Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Διευρύνεται η διείσδυση ιταλικών μονοπωλίων

Νέες επενδυτικές ευκαιρίες για τα ιταλικά μονοπώλια στην Αφρική, με ή χωρίς την «ομπρέλα» προστασίας της ΕΕ, προσπαθεί να εξασφαλίσει, «με νύχια και με δόντια», η κυβέρνηση του Ιταλού πρωθυπουργού,Ματέο Ρέντσι.
Από την «οικογενειακή» φωτογραφία της πρόσφατης ιταλοαφρικανικής διυπουργικής Συνδιάσκεψης στη Ρώμη...
Από την «οικογενειακή» φωτογραφία της πρόσφατης ιταλοαφρικανικής διυπουργικής Συνδιάσκεψης στη Ρώμη...


Η διυπουργική συνδιάσκεψη Ιταλίας - Αφρικήςπου πραγματοποιήθηκε στις 18 Μάη στο ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών στη Ρώμη με τη συμμετοχή Ιταλών υπουργών, υψηλόβαθμων στελεχών της Αφρικανικής Ενωσης και δεκάδων αξιωματούχων από τουλάχιστον 50 αφρικανικές χώρες μολονότι θεωρήθηκε «ιστορικής σημασίας» δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια της κυβέρνησης Ρέντσι για ενίσχυση της δράσης ιταλικών επιχειρήσεων στην Αφρική.

Τον Οκτώβρη του 2014, δηλαδή οκτώ μήνες μετά την ανάληψη των πρωθυπουργικών καθηκόντων του, ο Ματέο Ρέντσι πραγματοποίησε την πρώτηΙταλοαφρικανική Συνδιάσκεψη για την Ενέργεια με βασικό τότε στόχο τη «βιώσιμη ανάπτυξη στο μέλλον» και την περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων και επενδύσεων της Ιταλίας στην Αφρική.

Στη συνέχεια, τον Ιούλη του 2014, ο Ρέντσι, έχοντας στο πλευρό του τον διευθύνοντα σύμβουλο της ιταλικής ενεργειακής πολυεθνικής ΕΝΙ, Κλαούντιο Ντεσκάλτζι, έκανε περιοδεία στην Αφρική, μεταβαίνοντας σε χώρες όπως η Μοζαμβίκη, η Αγκόλα και το Κονγκό (με πρωτεύουσα την Μπραζαβίλ), σπρώχνοντας με αρκετή επιτυχία τα εκεί συμφέροντα ιταλικών μονοπωλιακών ομίλων.

Και προ ημερών, όταν συγκάλεσε στο ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών την διυπουργική συνάντηση Ιταλίας - Αφρικής, δεν έκρυψε τις φιλοδοξίες για τις μελλοντικές μπίζνες των ιταλικών μονοπωλίων στη συγκεκριμένη ήπειρο, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Η Αφρική είναι ευκαιρία όχι απειλή... Η Ιταλία δεν νοσταλγεί το παρελθόν....αλλά ενδιαφέρεται για το μέλλον. Ενα μέλλον όπου η Αφρική δεν θα προβάλλει ως η μεγαλύτερη απειλή, όπως λένε κάποιοι δημαγωγοί, αλλά ως η μεγαλύτερη ευκαιρία». Ο Ρέντσι άδραξε επιπλέον την ευκαιρία για να ασκήσει κριτική για το μείγμα διαχείρισης στην ΕΕ (τον τρόπο διεξόδου από την κρίση, που έτσι και αλλιώς πληρώνουν οι εργαζόμενοι για να ξελασπώνει το κεφάλαιο), προβάλλοντας τις αξιώσεις της ιταλικής αστικής τάξης και τη λεγόμενη «αλλαγή ρότας» και «αλλαγή της οικονομικής ατζέντας της ΕΕ», σημειώνοντας: «Η Ευρώπη είναι ο κύριος γείτονας της Αφρικής και η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει την οικονομική ατζέντα όπως και την προσέγγιση της μετανάστευσης...».

Ανέβασε πιο ψηλά τον πήχη του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών της Ιταλίας με αφρικανικές χώρες, λέγοντας πως η Ιταλία θα πρέπει «να κάνει περισσότερα για την Αφρική από οικονομική άποψη... γιατί 38 δισ. ευρώ εμπορικών συναλλαγών με αφρικανικές χώρες είναι πολύ λίγα...». Η Ευρώπη διέρχεται μία «πολύ μεγάλη κρίση που δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά και δημογραφική», είπε με νόημα, διακρίνοντας νέο φθηνό εργατικό δυναμικό για τις σημερινές και τις μελλοντικές μπίζνες των ιταλικών μονοπωλίων στην Αφρική.

Αφρικανικές λύσεις απέναντι στη Ρωσία
Οπως σημείωναν πρόσφατα οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», ο πρωθυπουργός Ρέντσι από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του έθεσε ως προτεραιότητα της εξωτερικής οικονομικής πολιτικής την ενίσχυση των σχέσεων και των δραστηριοτήτων ιταλικών μονοπωλίων στην Αφρική, δίνοντας πρώτα από όλα έμφαση στον τομέα της Ενέργειας. «Η Ιταλία του Ρέντσι βάζει πλώρη για την Αφρική ως εναλλακτική απέναντι στο ρωσικό φυσικό αέριο», τόνιζε ήδη από τον Δεκέμβρη του 2014 ο αρθρογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», Τζέιμς Πολίτι, σημειώνοντας ότι αμέσως μόλις ανακοίνωσε ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, την ακύρωση των σχεδίων για την κατασκευή του λεγόμενου αγωγού φυσικού αερίου «South Stream», εκείνος βρισκόταν στο Αλγέρι, δηλώνοντας: «Στο μέλλον, το ζήτημα της Ενέργειας θα τεθεί ακόμη πιο έντονα στην κατεύθυνση Νότου - Βορρά... Συνεπώς, η σχέση με τις αφρικανικές χώρες θα είναι πολύ σημαντική».

O «έρωτας» του Ρέντσι με την Αφρική δεν είναι ανεξήγητος, αλλά μάλλον αποτέλεσμα ανάγκης. Ως γνωστόν, η Ιταλία εισάγει περίπου το 90% του φυσικού αερίου που χρειάζεται, εκ του οποίου το 46% προέρχεται από τη Ρωσία. Ενα άλλο 34% προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική, τη Βόρεια Ευρώπη και το Κατάρ.

Η ΕΝΙ, ιταλικός ενεργειακός κολοσσός, σημειώνουν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» έχει βάλει ένα τεράστιο στοίχημα στην Αφρική, τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη σημαντικού, μεγάλου κοιτάσματος έξω από τις ακτές της Μοζαμβίκης, και αργότερα, ανοικτά των αιγυπτιακών ακτών με την περσινή ανακάλυψη του τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου ΖΟΡ. Βεβαίως, δεν πρέπει κανείς να βλέπει αυτήν την υπόθεση μόνον ως ανάγκη κάλυψης των ενεργειακών αναγκών της Ιταλίας, αλλά και ως κερδοφόρες μπίζνες π.χ. της ΕΝΙ και όχι μόνο.

Διασκέψεις για μπίζνες
Γεγονός είναι πάντως πως και τότε και σήμερα, οι μεγάλες «ειδήσεις» δεν βγήκαν από τις εργασίες των ιταλοαφρικανικών συναντήσεων, ούτε από τις ανακοινώσεις, τις ομιλίες ή τις διακηρύξεις που ακολούθησαν. Τα πραγματικά αποτελέσματα αυτών των πρωτοβουλιών καταγράφηκαν αργότερα, στα συμβόλαια μεγάλων ιταλικών ομίλων και εταιρειών που κλείστηκαν με κυβερνήσεις αφρικανικών χωρών και την ανάληψη μεγάλων έργων υποδομής, μεταφορών, υπηρεσιών από ιταλικά μονοπώλια.

Οπως φαίνεται, η κυβέρνηση Ρέντσι, για λογαριασμό της ιταλικής αστικής τάξης μπαίνει στα γεμάτα στον αυξημένο ανταγωνισμό που έχει ενταθεί την τελευταία 25ετία στην Αφρική κυρίως από μονοπώλια της Κίνας, της Βραζιλίας, της Τουρκίας, της Ρωσίας και της Γερμανίας. Και αυτός παίρνει υπόψιν του τις προβλέψεις που υπάρχουν ότι η Αφρική αναμένεται μέσα στην επόμενη 15ετία να αναδειχθεί σε μία ενδιαφέρουσα, νέα αγορά, με σημαντικές δυνατότητες ανάπτυξης, πληθυσμό περίπου 1,7 δισεκατ. ανθρώπων έως το 2030, εκ των οποίων ένα μεγάλο ποσοστό προβλέπεται πως θα αφορά νέους, με περισσότερα επαγγελματικά προσόντα από ό,τι στο παρελθόν στη «μαύρη ήπειρο».

Συνεπώς, εκδηλώσεις όπως η διυπουργική συνδιάσκεψη Ιταλίας - χωρών της Αφρικής που έγινε μεσοβδόμαδα στο ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών λειτουργούν περισσότερο ως προετοιμασία του εδάφους, με στόχο την προώθηση και ευόδωση στόχων και το κλείσιμο μελλοντικών συνεργασιών σε έργα - μποναμά για τα κάθε λογής μονοπώλια... Πράγμα που διαπιστώνει κανείς παρατηρώντας τις αφρικανικές επιχειρηματικές δραστηριότητες κορυφαίων ιταλικών μονοπωλίων, μέσα στα τελευταία χρόνια, όπως η ΕΝΙ και η μικρότερη θυγατρική της πετρελαϊκή εταιρεία «Saipem», oι ιταλικές κορυφαίες κατασκευαστικές εταιρίες «Salini Impregilo», «Astaldi» και «Rizzani», η μεγάλη βιομηχανία αεροναυπηγικής και άμυνας FINMECCANICA και ο τραπεζικός όμιλος UNICREDIT...

Ευρωομόλογα και ειδικά ταμεία για την Αφρική
Παράλληλα, η κυβέρνηση Ρέντσι προσπάθησε και προσπαθεί έως σήμερα, να κεφαλαιοποιήσει ακόμη και τις αυξημένες μεταναστευτικές ροές των τελευταίων ετών από την Αφρική προς τη Νότια Ευρώπη. Στα μέσα του περασμένου Απρίλη προκάλεσε την ΕΕ (και δη τη Γερμανία) να αξιοποιήσει το Μεταναστευτικό «πιο δημιουργικά», προτείνοντας αφενός την έκδοση «ευρωομολόγων για την Αφρική», ώστε να βοηθηθούν οι χώρες της να επενδύσουν στην ανάπτυξη και αφετέρου τη δημιουργία ενός Ειδικού Ταμείου που θα χρηματοδοτήσει κρατικές επενδύσεις κυρίως στην Βόρεια Αφρική, ώστε, υποτίθεται, να μειωθούν η ανεργία και η μετανάστευση.

Σε αντάλλαγμα, οι χώρες από τις οποίες προέρχονται και περνούν οι μετανάστες θα πρέπει να εγγυηθούν πολύ πιο αυστηρούς και αποδοτικούς ελέγχους στα σύνορά τους. Ετσι, σύμφωνα με τις προτάσεις Ρέντσι, τα άτομα που δεν δικαιούνται άσυλο «δεν θα πρέπει» να φτάνουν στην Ευρώπη, εκτός από ένα μικρό ποσοστό οικονομικών μεταναστών, που θα μπορεί να απορροφηθεί από την ευρωπαϊκή αγορά εργασίας... Μάλιστα, ο Ρέντσι προκάλεσε την ηγεσία της ΕΕ και δη της Γερμανίας να απαντήσουν στις προτάσεις του, δηλώνοντας χαρακτηριστικά στις 17 Απρίλη στο κρατικό τηλεοπτικό σταθμό «Ράι 1»:«Προσωπικά θεωρώ ότι η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό (σ.σ. των μεταναστευτικών ροών) και να αναλάβει τη σχετική ευθύνη. Εμείς προτείναμε τα ευρωομόλογα. Η απάντηση του Γιούνκερ είναι καλή. Αν η Μέρκελ, αν οι Γερμανοί έχουν διαφορετικές λύσεις ας μας το πούνε.Εμείς δεν εμμένουμε σε ένα ή σε άλλο μέσο χρηματοδότησης, αλλά αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές είναι ότι το πρόβλημα αυτό πρέπει να το λύσει η Ευρώπη. Να το λύσουμε όλοι μαζί. Η Ιταλία επέστρεψε και συγκαταλέγεται σε όσους κάνουν προτάσεις και βρίσκουν λύσεις. Οχι σε εκείνος που φωνασκούν».




,  Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
Rizospastis.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου