Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου
Αν θέλει κάποιος να καταλάβει τον πραγματικό λόγο που στην Ιταλία η υποστήριξη στο ευρώ βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα ανάμεσα στις χώρες της ευρωζώνης, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά σε ένα μικρό πινακάκι, που δείχνει πως η εισαγωγή του ευρώ κατέστρεψε την βιομηχανική παραγωγή της χώρας.
Η ιταλική βιομηχανία έχασε έδαφος και μάλιστα σημαντικό από τη στιγμή που «κλειδώθηκε» στην ίδια ισοτιμία με την ανταγωνιστικότερη γερμανική.
Η βιομηχανική παραγωγή στην Ιταλία από το 2000 μέχρι το 2015 υποχώρησε κατά 21%, στη Γαλλία 12%, ενώ στη Γερμανία αυξήθηκε κατά 25%, όπως φαίνεται και στο σχετικό πίνακα:
Πριν την εισαγωγή του ευρώ, οι διαφορές μεταξύ των χωρών αντισταθμίζονταν με τις νομισματικές υποτιμήσεις και η βιομηχανική παραγωγή εξελισσόταν με παρόμοιους ρυθμούς. Η λιρέτα έχανε έδαφος έναντι του μάρκου και η βιομηχανική παραγωγή της Ιταλίας είχε αντίστοιχο ρυθμό ανάπτυξης με της Γερμανίας.
Η ισορροπία διαταράχτηκε με την εισαγωγή του ευρώ, ενώ το χάσμα μεγάλωσε μετά την κρίση, λόγω της διαχείρισης η οποία αντικειμενικά ευνόησε τη Γερμανία.
Το πολιτικό αποτέλεσμα σήμερα είναι ότι λιγότεροι από τους μισούς Ιταλούς υποστηρίζουν το ευρώ και δεν αποκλείεται να υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις που θα ενισχύσουν το κόμμα των Πέντε Αστέρων το οποίο είχε υποστηρίξει την έξοδο από το ευρώ, εάν ο πρωθυπουργός Μάριο Ρέντσι χάσει το δημοψήφισμα που διεξάγεται το Δεκέμβριο.
Οι Ιταλοί έχασαν από το ευρώ και αντιδρούν, πολύ περισσότερο που η χώρα τους διαθέτει ιστορία πολύ επιτυχημένων εξαγωγικών επιδόσεων, είτε πρόκειται για βαριά βιομηχανία είτε για μόδα.
Η Ιταλία διαθέτει μια πολύ σημαντική βιομηχανική υποδομή και τεχνογνωσία, η οποία «πνίγεται» στο ευρώ που είναι πολύ ακριβό για τα ιταλικά δεδομένα, ενώ, αντιστρόφως, για τη Γερμανία το κοινό νόμισμα είναι φθηνότερο από ό,τι θα ήταν ένα εθνικό νόμισμα όπως το μάρκο.
Η έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ είναι πλέον ένα ενδεχόμενο που στοιχειώνει τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, καθώς ο κόμπος φτάνει στο χτένι σε μια περίοδο που η απογοήτευση από το ευρώ συμπίπτει με ένα κλίμα γενικότερης αντίδρασης της μεσαίας τάξης στην παγκοσμιοποίηση η οποία καταγράφηκε με το Brexit και την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ.
Βέβαια, ακόμα κι αν η επιστροφή στη λιρέτα μπορεί να συνδυάζεται με κάποια πλεονεκτήματα για μια χώρα όπως η Ιταλία, το γεγονός είναι ότι ένα τέτοιο βήμα έχει τεράστια κόστη μετάβασης και απροσδιόριστες συνέπειες σε πολλούς τομείς.
Ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία κατά την οποία η αβεβαιότητα διαρκώς ανεβαίνει και εκδηλώνονται όλο και περισσότερες γεωπολιτικές αντιθέσεις και συγκρούσεις, ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα μπορούσε να επιφέρει το ξήλωμα του ευρώ.
Είναι όμως ακριβώς σε ταραγμένους καιρούς που ο κόσμος πιέζεται και αναζητώντας διεξόδους καταφεύγει σε ακραίες λύσεις, παρά τα μεγάλα ρίσκα.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου