Συγκλονιστικό βιβλίο, γεμάτο αποκαλύψεις. Η Οριάνα Φαλάτσι μας διηγείται τη ζωή του Αλέξανδρου Παναγούλη από τη στιγμή της απόπειρας δολοφονίας του Γεώργιου Παπαδόπουλου, μέχρι το θάνατο του το 1976. Λίγο πολύ τα σχετικά με την απόπειρα και τα βασανιστήρια του Παναγούλη είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Το τι συνέβη όμως από το 1973 που ο Παναγούλης αποφυλακίστηκε μέχρι το θανατό του, αποκαλύπτονται για πρώτη φορά και πραγματικά είναι εντυπωσιακά. Οι διώξεις και το κυνηγητό που υπέστη από τις κυβερνήσεις της Δημοκρατίας, ο έντιμος αγώνας του για αλήθεια, δικαιοσύνη και ελευθερία που δεν βρήκε συμπαραστάτη από κανένα κόμμα και οργάνωση της Αριστεράς, η απέχθειά του για τον Ανδρέα Παπανδρέου
και τέλος η θανάσιμη σύγκρουσή του με τον Ευάγγελο Αβέρωφ και το Δημήτριο Τσάτσο, περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια. Οι αποκαλύψεις της Φαλάτσι θα έπρεπε να έχουν συγκλονίσει τη χώρα αλλά πέρασαν στα ψιλά, καθώς δεν ευνοούσαν τους κρατούντες και γενικά το σύστημα. Ο Παναγούλης είχε πολλά, ενδεχομένως πάρα πολλά, μειονεκτήματα. Όμως ένα είναι σίγουρο: Ο αναγνώστης τελειώνοντας αυτό το υπέροχο βιβλίο θα μείνει με την εντύπωση ότι ο Αλέξανδρος Παναγούλης ήταν παλληκάρι και ασυμβίβαστος, πράγμα που πλήρωσε με τη ζωή του... Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει και τον καθιστά μοναδικό δεν είναι ότι προσπάθησε να σκοτώσει τον Παπαδόπουλο, αλλά ο αγώνας του και η στάση του την περίοδο '73-'76.
H Oriana Fallaci γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1929. Ο πατέρας της ήταν φιλελεύθερος και έλαβε ενεργά μέρος στην αντίσταση κατά του φασισμού και του ναζισμού. Η ίδια ξεκίνησε την καριέρα της από νεαρή ηλικία στη δημοσιογραφία. Παρά το ότι ο πρύτανης του πανεπιστημίου Kολούμπια, απονέμοντάς της ως τιμητική διάκριση το τιμητικό δίπλωμα της Λογοτεχνίας, τόνισε ότι η Fallaci ανήκει στους πιο δημοφιλείς κι αγαπημένους συγγραφείς στον κόσμο, η ίδια έγινε περισσότερο γνωστή ως δημοσιογράφος, για τις ρηξικέλευθες συνεντεύξεις της με προσωπικότητες και ηγέτες όπως ο Μοχάμετ Άλι, ο Χένρι Κίσινγκερ, ο Βίλυ Μπραντ, ο Αγιατολάχ Χομεϊνί, ο Γιάσερ Αραφάτ, η Ίντιρα Γκάντι, ο Ζουλφικάρ Αλί Μπούτο, κ.ά. Με την ιδιότητα του πολεμικού ανταποκριτή, είχε καλύψει τις περισσότερες μεγάλες ένοπλες συγκρούσεις της εποχής μας: από το Bιετνάμ ως τη Mέση Aνατολή, από την εξέγερση στην Oυγγαρία το 1956 ως τους ξεσηκωμούς στη Λατινική Aμερική, τη δεκαετία του 1970, από τη σφαγή του 1968 στο Mεξικό, όπου τραυματίστηκε σοβαρά, ως τον πόλεμο του Kόλπου. Το 1973 πήρε συνέντευξη από τον Αλέκο Παναγούλη, δύο μόλις μέρες μετά την απελευθέρωσή του από τις φυλακές της χούντας, που την ακολούθησε ένας κεραυνοβόλος έρωτας ανάμεσά τους. Μετά το θάνατο του Παναγούλη το 1976, άρχισε να γράφει το βιβλίο "Ένας άντρας" που εκδόθηκε το 1979 και προκάλεσε αίσθηση σ' όλο τον κόσμο. Στα βιβλία της που σημείωσαν επιτυχία περιλαμβάνονται επίσης τα "Niente a cosi sia" ("Nothing, and So Be It"), για τον πόλεμο του Βιετνάμ, 1969, "Γράμμα σ' ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ", 1975, "Insciallah" ("Ινσαλλάχ"), μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στον Λίβανο λίγο μετά τον πόλεμο του '80, 1992, "Η οργή και η περηφάνεια", δοκίμια, 2001, "La forza della ragione" ("The Force of Reason"), 2005, που μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν σε περισσότερες από 30 χώρες. Τιμήθηκε με τα βραβεία Saint-Vincent, Bancarella, Viareggio και Antibes. Τα τελευταία χρόνια, οι απόψεις της για τον ισλαμικό κόσμο και τους ισλαμιστές, που δημοσιοποιούσε, όπως πάντα, με προκλητικό τρόπο και χωρίς αναστολές, είχαν προκαλέσει ανάμικτες αντιδράσεις. Πέθανε σε ηλικία 77 ετών στις 15 Σεπτεμβρίου του 2006 στη Φλωρεντία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου