισμό. Της Σοφίας Δέδε.

Οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ιταλία αντιστοιχούν μόλις στο 1,4% του ΑΕΠ, λιγότερο από το μισό του μέσου όρου της ΕΕ. Και μία από τις βασικές αιτίες αυτής της επενδυτικής...ανομβρίας θεωρείται η εκτεταμμένη διαφθορά. Η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια όλες τις διαρθωτικές αδυναμίες των οικονομιών του ευρωπαϊκού Νότου, αναμοχλεύοντας και τα γνωστά στερεότυπα: Οι τίμιοι και εργατικοί «Βόρειοι»- Γερμανοί, Σκανδιναβοί και Ολλανδοί- που καλούνται να πληρώσουν για να στηρίξουν τους τεμπέληδες και ανέντιμους «Νότιους» της Μεσογείου- Ισπανούς, Ελληνες και Ιταλούς.

Ο Ραφαέλε Καντονέ καλείται να φέρει εις πέρας ένα Τιτάνιο έργο , με τη βοήθεια 300 υπαλλήλων. Σύμφωνα με το Reuters, άρχισε ήδη να «ξεσκονίζει» ύποπτες  επιχειρηματικές συμφωνίες που συνδέονται με την Εκθεση του Μιλάνου. Εχει ξεκινήσει έρευνες για το τεράστιο τεχνικό έργο της κατασκευής αντιπλημμυρικού φράγματος στη Βενετία που οδήγησε σε παραίτηση τον δήμαρχο της πόλης το περασμένο καλοκαίρι. Και τον περασμένο Δεκέμβριο η οικονομική αστυνομία της Ρώμης διέλυσε το «άντρο της διαφθοράς» στο συμβούλιο της πρωτεύουσας, όπου είχε παρεισφρύσει το οργανωμένο έγκλημα.

Η μαφία, ιδιαίτερα στη Σικελία, φαίνεται να έχει...οπισθοχωρήσει μπροστά στην επέλαση του Καντονέ και του επιτελείου του. Και παρά τις συνήθεις πολιτικές και γραφειοκρατικές «τρικλοποδιές» που επιχειρούν να του βάλουν, ο επικεφαλής της Εθνικής Αρχής για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς  στην Ιταλία έχει εξασφαλισμένη την ισχυρή υποστήριξη του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι. Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι αν αποτύχει, η Ιταλία θα οπισθοδρομήσει μια δεκαετία πίσω και οι κλυδωνισμοί στην ευρωζώνη θα ενταθούν, δυσχεραίνοντας τις προσπάθειες ανάκαμψης των οικονονομικά ασθενέστερων και διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου.