File Photo: A picture of Soccer legend Diego Maradona (R) with his
partner Rocio Oliva watching the final matches at the Professional Squash
Association (PSA) World Series Finals in Dubai, United Arab Emirates. EPA, ALI
HAIDER
Ο «Θεός» Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γίνεται 57 ετών. «Diego Armando
Maradona». Είχα την τύχη να σπουδάσω στη Νάπολι, στην πόλη που μεγαλούργησε ο
Θεός. Όταν αναφέρεσαι στον θεό, στην ιστορική πρωτεύουσα της Νότιας Ιταλίας, τη
Νάπολη, τότε η αναφορά γίνεται σε ένα όνομα. Το όνομα είναι Ντιέγκο Αρμάντο
Μαραντόνα.
Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017
Ο Αργεντινός βιρτουόζος, μάγος της μπάλας, σύμβολο του ιταλικού
νότου, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, δεν «πήρε» από το χέρι μόνο την ποδοσφαιρική
ομάδα της «S.S.C Napoli», κάνοντας «doppieta» στo «Campionato», κατακτώντας
προσωπικά δυο φορές το ιταλικό πρωτάθλημα, το 1987 και το 1990 και μια φορά το
«Κύπελλο Uefa» το 1989.
Το αγαπημένο παιδί της Νάπολη, ίσως ο μεγαλύτερος
ποδοσφαιριστής που πέρασε και θα περάσει ποτέ από αυτόν εδώ τον πλανήτη, ο Ντιέγκο
Αρμάντο Μαραντόνα, βάζει στο κάδρο τον φτωχό νότο, υπερισχύει έστω και
ποδοσφαιρικά του πλούσιου ιταλικού βορρά.
Ως γνωστόν, το ποδόσφαιρο έχει και
πολιτικά χαρακτηριστικά.
Στη νεότερη ιστορία της Ιταλίας, η πρώτη κουβέντα
«διαίρεσης», έρχεται μέσα από το ποδόσφαιρο και την ποδοσφαιρική άνοδο της
Νάπολι του Μαραντόνα και κατ` επέκταση του ιταλικού νότου, φέρνει «εγκεφαλικά»
στον πλούσιο βορρά αλλά και την «αναγέννηση» του μίσους των δυο «κόσμων» της
Ιταλίας.
Αξέχαστο και ιστορικό το «Mundial» του 1990, όταν στον ημιτελικό του
Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Νάπολη, στον αγώνα της Ιταλίας με την Αργεντινή, οι
Ναπολιτάνοι θεατές δεν υποστήριζαν την εθνική της χώρας τους αλλά την χώρα του
«Ντιεγκίτο» εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο πέρα από τη λατρεία προς το πρόσωπο
του αρχηγού Ντιέγκο Μαραντόνα και την πλήρη αντίθεσή του «φτωχού νότου» από
«τον πλούσιο βορρά».
Στη Νάπολι, «την πόλη του Θεού», βρέθηκα ως φοιτητής και
Κυριακή ανά Κυριακή ήμουν στο «San Paolo» έστω και αν είχαν περάσει εφτά χρόνια
από την τελευταία παράσταση του «Θεού της Νάπολι», Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Οποιοσδήποτε βρεθεί στην πρωτεύουσα της περιοχής της Καμπανίας, τη Νάπολι, δεν
είναι δύσκολο να διαπιστώσει την «τρέλα» ολόκληρης της πόλης, ακόμα και σήμερα,
για τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Ο ίδιος ο Αργεντίνος «σταρ», ήταν/είναι, για
τους Ναπολιτάνους, όχι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε από τον κόσμο,
αλλά παραμένει το σύμβολο «αντίστασης» ολόκληρου του «ιταλικού νότου» ενάντια
στο «κατεστημένο» του «ιταλικού βορρά».
Σε μια προσπάθεια ανάλυσης του
φαινομένου «Nτιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα», όσο μας επιτρέπεται, θα χρησιμοποιηθούν
προσωπικές εμπειρίες, αληθινά – καθημερινά γεγονότα, που έζησα στη Νάπολι, την
πρωτεύουσα του ιταλικού νότου.
Κάθε φορά που ήθελα να φάω ναπολιτάνικη «pizza»και
όχι ιταλική πίτσα, οι υπάλληλοι της πιτσαρίας που μου έφερναν την πίτσα στο
σπίτι, με καλούσαν στο μαγαζί τους, ώστε να επισκεφθώ την πιτσαρία στην οποία
έτρωγε ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Σημειώνω, πως όλες οι πιτσαρίες στη Νάπολι
έχουν φωτογραφίες του Αργεντινού, επίτιμου δημότη της Νάπολι, Ντιέγκο Αρμάντο
Μαραντόνα, σε επίσημη τελετή που έγινε το περασμένο καλοκαίρι στην πόλη που
βρίσκεται το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου.
Ως νεαρός φοιτητής κατάλαβα το
μέγεθος του Μαραντόνα στη Νάπολι, αλλά και πως το ποδόσφαιρο ήταν ικανό να
καθορίσει μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις που έφταναν μέχρι και σε αποσχιστικές
τάσεις οι οποίες ευτυχώς για την Ιταλία, δεν έχουν έρθει ακόμα, παρά τις όποιες
αντιθέσεις που υπάρχουν μεταξύ «βορρά» και «νότου» στο ιταλικό «πόδι».
Η Ιταλία
είναι δύσκολο, πλέον, να διαιρεθεί, όχι απίθανο ως ενδεχόμενο, καθώς μόλις την
περασμένη εβδομάδα οι περιοχές της Λομβαρδίας και του Βένετο αποκτούν μέσω
δημοψηφίσματος περισσότερη αυτονομία από την κεντρική διοίκηση.
Από τις
συζητήσεις με τους οπαδούς του Ντιέγκο Μαραντόνα, ολόκληρη την πόλη της Νάπολι,
από φτωχούς υπαλλήλους μιας απλής πιτσαρίας μέχρι τους πλούσιους επιχειρηματίες
και καθηγητές πανεπιστημίου, βγαίνει το συμπέρασμα πως αν και η Ιταλία είναι
ένα κράτος ενιαίο, πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος στο κεφάλι των Ιταλών η
διχοτόμηση.
Η Νάπολι για τους Ναπολιτάνους, δεν είναι απλά μια πόλη, αλλά ένα
«status».
Η πόλη της Νάπολι έχει μεγάλη σημασία στην ιδιοσυγκρασία των νότιων
Ιταλών, θα μπορούσε να συγκριθεί με τον τρόπο που η Βαρκελώνη επηρεάζει όλους
τους Καταλανούς.
Η ποδοσφαιρική ομάδα της Μπαρτσελόνα αποτελεί για τους
Καταλανούς, κάτι παραπάνω από μια ομάδα και το γήπεδο της ποδοσφαιρικής
Μπαρτσελόνα, το ιστορικό «Καμπ Νου», που εκτός από χώρος «αντίστασης» προς τα
συμφέροντα της Μαδρίτης, είναι το γήπεδο στο οποίο μεγαλούργησε και έκανε
γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο το «αίσθημα» των Καταλανών που προσφάτως έχει
μετατραπεί σε αίτημα ανεξαρτησίας της Καταλονίας από την Ισπανία.
Για την
ιστορία, το «Βασίλειο της Νάπολι», αποικία της αρχαίας ελληνικής πόλης της
Κύμης, είχε κατακτηθεί από τους Καταλανούς το 1442, αποτελούσε κατεχόμενο τμήμα
του Βασιλείου της Αραγωνίας και στη συνέχεια κατακτήθηκε από το «Βασίλειο της
Μαδρίτης».
Οι Ισπανοί είχαν για περισσότερο από δυο αιώνες υπό την κατοχή τους
τη Νάπολι.
Οι Ναπολιτάνοι παίρνουν «ρεβάνς» από Καταλανούς και Ισπανούς το
1985, όταν μεταγράφεται στη Νάπολι από τη Μπαρτσελόνα ο Αργεντινός
ποδοσφαιριστής Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Η συνέχεια της ιστορίας γνωστή.
Εν
τέλει, έμαθα την πιτσαρία στην οποία γευμάτιζε ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα,
καθώς στη Νάπολι και ο «Θεός» γεύεται την πίτσα.
Την πληροφορία μου την έδωσε
ένας Ναπολιτάνος επιχειρηματίας αθλητικών ειδών, και ήταν μια πιτσαρία της
γειτονιάς μου η οποία βρισκόταν δίπλα στο γήπεδο «San Paolo» της Νάπολι.
Ο
Ναπολιτάνος επιχειρηματίας αθλητικών ειδών, αρχικά άρχιζε να με «στολίζει» με
εκφράσεις όχι κόσμιες και στην τοπική διάλεκτο της Νάπολι, όταν επισκέφθηκα το
μαγαζί του, στο άκουσμα και μόνο της αγοράς της φανέλας της Γιουβέντους με την
οποία η ομάδα του «κατεστημένου» του πλούσιου ιταλικού βορρά με την οποία η
«Μεγάλη Κυρία» εμφανίστηκε στον τελικό του «Champions League» κόντρα στον Άγιαξ
τον Μάιο του 1996.
Ηρέμησε, μόλις κατάλαβε πως ήμουν Έλληνας φοιτητής, μάλιστα
ζήτησε να μάθει την πιτσαρία που πήγαινα για φαγητό και μόλις ανέφερα το
μαγαζί, μου έκανε γνωστό πως στη συγκεκριμένη πιτσαρία έτρωγε ο Ντιέγκο Αρμάντο
Μαραντόνα.
Για τον Ναπολιτάνο επιχειρηματία, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα δεν
ήταν ένας θεός, αλλά ο άνθρωπος και φίλος ο οποίος τον είχε στηρίξει
οικονομικά, βοηθώντας να εξασφαλίσει στη Νάπολι την άδεια της επίσημης
αντιπροσωπείας της συγκεκριμένης πασίγνωστης ιταλικής φίρμας, στην οποία ήταν
αναγκασμένος να πουλάει προϊόντα της «μισητής» Γιουβέντους, «βρίζοντας» τον
κόσμο που επισκεπτόταν την αντιπροσωπεία με σκοπό να προμηθευτούν το
συγκεκριμένο αθλητικό υλικό.
Ο Ντιέγκο, ή «Ντιεγκίτο» Αρμάντο Μαραντόνα, ήταν
και είναι για τους Ναπολιτάνους, αλλά και για όλους τους κατοίκους του «φτωχού»
ιταλικού νότου, το σύμβολο αντίστασης απέναντι στον πλούσιο ιταλικό βορρά.
O
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, έχει πλέον
57 χρόνια ζωής βγαίνοντας νικητής και από τη μάχη ενάντια στα ναρκωτικά.
Η
Νάπολι, συνεχίζει να είναι ενωμένη με την Ιταλία, η Βαρκελώνη διεκδικεί την
ανεξαρτησία της από την Μαδρίτη.
Σημείωση:
Η «Mafia» νίκησε την «Camorra» στην
υπόθεση Μαραντόνα.
Οι πάντα εκδικητικοί Βόρειοι Ιταλοί, το παρακράτος του
ιταλικού «κατεστημένου», «απάντησαν» στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και στη
ψυχοσύνθεση των Νότιων Ιταλών με την υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος, την
υπόθεση εμπλοκής του Ντιέγκο Μαραντόνα με τα ναρκωτικά αλλά και με τη χρήση
αναβολικών στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στην Αμερική.
Η υπόθεση της χρήσης
των αναβολικών στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 φέρνει την τιμωρία και το άδοξο
τέλος στην πλούσια καριέρα του μεγάλου βιρτουόζου Αργεντινού «Θεού» της
«μπάλας» και επίτιμου πλέον δημότη της Νάπολι, σύμβολο «πάλης» του φτωχού
ιταλικού νότου απέναντι στο «κατεστημένο» του πλούσιου βορρά, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Υστερόγραφο:
Ο «Θεός» έγινε 57 ετών. Ο «Θεός» της Νάπολι είναι ένας και τον
λένε Ντιέγκο.
Diego Armando Maradona, «tanti auguri».
Νάπολι, χρόνια πολλά !
Ανδρέας Τσιλογιάννης, δημοσιογράφος - πολιτικός αναλυτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου