Η διασημότερη ιταλική κωμική όπερα γιορτάζει τα 200 χρόνια

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΑΪΛΑΚΗ

Η επέτειος των 200 ετών από την πρώτη παρουσίαση του «Κουρέα της Σεβίλλης», εορτάζεται παγκοσμίως το 2016 και η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει μια νέα ανατρεπτική παραγωγή του αριστουργήματος του Ροσσίνι, σε μουσική διεύθυνση των Μίλτου Λογιάδη, Κωνσταντίνου Δημηνάκη και σκηνοθεσία του διακεκριμένου Ιταλού σκηνοθέτη Φραντσέσκο Μικέλι, από σήμερα 13 Φεβρουαρίου και για 10 παραστάσεις στο Θέατρο Ολύμπια. 

Το έργο, ασφαλώς, δεν χρειάζεται συστάσεις. Η εξαιρετικά μελωδική μουσική του ντύνει μια σειρά από κωμικές καταστάσεις, καθώς ο κουρέας Φίγκαρο βοηθά τον κόμη Αλμαβίβα να παντρευτεί την όμορφη Ροζίνα, η οποία κατοικεί με τον ηλικιωμένο προστάτη της Δόκτορα Μπάρτολο, που την προορίζει για τον εαυτό του. 

Το ρόλο του Φίγκαρο ερμηνεύουν σε διπλή διανομή δύο Eλληνες βαρύτονοι, ο Διονύσης Σούρμπης και ο Χάρης Ανδριανός. Στον ρόλο της Ροζίνας οι υψίφωνοι της ΕΛΣ, Βασιλική Καραγιάννη και Μίνα Πολυχρόνου. Ο Αντώνης Κορωναίος και ο Νίκος Στεφάνου ερμηνεύουν το ρόλο του Κόμη Αλμαβίβα, οι Δημήτρης Κασιούμης και Aκης Λαλούσης το ρόλο του Μπάρτολο και οι Τάσος Αποστόλου, Πέτρος Μαγουλάς τον ρόλο του Μπαζίλιο. Μαζί τους συναντάμε μια πλειάδα σημαντικών Ελλήνων μονωδών.

Η διασημότερη ιταλική κωμική όπερα και ένα από τα πλέον αγαπημένα έργα του ελληνικού κοινού, ο «Κουρέας της Σεβίλλης» του Ροσσίνι, επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή για 38η καλλιτεχνική περίοδο, μέσα στην 76χρονη ιστορία της. Για την νέα παραγωγή του «Κουρέα της Σεβίλλης», η ΕΛΣ έχει αναθέσει τη σκηνοθεσία στον καλλιτεχνικό διευθυντή του φημισμένου Ιταλικού Φεστιβάλ Οπερας της Ματσεράτας, Φραντσέσκο Μικέλι, ο οποίος επιχειρεί να παρουσιάσει τον -μεταξύ του ονείρου και της φαντασίας- κόσμο της Ροζίνας, που «θέλει να ερωτευτεί για να δει μέσα της όλο τον κόσμο που βρίσκεται εκεί έξω, σε μια βουβή αγωνία για την υπαρξιακή αναγνώριση και ολοκλήρωσή της», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μικέλι. Η πρεμιέρα του έργου έγινε στις 20 Φεβρουαρίου 1816 στο θέατρο «Αρτζεντίνα» της Ρώμης. Ωστόσο, στις 17 του προηγούμενου μήνα ο Ροσσίνι δεν είχε καν ξεκινήσει να το γράφει, μιας και ο Δούκας Φραντσέσκο Σφόρτσα δεν του είχε παραδώσει το ποιητικό κείμενο.

Τελικά, στις 6 Φεβρουαρίου ο 24χρονος Ροσσίνι είχε ήδη συνθέσει την Α' πράξη του έργου και έως τις 20 Φεβρουαρίου που δόθηκε η πρώτη παράσταση, είχε ολοκληρώσει τη σύνθεση, αλλά και την ενορχήστρωση του έργου. Και, βέβαια, σήμερα μοιάζει τουλάχιστον εξωπραγματικό το γεγονός ότι η σύνθεση ενός τέτοιου έργου ολοκληρώθηκε μέσα σε μόλις 24 μέρες! Εκείνη την εποχή, όμως, ο χρόνος μετρούσε... διαφορετικά: «Δεν εκπλήσσομαι, πάντοτε συνέθετε αργά», είπε χαρακτηριστικά ο Γκαετάνο Ντονιτσέττι, όταν έμαθε για το χρόνο που απαιτήθηκε από τον Ροσσίνι για την σύνθεση του έργου. Οι θεαματικές ταχύτητες σύνθεσης των έργων των Ροσσίνι, Μπελλίνι, Ντονιτσέττι, έχουν την εξήγησή τους. Στις αρχές του 19ου αιώνα ο ανταγωνισμός μεταξύ των συνθετών της όπερας στην Ιταλία ήταν τεράστιος. Σε περίπτωση που κάποιος δεν κατάφερνε να ολοκληρώσει το έργο του στο χρόνο που είχε ζητηθεί, τα θέατρα προχωρούσαν στην επόμενη ανάθεση. Ενδεικτικό της κατάστασης, είναι ότι τα συμβόλαια που υπέγραφαν οι συνθέτες ήταν σχεδόν εξευτελιστικά. Ο Ροσσίνι στο συμβόλαιο του «Κουρέα της Σεβίλλης» είχε δεχθεί να γράψει τη μουσική πάνω σε οποιοδήποτε ποιητικό κείμενο θα του δινόταν, να προσαρμόσει τη σύνθεση του στις φωνές και τις ανάγκες των τραγουδιστών του θεάτρου, να επιβλέπει τις δοκιμές της ορχήστρας, να διευθύνει τις πρώτες παραστάσεις. Και όλα αυτά για να λάβει μικρότερη αμοιβή από την πρωταγωνίστρια του έργου. Το έργο του, όμως, διακόσια χρόνια μετά, δεν έχει χάσει τίποτα από την λάμψη του...

imerisia.gr