Σε μια γειτονική μας χώρα, οι κάτοικοι παραδοσιακά συνηθίζουν να βουτάνε τα μπισκοτάκια τους σε ένα γλυκό κρασί και όχι στον καφέ, όπως κάνουμε στην Ελλάδα. Η χώρα λέγεται Ιταλία και το κρασί για το οποίο μιλάμε είναι το Vin Santo!
Μετά το γεύμα, δεν υπάρχει κάτι πιο ικανοποιητικό για τους Ιταλούς από ένα ποτηράκι γλυκό κρασίVin Santo με 2 μπισκοτάκια αμυγδάλου. Τα σκληρά μπισκότα μαλακώνουν και γλυκαίνουν αμέσως μόλις βυθιστούν στο γλυκό κρασί. Η γεύση τους όμως δεν γίνεται υπερβολικά γλυκιά…. Έχουν απλά μια γλυκιά νότα. Και ένα εσπρεσάκι στη συνέχεια έρχεται να συμπληρώσει την ευδαιμονία του ουρανίσκου! Η γευστική ισορροπία είναι άψογη, αρκεί να μην κάνετε το λάθος μετά να βουτήξετε και άλλα μπισκότα στον καφέ.
Οπότε αν μετά το φαγητό θέλετε να πάρετε ένα από τα παραδοσιακά μπισκοτάκια που θα βγουν στο τραπέζι και να τα βουτήξετε στο καφέ, σκεφτείτε πόσους κανόνες ιταλικής γαστρονομίας θα παραβιάσετε:
1) Οι Ιταλοί δεν τρώνε ποτέ μετά τον καφέ. Θεωρούν ότι ο καφές καθαρίζει τον ουρανίσκο και τον πίνουν ως χωνευτικό.
2) Τα ψίχουλα του μπισκότου θα αλλάξουν την υφή του καφέ
3) Θα πρέπει να πιείτε καπουτσίνο μετά τις 10 το πρωί, κάτι που δεν συνηθίζεται (αλλιώς πως θα μπορέσετε να βουτήξετε τα μπισκότα στον καφέ εσπρέσο;)
Βουτήξτε και μετρήστε ως το πέντε για βέλτιστη γεύση
Τα μπισκότα αμυγδάλου και το Vin Santo είναι φτιαγμένα το ένα για το άλλο. Δεν μπορείς να φας αυτά τα μπισκότα μόνα τους γιατί είναι πολύ σκληρά. Οι γεύσεις και των δυο δένουν άψογα. Μάλιστα οι Ιταλοί λένε ότι η καλύτερη γουλιά Vin Santo είναι η τελευταία, που έχει μέσα και όλα τα ψιχουλάκια από τα μπισκότα!
Τα παραδοσιακά, τραγανά μπισκότα αμυγδάλου έχουν την καταγωγή τους στην Ιταλία. Επειδή είναι πολύ σκληρά μπορούν να αποθηκευτούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και γι’ αυτό έγιναν το αγαπημένο γλυκό των ταξιδιωτών , των στρατιωτών και των ναυτικών.
Ο Πλινίος ο Πρεσβύτερος, καυχιόταν μάλιστα ότι μπορούν να διατηρηθούν προς βρώση για αιώνες! Ήταν συνηθισμένο φαγητό στις προμήθειες που κουβαλούσαν μαζί τους οι Ρωμαίοι Λεγεωνάριοι και ακόμα, λέγεται ότι τα κουβαλούσε μαζί του και ο Χριστόφορος Κολόμβος στα ταξίδια του.
Τα συγκεκριμένα μπισκότα στην Τοσκάνη λέγονται cantucci ή cantuccini και με αυτό το όνομα είναι γνωστά παγκοσμίως. Στη Φλωρεντία, Biscotti di Prato, επειδή η πιο διάσημη εκδοχή του μπισκότου αυτού προέρχεται από το ιστορικο αρτοποιείο Mattei στο Prato, που ιδρύθηκε το 1858.
Η πρώτη τεκμηριωμένη συνταγή για το μπισκότο αμυγδάλου είναι ένα χειρόγραφο αιώνων, που σήμερα διατηρείται στο Prato και βρέθηκε από το μελετητή του δέκατου όγδοου αιώνα Amadio Baldanzi. Σε αυτό το έγγραφο, τα μπισκότα αμυγδάλου ονομάζονται Μπισκότα της Γένοβας.
Τα Biscotti di Prato του Mattei, είναι πλούσια, με αυγά, αμύγδαλα και κουκουναρόσπορο, χωρίς τεχνητά αρώματα, συνταγή που υπάρχει στο The Science of Cooking and the Art of Eating Well (1891).
Επειδή ψήνονται δυο φορές (γι΄αυτό άλλωστε λέγονται biscotti που σημαίνει στα Λατινικά διπλοψημένα-“twice-baked”) είναι το ιδανικό μπισκότο για βούτηγμα… Όχι όμως στον καφέ αλλά στο Vin Santo.
Πηγή: Italian Food Rules, Ann Reavis και krasiagr.com
Επιμέλεια: Άννα Ποδάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου