Ερωτας για τα ιταλικά

Επισκέφτηκα τα παιδιά μου στην Αγγλία, όχι μόνο τα δικά μου, για να είμαι ακριβής, και στο ταξίδι της επιστροφής διάβασα την πιο ταιριαστή ιστορία γλωσσικής περιπλάνησης από την Αμερικανίδα συγγραφέα Τζούμπα Λαχίρι. Ενα βιβλιαράκι δίγλωσσο που διηγείται την αγάπη της για τα ιταλικά και τη μύησή της στην ιταλική γλώσσα.

Οπως ξέρουν όσοι την έχουν διαβάσει, έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά τα βιβλία της, η Τζούμπα Λαχίρι είναι ινδικής καταγωγής. Στο σπίτι της μιλούσαν Μπάνγκλα, αρχαία και ένδοξη γλώσσα, αφού οδήγησε στη δημιουργία του Μπανγκλαντές ως στοιχείο διακριτής ταυτότητας των Μπάνγκλα από τους Πακιστανούς.

Παρ' όλη τη δόξα, η νεαρή Τζούμπα δεν κατάφερε να μάθει τη γλώσσα τέλεια, διότι δεν φτάνει να την ακούς στο σπίτι τη μητρική σου, πρέπει και να τη διδαχτείς συστηματικά, όπως ξέρουν πολύ καλά όλοι οι Ελληνες μετανάστες γονείς που θέλουν να μάθουν ελληνικά στα παιδιά τους.

Στο σχολείο έμαθε καλά αγγλικά, σπούδασε στη Βοστόνη, μάζεψε πολλά διπλώματα, τα οποία είναι όλα κορνιζαρισμένα στο σπίτι των γονιών της, κι έγινε διάσημη πολύ γρήγορα με τα βιβλία της που περιγράφουν ανθρώπους όπως εκείνοι: μετανάστες από την Καλκούτα που βρίσκουν δουλειά στο Πανεπιστήμιο και παντρεύονται με προξενιό συμπατριώτισσές τους, οι οποίες συνεχίζουν στην Αμερική να φορούν σάρι και να μαγειρεύουν τα φαγητά που έχουν μάθει από μικρές.

Και στο μεταξύ, όπως αποκαλύπτει στο βιβλίο αυτό («In other words»), από φοιτήτρια ζούσε έναν κρυφό έρωτα για τα ιταλικά, κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα με διάφορους δασκάλους και πηγαίνοντας σε ινστιτούτα. Κάποια στιγμή δεν της έφτασε αυτό, σηκώθηκε και πήγε να ζήσει στη Ρώμη οικογενειακώς, με μικρά παιδιά. Και εν συνεχεία, επειδή οι άνθρωποι είναι άπληστοι, δεν της έφτασε ούτε αυτό, άρχισε να γράφει στα ιταλικά. Το βιβλιαράκι που διάβαζα στο ταξίδι το έγραψε απευθείας στα ιταλικά, το μετέφρασε στα αγγλικά άλλος.

Η ιστορία ταιριάζει όχι μόνο με το δικό μου καταπιεσμένο πλέον πάθος για τα ιταλικά, αλλά και με τους προβληματισμούς μας όλον αυτόν τον καιρό περί μεταναστών, προσφύγων, μετακινήσεων και πόσο κουβαλούν οι άνθρωποι τις παραδόσεις τους, πόσο προσαρμόζονται, εντάσσονται, αφομοιώνονται, τι κίνητρα έχουν για εξέλιξη, προς τα πού στρέφονται τα συναισθήματά τους, κ.λπ. κ.λπ.

Βέβαια ο έρωτας των Αμερικανών για την Ιταλία είναι παλιά και γνωστή ιστορία από τον καιρό του Χένρι Τζέιμς, αλλά να υποκύπτει σ' αυτόν Ινδή με την παράδοση μιας γλώσσας που κάποτε δημιούργησε ένα κράτος και οδήγησε ανθρώπους σε αυτοθυσία μόνο και μόνο για να αναγνωριστεί, μοιάζει ανεξήγητο. Αλλά έτσι είναι οι άνθρωποι, ησυχία δεν έχουν.

Άννα Δαμιανίδη

Efsyn.gr