Ένα χρόνο πριν, οι αγκαλιές και τα χαμόγελα ανάμεσα στην Άνγκελα Μέρκελ και τον, τότε νέο, πρωθυπουργό της Ιταλίας, Ματέο Ρέντσι στο ειδυλλιακό τοπίο της Φλωρεντίας είχαν πυροδοτήσει σελίδες αναλύσεων για τον νέο μεγάλο... έρωτα στους κόλπους της ενωμένης Ευρώπης και το αγαπημένο παιδί του Βερολίνου, που, αν και αριστερό στο όνομα, ορκιζόταν να προωθήσει μία φιλόδοξη, αλά γερμανικά, μεταρρυθμιστική ατζέντα.
Γράφει η Μαριλίζ Φασουλοπούλου
Όπως και το έκανε. Όμως, αυτό δεν εμπόδισε τον Ιταλό πρωθυπουργό να γυρίσει εσχάτως την πλάτη στο Βερολίνο.
Πραγματικά, το κλίμα στη νέα, προ ημερών, συνάντηση Μέρκελ-Ρέντσι ήταν πολύ διαφορετικό, αντανακλώντας όχι μόνο τη στροφή της Ιταλίας, αλλά και το μέγεθος του… νότιου προβλήματος που αντιμετωπίζει, πλέον, η γερμανική κυβέρνηση, σε ένα διάστημα που είναι, ήδη, εξαιρετικά στριμωγμένη στο εσωτερικό της.
Χάνει από τη λάμψη της
Παρά τα νέα σκληρά μέτρα που έλαβε για τους πρόσφυγες, την περασμένη Πέμπτη, σηματοδοτώντας μία σαφή στροφή από την πολιτική των ανοιχτών θυρών, η Άνγκελα Μέρκελ εξακολουθεί να αισθάνεται βαριά τη δυσφορία της γερμανικής κοινής γνώμης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι νέα δημοσκόπηση του ινστιτούτου Insa, για λογαριασμό του περιοδικού Focus, έδειξε ότι το 40% των Γερμανών επιθυμεί την παραίτησή της λόγω της μεταναστευτικής πολιτικής. Ένα ποσοστό εντυπωσιακό, όπως εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι ήταν η πρώτη φορά που σε δημοσκόπηση τέθηκε ευθέως ερώτημα που αφορούσε πιθανή παραίτηση της σιδηράς κυρίας.
Σφοδρές επιθέσεις
Με ανοιχτό το εσωτερικό μέτωπο, η Γερμανίδα ηγέτης μετέβη στην Ιταλία με σκοπό, τουλάχιστον, να κλείσει μια έτερη πληγή που έχει να κάνει με την εξαιρετικά επιθετική στάση που έχει υιοθετήσει, το τελευταίο διάστημα, δημοσίως, ο Ιταλός πρωθυπουργός αμφισβητώντας τη γερμανική ηγεμονία.
Με συνεχείς παρεμβάσεις και δηλώσεις του στα media, ο κ. Ρέντσι επετέθη, επανειλημμένως, με σφοδρότητα στο Βερολίνο (ουσιαστικά και στις Βρυξέλλες) για μία σειρά από ζητήματα που ξεκινούν από τη διαχείριση της κρίσης και την οικονομία, έως τα ενεργειακά και, βεβαίως, το μεταναστευτικό.
Οι επιθέσεις του προκάλεσαν ιδιαίτερη αίσθηση, όχι μόνο διότι προέρχονταν από τον ηγέτη της ισχυρότερης οικονομίας του νότου, αλλά κι επειδή επρόκειτο για έναν πολιτικό που θεωρείτο ότι τα είχε... καλά με το Βερολίνο.
Επιπρόσθετα, η Ρώμη δεν έμεινε μόνο στα λόγια. Με την απόφασή της να βάλει πάγο στην καταβολή των 3 δισ. ευρώ από την Ε.Ε. προς την Τουρκία, εκθέτει τις Βρυξέλλες και προκαλεί την εμφανή δυσφορία της γερμανικής κυβέρνησης.
Σηκώνουν κεφάλι
Το μήνυμα ότι το Βερολίνο χάνει την επιρροή του (αν όχι τον έλεγχο) της Ρώμης είναι σαφές και ανησυχητικό για την καγκελαρία, δεδομένου ότι έχει μεσολαβήσει, επίσης, η αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό της Πορτογαλίας, με τη δημιουργία κεντροαριστερής κυβέρνησης, ενώ εκκρεμεί και η πιθανότητα ανάδειξης μιας ανάλογης αριστερής κυβέρνησης στην Ισπανία, με τη συμμετοχή των «μισητών» Podemos.
Και το εσπευσμένο ραντεβού Μέρκελ-Ρέντσι μπορεί να έφερε μία ελαφρά αποσυμπίεση του κλίματος, όμως είναι σαφές ότι δεν αποκατέστησε, πλήρως, τις σχέσεις τους, ούτε σε διακρατικό, όσο, κυρίως, σε προσωπικό επίπεδο.
Η λαϊκή δυσφορία
Ο Ματέο Ρέντσι έχει τους δικούς του ιδιοτελείς λόγους για τους οποίους σήκωσε έξαφνα το λάβαρο της επανάστασης κατά του Βερολίνου. Η περίοδος ανοχής της ιταλικής κοινής γνώμης έχει εξαντληθεί και ο κόσμος έχει αρχίσει να αντιδρά, έντονα, στις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης και τα νέα δεδομένα στα εργασιακά.
Μάλιστα, ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται ικανοποιημένη για το deal που επετεύχθη, προ ημερών, με τις Βρυξέλλες, για τη διαχείριση των Κόκκινων Δανείων, δεν έχει ξεφύγει, ακόμη, από την αντίδραση που προκάλεσε στην κοινωνία ο τρόπος διάσωσης των τεσσάρων μικρών τραπεζών Banca Εtruria, Carife, Carichieti και Banca Marche, με αποτέλεσμα να χάσουν τα χρήματά τους χιλιάδες μικροομολογιούχοι.
Αυτό που, κυρίως, επιδιώκει ο Ιταλός πρωθυπουργός είναι να αποσπάσει από τους εταίρους του -και τις Βρυξέλλες- μεγαλύτερα περιθώρια ευελιξίας στην επίτευξη των δημοσιονομικών του στόχων.
Μόλις πριν λίγες ημέρες, η Κομισιόν σε έκθεση της επεσήμανε ότι το δημόσιο χρέος της χώρας παραμένει υπερβολικά υψηλό και θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της ιταλικής οικονομίας. Όμως, η λαϊκή δυσφορία και τα χαμηλά επίπεδα ανάπτυξης, δεν αφήνουν στην ιταλική κυβέρνηση τα περιθώρια να δρομολογήσει σκληρότερα μέτρα λιτότητας.
Έτσι, το... δούναι και λαβείν που διαπραγματεύονται Βερολίνο και Ρώμη είναι σαφές: λιγότερη δημοσιονομική πίεση για την Ιταλία σε αντάλλαγμα τη στήριξη και στράτευσή της με τις βουλές του Βερολίνου. Το αν η συμφωνία έκλεισε και, κυρίως, αν θα τηρηθεί, θα φανεί σύντομα..
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Finance & Markets Voice της Τετάρτης 3 Φεβρουαρίου 2016
fmvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου