Όχι, δεν έχει τους φαντεζί παίκτες που έχει βγάλει κατά καιρούς η Βραζιλία. Ούτε έχει την «αλητεία» των Αργεντίνων. Κανένας παίκτης της δε θεωρείται ο καλύτερος του κόσμου. Αλλά για έναν συγκεκριμένο λόγο είναι η πιο έξυπνη, αν όχι η καλύτερη, ποδοσφαιρική σχολή του πλανήτη.
Η Ιταλία έχει εκατομμύρια φίλους και άλλους τόσους εχθρούς. Και οι δύο έχουν ένα κοινό: τη σέβονται απεριόριστα. Και πώς να γίνει αλλιώς όταν μιλάμε για μια παγκόσμια ποδοσφαιρική δύναμη με τέσσερα Μουντιάλ.
Στο Euro της Γαλλίας δεν πήγε ως φαβορί και δεν είναι υπέρ της τα προγνωστικά στο δύσκολο αγώνα με την Γερμανία. Ένας αποκλεισμός, όμως, δε θα τη ρίξει από τη θέση που της έχουν δώσει οι φίλαθλοι, ούτε μία πρόκριση θα την ανεβάσει. Είναι μια σταθερή αξία, η καλύτερη ευρωπαϊκή εθνική ομάδα. Η μόνη που μπορεί να κοντράρει τους υπερ-προβεβλημένους Βραζιλιάνους.
Η σχολή της Ιταλίας έχει προσφέρει, όσο κανένας άλλος στο ποδόσφαιρο, το μυαλό και την τακτική. Οι Ιταλοί έμαθαν τον υπόλοιπο κόσμο πως μπορείς να κερδίσεις ένα παιχνίδι αρχίζοντας από τα μετόπισθεν. Και ακόμη και σήμερα, όλοι οι προπονητές από αυτές τις θέσεις στήνουν τις ομάδες τους.
Η απίστευτη λογική, μια λογική που τηρούν ευλαβικά εδώ και δεκαετίες, στο στήσιμο μιας ομάδας είναι η τεράστια προσφορά τους στο χώρο του ποδοσφαίρου. Εχουν τους καλύτερους τερματοφύλακες του κόσμου, έχουν από τους καλύτερους αμυντικούς του κόσμου και έχουν ικανούς και αξιόλογους μέσους και επιθετικούς. Εχουν και ποδοσφαιρικό εγκέφαλο, όμως… Με ποδοσφαιρικό IQ μεγαλύτερο από όλους.
Ένα διάστημα, όταν και έχασαν τον προσανατολισμό τους, γέννησαν το «κατενάτσιο». Το κατενάτσιο ήταν η προέκταση της λογικής της ποδοσφαιρικής τους σχολής, όχι όμως αυτό για το οποίο πρέπει να τους ξέρει ο φίλαθλος. Ήρθε, υιοθετήθηκε αλλά έφυγε. Και ακόμη και σήμερα, ακούγεται. Αδίκως…
Δε χρειάζεται να αραδιάσουμε ένα σωρό αποτελέσματα και εμφανίσεις για να θυμηθούμε πως η Ιταλία δεν είναι το κατενάτσιο. Στο μυθικό Μουντιάλ της Ισπανίας το 1982, οι ατζούρι το κατέκτησαν πετώντας έξω τους Αργεντίνους, τους Βραζιλιάνους και τους Γερμανούς. Και στις τρεις υπερδυνάμεις μαζί έβαλαν οκτώ γκολ και δέχτηκαν τέσσερα.
Η πάλαι ποτέ ένδοξη ποδοσφαιρική Μέκκα ψάχνει την ταυτότητά της. Οι δεκαετίες του ’80 και του ’90 έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μαζί έχουν περάσει και οι πάρα πολλές επιτυχίες της ιταλικής σχολής και των ομάδων της.
Μιας σχολής που πρόσφερε κάτι μοναδικό στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Το μυαλό! Και αν κάποιος υποστηρίξει πως υπολείπεται από ποδοσφαιρικές αξίες, τότε γυρίστε λίγο πίσω στο χρόνο και αρχίστε να απαριθμείτε τους παικταράδες που έχει βγάλει το calcio. Σίγουρα η λίστα σας θα είναι μεγάλη…
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου