Μια μέρα μετά το φιάσκο της συνάντησης των “3” με τον Κοντονή, ο Βασίλης Σαμπράκος αναρωτιέται για ποιο λόγο δεν τολμά η Ελλάδα να μιμηθεί την Ιταλία και να αποδώσει ποδοσφαιρική Δικαιοσύνη δίχως να περιμένει την πολιτική Δικαιοσύνη.
Οχι ότι περίμενε κανείς το χθεσινό φιάσκο για να φτάσει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί και δεν θα ‘πρεπε να περιμένει την πολιτική δικαιοσύνη να το καθαρίσει. Αυτή η υπόθεση όμως με τον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών που - ξαφνικά - θυμήθηκε μερικές ώρες πριν από μια προ 15θημέρου αναγγελθείσα συνάντηση να συμπεράνει ότι η παρουσία του Βαγγέλη Μαρινάκη πιθανόν να συνιστά ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, η οποία του έχει απαγορευθεί, ήρθε να λειτουργήσει ως ισχυρή υπενθύμιση προς όσους εθελοτυφλούν ή αιθεροβατούν. “Αν περιμένετε από την Δικαιοσύνη να αναστήσει το ποδόσφαιρο, καλά σαράντα” ήταν το μήνυμα του Εισαγγελέα προς το σύνολο της κοινωνίας του αθλητισμού, όχι μόνο του ποδοσφαίρου.
Φυσικά όλοι όσοι παρατηρούμε στενά την ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν περιμέναμε την χθεσινή πενιά για να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό, το να καθαρίσει η Δικαιοσύνη το ποδόσφαιρο, δεν πρόκειται να συμβεί. Διότι βαρεθήκαμε να το περιμένουμε να συμβεί στη διάρκεια της τελευταίας περίπου 5ετίας, δηλαδή από το καλοκαίρι του 2011, τότε που διαπιστώσαμε ότι το ίδιο το ποδόσφαιρο έκλεισε τα μάτια στις αποκαλύψεις του Koriopolis και δήλωσε ότι αφήνει το έργο της κάθαρσης στη Δικαιοσύνη, αρνούμενο να αυτοκαθαριστεί.
Αυτό που συμβαίνει στην ποδοσφαιρική Ελλάδα της τελευταίας 5ετίας είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι η μόνη, από τις ευρωπαϊκές, που έχει κρυφτεί πίσω από την πολιτική Δικαιοσύνη και αρνείται να αποδώσει ποδοσφαιρική Δικαιοσύνη και να αποβάλλει από την κοινωνία του όσους διαφθείρουν το ποδόσφαιρο. Είμαστε τόσο κουτοί ως κοινωνία που εν έτει 2016 πιστεύουμε ότι ορθώς πράττει η ΕΠΟ που μοιράζει συγχωροχάρτια προς όλους επειδή “δεν έχουν τελεσιδικήσει οι υποθέσεις στα πολιτικά δικαστήρια”. Είμαστε οι τελευταίοι που το χάφτουμε ακόμη ότι δεν μπορεί μια κυβέρνηση, ως εκφραστής της κοινωνίας, να αναγκάσει την ΕΠΟ να επιβάλλει ποινές και να αποβάλλει τους παράνομους. Οι τελευταίοι που χάφτουμε το παραμύθι ότι μια τέτοια πράξη συνιστά παραβίαση του αυτοδιοίκητου και θα επιφέρει διεθνή αποκλεισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δηλαδή το έκαναν οι Ιταλοί, το έκαναν οι Τούρκοι, το έκαναν οι Ρουμάνοι, το έχουν κάνει ένα σωρό ευρωπαϊκές χώρες χωρίς να τους αποβάλλει καμιά UEFA και καμία FIFA κι εμείς εδώ περιμένουμε ακόμη την πολιτική Δικαιοσύνη. Ποια Δικαιοσύνη; Αυτή που επί 15 ημέρες δεν ήξερε να απαντήσει αν μπορεί ή όχι ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός να συμμετέχει σε μια σύσκεψη υπό τον υφυπουργό Αθλητισμού.
Στη θέση του Σταύρου Κοντονή θα έκανα το εξής απλό: στην συνάντηση με τους εκπροσώπους των FIFA & UEFA την ερχόμενη Τετάρτη θα έκανα αποδεκτό το αίτημα για διεξαγωγή των αγώνων του Κυπέλλου μπροστά σε άδειες κερκίδες όποια και αν είναι η σχετική απόφαση του ΣτΕ, και θα έκανα αποδεκτό το αίτημα για διόρθωση του άρθρου νόμου περί της άδειας άσκησης του επαγγέλματος του προπονητή (η UEFA είναι διατεθειμένη να καλύψει τα χαράτσια που επιβάλλει η ΕΠΟ στους προπονητές για την ανανέωση της άδειάς τους) ώστε να τους υποχρεώσω να δηλώσουν ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει στο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Και θα τους ανακοίνωνα ότι η ελληνική κυβέρνηση βάζει ιταλικές προδιαγραφές στην διοικητική λειτουργία του ποδοσφαίρου και ότι σχηματίζει μια επιτροπή δικαστών, που θα επιβάλλουν πειθαρχικές ποινές για όλες τις υποθέσεις που εκκρεμούν στην πολιτική Δικαιοσύνη, όπως ακριβώς συνέβη και συμβαίνει στην Ιταλία με την Ολυμπιακή Επιτροπή. Η FIFA και η UEFA δεν θα μπορούσαν να μου πουν απολύτως τίποτα, ούτε κιχ, όπως άλλωστε δεν είπαν ποτέ στους Ιταλούς. Κι εγώ θα εξασφάλιζα ότι ο Γκιρτζίκης και οι πισινοί του θα αναγκάζονταν να αποδεχθούν την νέα πραγματικότητα και θα με παρακολουθούσαν με τα χέρια ψηλά να καθαρίζω το ποδόσφαιρο.
Σε αυτή την δικαστική επιτροπή θα εξασφάλιζα την ταχύτατη και ανεμπόδιστη λειτουργία, μακριά από οποιαδήποτε επιρροή και φυσικά πάνω από οποιοδήποτε τεχνητό εμπόδιο σαν την απεργία των δικηγόρων. Θα τους ζητούσα να μελετήσουν όλες τις υποθέσεις και να φτάσουν σε αποφάσεις μέχρι τον Ιούνιο, στόχος που είναι ρεαλιστικός και εφικτός. Και τόσο απλά θα ανατίναζα το σημερινό καθεστώς από τα θεμέλιά του.
Gazzetta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου