Ιταλική τζαζ πολλών αστέρων στη Στέγη

Μια σπουδαία συναυλία πραγματοποιήθηκε στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση την Τετάρτη 30 Μαρτίου. Ο εξαιρετικός Ιταλός πιανίστας Τζοβάννι Γκουίντι μαζί με δυο καταξιωμένες προσωπικότητες της σύγχρονης τζαζ, τον Τζιανλούκα Πετρέλλα στο τρομπόνι και τον Λουί Σκλαβίς στο κλαρινέτο και το μπάσο κλαρινέτο, μάγεψαν το κοινό εκτελώντας σχεδόν χωρίς διακοπή έργα του από διάφορες δουλειές του. Αν και μόλις 31 ετών, ο Ιταλός πιανίστας έχει διαγράψει μια εντυπωσιακή καριέρα, με ηχογραφήσεις πολλών δίσκων, με σημαντικές βραβεύσεις και με συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ.

Ό,τι κι αν περιμένει να ακούσει κανείς σε συναυλία τζαζ μουσικής δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει την πραγματικότητα όσων ακούσαμε αλλά και είδαμε. Μπορεί το μουσικό σύνολο να είναι ασυνήθιστο, όμως αυτό είναι και ένα από τα στοιχήματα του ιταλού πιανίστα. Ξεφεύγει από το τυπικό τρίο και δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από το πιάνο. Ασυνήθιστη είναι και η έλλειψη κρουστών από το σχήμα, όμως σύντομα φάνηκε πως δεν ήταν και τόσο απαραίτητα. Τα ρυθμικά σχήματα ήταν έντονα και διαυγή, έτσι όπως αποδόθηκαν από τα τρία όργανα.

Το εξαιρετικό ταλέντο του Γκουίντι φάνηκε πολλαπλώς: όχι μόνο από τις συνθέσεις του οι οποίες χαρακτηρίζονται από ποικιλομορφία, καθώς θυμίζουν κάτι από Σοπέν, Ντεμπυσί, Σειραϊσμό και φυσικά κλασική τζαζ, αλλά και από τον τρόπο που εκτελούσε τα έργα του, παίζοντας πιάνο με έναν εντελώς ανορθόδοξο και εξαιρετικά γοητευτικό τρόπο. Θύμιζε παιδί που προσπαθεί να σκαρφαλώσει στο πιάνο, που κινείται όλη την ώρα στο σκαμπό και που μετατρέπει συχνά το όργανο αυτό σε κρουστό. Εκτός από την εντυπωσιακή δεξιοτεχνία, ο Γκουίντι σχεδόν χόρευε καθώς έπαιζε πιάνο, με έντονες κινήσεις όλου του κορμού, των χεριών αλλά και των ποδιών, ενώ σε κάποιες στιγμές καθόταν στο πλάι του σκαμπό και εφάρμοζε εντελώς πρωτότυπους και ασυνήθιστους δαχτυλισμούς και θέσεις στα χέρια, σπάζοντας κάθε φραγμό ή περιορισμό στην τεχνική του πιάνου. Αξιοποιούσε συχνά το εσωτερικό του οργάνου, «παίζοντας» με τις χορδές και τα ηχοχρώματα και ενίοτε χρησιμοποιούσε τη φωνή του βγάζοντας έναν ήχο σαν σύρσιμο με έντονο γρέζι. Απίστευτης ευαισθησίας μελωδικές γραμμές αλλά και έντονα ρυθμικά στοιχεία, πάθος και ένταση, αποδόθηκαν με τον καλύτερο τρόπο από έναν νέο μουσικό που φαίνεται ότι βιώνει τις συγκινήσεις της μουσικής του στο έπακρο. Μπροστά του δεν υπήρχε κανενός είδους παρτιτούρα.

Από πολύ μικρή ηλικία ο Γκουίντι κατάλαβε ότι το πιάνο ήταν το όργανο που τον συναρπάζει και το ταλέντο του ξεδιπλώθηκε πολύ γρήγορα, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον σημαντικών και έμπειρων Ιταλών τζάζμεν, όπως ο τρομπετίστας Ενρίκο Ράβα, ο οποίος έγινε και μέντοράς του. Ήδη στα 21 του χρόνια ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο, με κομμάτια των Beatles, Bjork, Radiohead κ.ά.

Δέκα χρόνια μεγαλύτερος από τον Τζοβάνι Γκουίντι, ο Τζιανλούκα Πετρέλλα εντυπωσίασε παίζοντας με ανεξάντλητη ενέργεια τρομπόνι, όχι μόνο με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να το ακούμε, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες του τρομπονιού. Μοναδικά και ασυνήθιστα εφέ, προσθήκη της φωνή, βραχνάδα στο ηχόχρωμα, πειραματισμοί με το επιστόμιο, εντυπωσιακή κυκλική αναπνοή σε σημεία που το τρομπόνι λειτουργούσε ως ισοκράτης, μοναδικό διπλό στακάτο σε άφταστης δυσκολίας τεχνικά μέρη είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που εντυπωσίασαν και ανέδειξαν το μοναδικό ταλέντο του Πετρέλλα, ο οποίος έχει αποσπάσει διεθνείς διακρίσεις και έχει συνεργαστεί με σημαντικές προσωπικότητες της διεθνούς τζαζ σκηνής. Όπως και ο πιανίστας έτσι και ο τρομπονίστας έπαιζε από μνήμης, χωρίς παρτιτούρα. Οι χορευτικές του κινήσεις μαρτυρούσαν το πάθος του, ενώ οι αποστάσεις που έπαιρνε από το μικρόφωνο, η χρήση της σουρντίνας, η εξαιρετικά ευέλικτη «μάσκα» του έδειχναν πως είχε απόλυτο έλεγχο του ήχου του.

Ο μεγαλύτερος σε ηλικία αλλά και πιο γνωστός ίσως από όλους είναι ο Γάλλος Λουί Σκλαβίς, του οποίου η καριέρα ξεκινά ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Έχει ηχογραφήσει πάνω από 120 δίσκους καλύπτοντας διάφορα είδη και πρωτοπορώντας στον αυτοσχεδιασμό, μες στον οποίο παρεισφρέουν λαϊκές ρίζες. Αν και στο πρόγραμμα της συναυλίας αναφέρεται ότι θα παίξει κλαρινέτο και σαξόφωνο, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη πως τη θέση του σαξοφώνου την πήρε το μπάσο κλαρινέτο. Πολύ συχνά θύμιζε σαξόφωνο, αλλά ο γλυκός του ήχος και οι ζεστές μπάσες νότες του ταίριαζαν απόλυτα στο ύφος των έργων του Τζοβάνι Γκουίντι. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, αξιοποίησε τις τάπες του οργάνου σαν κρουστά, ενώ φυσούσε στο επιστόμιο δημιουργώντας διάφορους ήχους. Το 2014 παρουσιάστηκε και πάλι στη Στέγη με το Atlas Trio, ενώ έχει επισκεφτεί πολλές φορές τη χώρα μας, δίνοντας συναυλίες όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Έχει συμπράξει με πολλά σχήματα, όπως το Workshop de Lyon, στη γενέτειρά του, την Λυών, και έχει επενδύσει μουσικά πολλές ταινίες του Bertrand Tavernier.

Η ανταπόκριση του κοινού ήταν ενθουσιώδης, γεγονός που οδήγησε τους μουσικούς να ανέβουν άλλες δυο φορές στη σκηνή και να εκτελέσουν εκπληκτικής ομορφιάς έργα. 

Της Χρύσας Στρογγύλη

Bookpress.gr


http://italiaingrecia.blogspot.gr/2016/03/blog-post_27.html

(Διαβαστε εδώ το παλαιότερο άρθρο για τον Τζοβάννι Γκουίντι "Η τζαζ του μέλλοντός μας")