Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου

Τέσσερις οσκαρικές υποψηφιότητες για ένα ευαίσθητο και κομψό βισκοντικό δράμα πάνω στο τέλος της αθωότητας, την απελευθερωτική δύναμη της επιθυμίας και την αμφίσημη σχέση ζωής και τέχνης.

 

Από  τον Χρήστο Μήτση,  08/02/2018

Ένα πανέμορφο σκηνικό όπως ένα πολυτελές αρχοντικό ή μια μοντέρνα βίλα. Μια χούφτα πλουσίων και διασήμων όπως μια οικογένεια βιομηχάνων ή η παρέα μιας­ ροκ σταρ. Μια ξαφνική «ρωγμή» στη γυαλιστερή επιφάνεια του τακτοποιημένου κόσμου τους, όπως συμβαίνει στο οπερατικό «Είμαι ο Έρωτας» και το σέξι θρίλερ «Κάτω Από τον Ήλιο», και όλα όσα κρύβει στα βάθη του αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια.

Μιλάμε για το κινηματογραφικό σύμπαν του Λούκα Γκουαντανίνο, λάτρη του Βισκόντι, του Μπερτολούτσι και της απατηλής λάμψης της μπουρζουαζίας, της οποίας η κομφορμιστική ηθική έχει ορθωθεί πάνω σε θεμέλια καταπιεσμένων ενστίκτων και ανέκφραστων πόθων. Είναι ενδεικτικό πως, όπως δηλώνει ο ίδιος, το «Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου» ολοκληρώνει μια τριλογία ταινιών πάνω στην επιθυμία αλλά και τη ζήλια, τη μεταμέλεια, την κτητικότητα και το τίμημα της προσωπικής απελευθέρωσης. Κι εδώ το σκηνικό είναι ένα ειδυλλιακό τοπίο, η καλοκαιρινή εξοχή της Λομβαρδίας, σε μια έπαυλη της οποίας περνάει τις διακοπές του ο 17χρονος Έντζο μαζί με τη μεταφράστρια μητέρα του και τον καθηγητή ελληνορωμαϊκής Ιστορίας πατέρα του. Ως φιλοξενούμενος του τελευταίου, καταφθάνει εκεί ο Όλιβερ, ένας νεαρός Αμερικανός που κάνει την πρακτική του. Γρήγορα­ θα γοητεύσει τον αναποφάσιστο πάνω στη σεξουαλικότητά του Έντζο, ο οποίος, αν και φλερτάρει με τη συνομήλική Μάρτζια, αποφασίζει να αποκαλύψει τις αληθινές διαθέσεις του στον Όλιβερ.

 

Το πρώτο μυθιστόρημα του Αντρέ Άσιμαν συνάρπασε τον βετεράνο σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι («Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ», «Τα Απομεινάρια Μιας Μέρας»), ο οποίος­ το διασκεύασε σεναριακά με τρυφερή επιδεξιότητα και παρέδωσε­ στον Γκουαντανίνο ένα κομψοτέχνημα «εσωτερικής» πλοκής, το οποίο μετατρέπει την ψυχολογική περιπέτεια του νεαρού ήρωα σε αληθινό συναισθηματικό θρίλερ. Τόσο το μυθιστόρημα, επηρεασμένο από τον Μαρσέλ Προυστ στον οποίο έχει ειδικευτεί ο Άσιμαν ως καθηγητής λογοτεχνίας, όσο και η υπνωτιστικού τέμπο αφήγηση του Γκουαντανίνο εξελίσσουν αργά τη σεξουαλική αφύπνιση του Έντζο, ενώ σχολιάζουν πολυεπίπεδα τη σχέση της επιθυμίας και του χρόνου.

Του χρόνου ο οποίος, ως μνήμη, Ιστορία ή καλλιτεχνική κατάθεση (όλα αυτά «περικυκλώνουν» τους καθοδηγούμενους από τον πόθο χαρακτήρες), διαμορφώνει καθοριστικά την έκφραση της ανθρώπινης ανάγκης. Τέσσερις φορές υποψήφιο για Όσκαρ (ταινία, σενάριο, α΄ αντρικός ρόλος, τραγούδι), το κομψό, αν και αρκετά αυτάρεσκο και αχρείαστα μελό στην κορύφωσή του (η σκηνή με τον πατέρα) «Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου» περιγράφει συγκινητικά πώς η παράδοση στο πάθος σημαίνει και το τέλος της αθωότητας, πώς τα «ακατέργαστα» προσωπικά μας ένστικτα μετατρέπονται σε συντεταγμένη γραμματική του ωραίου (τα γεμάτα ερωτισμό αρχαία γλυπτά) και πώς ο έρωτας αποτελεί την πλέον­ επώδυνη όσο και απελευθερωτική εμπειρία.

Ιταλία-Γαλλία, 2017

Διάρκεια: 132΄

Διανομή: Feelgood Entertainment

* Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου.

http://www.musiccorner.gr/idame-ke-scholiazoume-na-me-fonazis-me-to-onoma-sou-146772/