Νάπολη & Πομπηία: Tο απόλυτο ταξίδι στο χρόνο

Οι πρώτες πληροφορίες φίλων για τη Νάπολη ήταν ανησυχητικές και θύμιζαν τηλεοπτικά δελτία των οκτώ.

Μιχάλης Πιτένης - 20.09.2010

Οι πρώτες πληροφορίες φίλων για τη Νάπολη ήταν ανησυχητικές και θύμιζαν τηλεοπτικά δελτία των οκτώ: η πόλη είναι γεμάτη συμμορίες από πιτσιρίκια, ή και μεγαλύτερους, που όταν δουν τουρίστα δεν του αφήνουν τίποτα (λεφτά, τσάντες, φωτογραφικές μηχανές και οτιδήποτε άλλο τους γυαλίσει). Ευτυχώς πρόκειται για έναν ακόμη αστικό μύθο – οι Ναπολιτάνοι είναι πάρα πολλοί (η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Ιταλίας), αλλά εντυπωσιακά φιλικοί με τους ξένους. Κατά τα άλλα, η πόλη χαρακτηρίζεται από τις διαδοχικές περιόδους (από την αρχαία ελληνική Νεάπολη στη ρωμαϊκή, τη μεσαιωνική, τη σύγχρονη) και περιλαμβάνεται στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Μια παραλιακή διαδρομή από τη Riviera di Chiaia προς το νέο κάστρο (Castel Nuovo) περιλαμβάνει σημαντικά ναπολιτάνικα μνημεία, όπως το βασιλικό Παλάτι (Palazzo Reale), το παλιό Κάστρο με το περίεργο όνομα (Castel del Ovo - Κάστρο του Αυγού), την Piazza del Plebiscito με την κυκλική νεοκλασική Βασιλική του Αγίου Φραγκίσκου. Απαραίτητο το πέρασμα από το Θέατρο San Carlo, το παλιότερο λυρικό θέατρο της Ευρώπης, από το 1737 (ρωτήστε για τις ώρες των ξεναγήσεων στο κτίριο με την εντυπωσιακή αίθουσα και τα εξαώροφα θεωρεία).

Ανηφορίζοντας προς την περιοχή του Αρχαιολογικού Μουσείου, διασχίζουμε το ιστορικό κέντρο με τους πολύ στενούς δρόμους (μη διανοηθείτε να κυκλοφορήσετε με αυτοκίνητο, εκτός εάν έχετε Smart). Το εντυπωσιακό κόκκινο στα κτίρια –αναφορά στο κυρίαρχο χρώμα της γειτονικής Πομπηίας– μπλέκεται με τις απλωμένες μπουγάδες και νομίζεις ότι είναι έργα κάποιων ανώνυμων καλλιτεχνών της arte povera. Μια στάση στην πλατεία Μπελίνι – με τα καταπληκτικά νεανικά καφέ και μπαρ, με υπολείμματα από αρχαία ελληνικά τείχη και κυρίως με ζωντανό αλλά ήρεμο κόσμο. Εκεί κοντά είναι και οι προσβάσεις στα υπόγεια λείψανα της ελληνορωμαϊκής πόλης, με βασική είσοδο από το περιστύλιο της εκκλησίας San Lorenzo Maggiore, αλλά το δυνατό σημείο είναι η είσοδος στο ρωμαϊκό θέατρο από μια καταπακτή κάτω από το συρόμενο κρεβάτι ενός σπιτιού.

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο κυριαρχούν τα γλυπτά, τα ψηφιδωτά και οι τοιχογραφίες από την Πομπηία και άλλες πόλεις που καταστράφηκαν από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. Εκπληκτικά έργα με αρχιτεκτονικά και σκηνογραφικά σχέδια, με μυθολογικά θέματα και με χρωματολόγιο μοναδικό στην παγκόσμια ζωγραφική. Σε απομονωμένο χώρο του μουσείου τα ερωτικά έργα από την Πομπηία προκαλούν συνωστισμό και εντυπωσιάζουν για την τολμηρότητα, αλλά μερικά και για την καλπάζουσα φαντασία τους.

Στη συνέχεια, και μετά από δέκα λεπτά περπάτημα, θα βρεθείτε οπωσδήποτε στο νέο μουσείο σύγχρονης τέχνης, το Madre, όπου μια ιδιοφυής αρχιτεκτονική παρέμβαση του διάσημου Πορτογάλου Alvaro Siza μετέτρεψε ένα παλιό Palazzo σε μνημείο μοντερνισμού. Μια συλλογή-έκπληξη με Γιάννη Κουνέλη, Mario Merz, Dan Flavin, το πρώτο έργο του Richard Long και το συγκλονιστικό έργο «Σκοτεινός αδελφός» του Anish Kapoor. Εάν μετά από όλα αυτά αντέχετε ακόμη κι έχετε επιθυμήσει λίγο Ελ Γκρέκο, μπορείτε να ανηφορίσετε  στο λόφο του Capodimonte. Στην ομώνυμη πινακοθήκη υπάρχουν μερικά αριστουργήματα του Caravaggio, του Brueghel, του Ticiano, του Mantegna, δύο έργα του Ελ Γκρέκο από την ιταλική περίοδο και αρκετά ακόμη.

Η επίσκεψη στην Πομπηία καλύτερα να γίνει με τρένο, στη διαδρομή θα δείτε την άλλη Νάπολη, μερικά από τα απίστευτα προάστια που έχουν δημιουργηθεί εδώ, όπως και γύρω από τις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις. Πλησιάζοντας σε αγριεύει λίγο η σκέψη ότι η πόλη και οι 25.000 κάτοικοί της θάφτηκαν κάτω από τη στάχτη μετά την έκρηξη του Βεζούβιου, κι όλο και ρίχνεις ματιές προς το βουνό μην κάνει καμιά πλάκα. Όταν όμως μπεις στον αρχαιολογικό χώρο, σοκ και δέος: βρίσκεσαι μπροστά στη μοναδική πόλη στον κόσμο που έχει μείνει αμετάβλητη από τη ρωμαϊκή εποχή, και μάλιστα όχι μόνο τα μεγάλα δημόσια κτίρια αλλά και οι δρόμοι, οι κατοικίες, τα μαγαζιά μέχρι και τα μπουρδέλα (Lupanares, για τους γνωρίζοντες). Από τα μεγάλα κτίρια ξεχωρίζουν το Θέατρο και το Ωδείο, του 2ου και 1ου αιώνα π.Χ. αντίστοιχα, με εξαιρετική ακουστική κι ένα εντυπωσιακό περιστύλιο που λειτουργούσε ως φουαγιέ αλλά, όταν τα θεάματα αγρίεψαν, μετατράπηκε σε αποδυτήρια των μονομάχων. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει την Πομπηία είναι οι σωζόμενες κατοικίες, όπου κυριαρχούν τα υπολείμματα συγκλονιστικών τοιχογραφιών και τα ιδιοφυή αρχαιοελληνικού τύπου περιστύλια. Θα πρέπει οπωσδήποτε να περιλάβετε στη διαδρομή το σπίτι του Φαύνου (το μεγαλύτερο της πόλης), την έπαυλη των Μυστηρίων με τις σωζόμενες τοιχογραφίες πιθανόν μιας μύησης στη λατρεία του Διονύσου, το σπίτι των Vettii (ίσως το πιο όμορφο κτίριο της Πομπηίας) και αρκετά ακόμη που θα έχετε επιλέξει από πριν – το σύνολο είναι τεράστιο και η επίσκεψη χρειάζεται προετοιμασία, για να μη χαθείτε. Επίσης πηγαίντε σε μη τουριστική περίοδο, γιατί αλλιώς τα χιλιάδες γκρουπ τουριστών δημιουργούν συνθήκες πεζόδρομου στο Γκαζοχώρι τα καλοκαιρινά σαββατόβραδα. 

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:

http://www.athinorama.gr/cinema/movie/perfetti_sconosciuti-10057199.html