Gaetano Bresci, Πράτο, 11 Νοεμβρίου 1869 – Ίζολα ντι
Σάντο Στέφανο, 22 Μαϊου 1901)
ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ιταλός αναρχικός και βασιλοκτόνος. Γεννήθηκε στην
κεντρική Ιταλία, στο Prato της Τοσκάνης. Πολύ νέος μετανάστευσε στις Η.Π.Α. και
εγκαταστάθηκε στο Πάτερσον (Patterson) της Νέας Υερσέης (New Jersey), γνωστό
για την εκεί πολυάριθμη κοινότητα Ιταλών αναρχικών μεταναστών, όπου νυμφεύθηκε
και απέκτησε μία θυγατέρα.
Εργάστηκε με πολύ μικρό μισθό σε εργοστάσιο υφαντουργίας
(όπου, σύμφωνα με την Έμμα Γκόλντμαν, στο βιβλίο της «Living My Life», 1931,
διακρίθηκε ιδιαίτερα για την ευσυνειδησία του), εντάχθηκε στο εκεί εργατικό
συνδικάτο και άσκησε συνδικαλιστική δράση, προσχώρησε στον Αναρχισμό και ίδρυσε
μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του την ιταλόφωνη επιθεώρηση «Το Κοινωνικό Ζήτημα»
(«La Questione Sociale»), στην οποία έκανε τακτικές εβδομαδιαίες οικονομικές ειφορές
παρά τα πενιχρά οικονομικά του. Αφιερώνοντας όλον τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο
του στην δουλειά για την επιθεώρηση, αλλά και στην διανομή προπαγανδιστικού
υλικού, απέκτησε πολύ γρήγορα τον θαυμασμό και την μεγάλη εκτίμηση όλων των
συντρόφων του.
Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ
Το 1898 σφαγιάστηκαν στο Μιλάνο από τον στρατό
περισσότεροι από εκατό άοπλοι εργάτες και εργάτριες που διαδήλωναν κατά της
ακρίβειας κατευθυνόμενοι προς τα ανάκτορα και, όταν αμέσως μετά ο βασιλιάς
Ουμβέρτος ο Α (ο επονομαζόμενος «Καλός», 14 Mαρτίου 1844 - 29 Ιουλίου 1900)
επαίνεσε τον επικεφαλής του στρατού ως «γενναιότατο υπερσπιστή της βασιλικής
κατοικίας», ο Μπρέσι πήρε την απόφαση να εκδικηθεί τον άδικο θάνατό τους
(σύμφωνα μάλιστα με μαρτυρία του γνωστού ζωγράφου Bresci Thompson, του οποίου ο
πατέρας γνώριζε τον Μπρέσι, στους νεκρούς συμπεριλαμβανόταν και η αδελφή του,
στην οποία έστελνε κατά καιρούς εμβάσματα από την Αμερική).
Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΟΥΜΒΕΡΤΟΥ
Αφού εξασφάλισε τα χρήματα για το εισητήριό του ζητώντας
να του επιστραφεί ένα δάνειο 150 δολλαρίων που είχε κάνει στην επιθεώρηση «Το
Κοινωνικό Ζήτημα» (δίχως όμως ν’ αποκαλύψει σε κανένα την απόφασή του,
αντέχοντας ακόμη και ότι οι ίδιοι οι σύντροφοί του τον αντιμετώπισαν τότε ως
έναν ασυνείδητο και φιλοχρήματο παλιάνθρωπο), επέστρεψε το 1900 στην Ιταλία και
στις 29 Ιουλίου στην Μόντσα (Monza), στάθηκε με θαυμαστή γενναιότητα απέναντι
στον Ουμβέρτο και τον σκότωσε, πυροβολώντας τον τέσσερις φορές με το
αμερικανικό ρεβόλβερ του.
Ο βασιλοκτόνος πιάστηκε επί τόπου, κακοποιήθηκε,
κλείστηκε στις φυλακές και σε λίγο οδηγήθηκε σε δίκη, όπου τον υπερασπίστηκε ο
αναρχικός δικηγόρος Μερλίνο (Francesco Saverio Merlino, 1856 - 1930), ενώ όταν
τα νέα έφθασαν στο Πέτερσον, όλοι οι ομοϊδεάτες του συγκλονίστηκαν και πολλοί
έκλαψαν για το γεγονός ότι τον έκριναν άδικα μέσα στην άγνοιά τους για το τι
σκόπευε να πράξει, όταν ζητούσε πίσω τα χρήματα από την επιθεώρηση «Το
Κοινωνικό Ζήτημα». Στην απολογία του ο Μπρέσι δήλωσε: «δεν σκότωσα τον Ουμβέρτο,
αλλά τον βασιλιά. Σκότωσα μία αρχή» («Io non ho ucciso
Umberto. Io ho ucciso il re. Ho ucciso un principio»).
ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ
Στις 29 Αυγούστου 1900 το δικαστήριο του Μιλάνο τον
καταδίκασε σε ισόβια καταναγκαστικά έργα στην φυλακή Σάντο Στέφανο (Santo
Stefano) στο ομώνυμο νησί. Εννέα μόλις μήνες αργότερα όμως, στις 22 Μαϊου 1901,
βρέθηκε νεκρός στο κελί του,
σταγγαλισμένος από κάποιον από τους δεσμοφύλακες. Για να
διορθώσουν την αδικία που είχαν κάνει προς τον μάρτυρα βασιλοκτόνο, κρίνοντάς
τον λανθασμένα σαν φιλοχρήματο όταν εκείνος τους είχε ζητήσει τα χρήματα που
χρειαζόταν για το ταξίδι στην Ιταλία, οι σύντροφοί του στο Πάτερσον ανέλαβαν να
συντηρήσουν μέχρι την ενηλικίωσή της την μοναδική του θυγατέρα Γκαεταμίνα
(Gaetanina).
ΤΑ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ
Ένας από αυτούς μάλιστα έδωσε ως όνομα στον δικό του υιό
το απαγορευμένο πια στην Ιταλία επώνυμο του βασιλοκτόνου. Ο προαναφερθείς
ζωγράφος Bresci Thompson (1908 - 2004) αφηγήθηκε σχετικά γύρω στα 1990 στον συγγραφέα
Jeff Kisseloff : «ο Μπρέσι καταδικάστηκε σε ισόβια και διατάχθηκε κανείς να μην
φέρει στο εξής το επώνυμό του, αλλά ο πατέρα μου είπε ότι, εάν ποτέ αποκτούσε
υιό, θα τον ονόμαζε Μπρέσι και έτσι πήρα το όνομά μου».
Ακόμα και σήμερα ο Μπρέσι τιμάται ως ήρωας της
ελευθερίας, όχι μόνον από τους αναρχικούς, αλλά και από πολλούς συνειδητούς
δημοκρατικούς. Η εκτέλεση του Ουμβέρτου από τον Μπρέσι έγινε το 1974 θέμα του
γνωστού Ιταλού αναρχικού ζωγράφου Φλάβιο Κωνσταντίνι (Flavio Costantini). Το
1985 καθιερώθηκε προς τιμή του Μπρέσι στην πόλη της Καράρα (Carrara, έδρας της
«Ιταλικής Αναρχικής Ομοσπονδίας» - F.A.I.) με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου,
ένα άγαλμα από εντόπιο μάρμαρο, έργο του γνωστού μιλανέζου γλύπτη Σινιόρι
(Carlo Sergio Signori), ενώ στην γενέτειρά του πόλη, το Πράτο, έχει δοθεί το
όνομά του σε μία οδό.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Galzerano Giuseppe, «Gaetano Bresci: vita, attentato,
processo, carcere e morte dell'anarchico che giustizio Umberto I», Casalvelino
Scalo, 2001
Goldman
Emma, «Living My Life», New York, 1931
Merlino Francesco Saverio, «La difesa di Gaetano Bresci
alla Corte d'assise di Milano», Bologna, 1912
Petacco Arrigo, «L'anarchico che venne dall'America.
Storia di Gaetano Bresci e del complotto per uccidere Umberto I», Milano,
2001
Silipo Cesare Gildo, «Un re: Umberto 1, un generale: Bava
Beccaris Fiorenzo, un anarchico: Gaetano Bresci», Milano, 1998
ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου